666 λέξεις για τον Μίκη Θεοδωράκη.

Πάνω Κάτω, Πάνω Κάτω
Ανατολικά Δυτικά
Ορδές Αγίων, Ορδές Δαιμόνων
Ορδές Αγίων, Ορδές Στρατηγών.
Αντίο Ήλιε, Αντίο Ήλιε, Αντίο Ήλιε
Αντίο ΦωςΚαληνύχτα (Μ. Θεοδωράκης, Ήλιος και Χρόνος)

666 λέξεις, οι οποίες όταν συναντήσει και εκείνος το αναπόφευκτο, θα πολλαπλασιαστούν και θα ταξιδέψουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των συγκινήσεων που μας χάρισε και θα μας χαρίζει με το έργο του.

Και γέννησε έργα σπουδαία, που θα ζήσουν πολύ μετά από αυτόν τον ίδιο τον γεννήτορά τους, ακόμα και αν κάποιες φορές ο ίδιος δεν φέρθηκε καλά-κατά τη γνώμη μου- σε κάποια από αυτά με τις μετέπειτα ενορχηστρώσεις του ή τις άμουσες ερμηνείες από τραγουδιστές που δεν καταλάβαιναν καν τι τραγουδούσαν.

Παραβιάζω μια υπόσχεση με αυτό το σημείωμα, καθώς είχα πει στον εαυτό μου πως δεν θα μπω σε δημόσια συζήτηση για τις διάφορες επιεικώς περίεργες συμπεριφορές και θέσεις του συνθέτη.

Σπάω τελικά την υπόσχεση, καθώς η αγάπη και ο σεβασμός στα όσα έχει προσφέρει είναι πιο ισχυρά από οτιδήποτε.....

Και ακόμα πιο ισχυρός, είναι ο θυμός που με τριγυρίζει καθώς αισθάνομαι πως κάποιοι εκμεταλλεύονται θρασύτατα τον Μίκη Θεοδωράκη, και επενδύουν πάνω στο αυθεντικό πάθος που ανέκαθεν τον διέκρινε για τις τύχες της πατρίδας του και τον εγκλωβίζουν σε οδυνηρές υπερβολές , άστοχες ενέργειες και δηλώσεις.

Με αποτέλεσμα, να εκπίπτει στα μάτια πολλών και ειδικά νέων ανθρώπων , στην περιοχή του γραφικού-και αυτό είναι ίσως το λιγότερο.

Το χειρότερο, είναι πως με όσα δηλώνει-πάντα με τη βοήθεια τρίτων- γίνεται άθελα του όπλο και εργαλείο στα χέρια των πιο μαύρων περιοχών της δημόσιας ζωής του τόπου.

Κύκλοι εθνικιστικοί, ποικίλοι ανώμαλοι συνωμοσιόλογοι φίλα διακείμενοι στη Χρυσή Αυγή, Πλεύρηδες και Γεωργιάδηδες αρπάζουν τα λόγια του και τα κάνουν παντιέρα στις φυλλάδες τους και στις ρυπαρές ιστοσελίδες τους.

Από την άλλη, αυτή η τόσο άδικη για τον βίο και την πολιτεία του Θεοδωράκη κατάσταση, υποδαυλίζεται αλύπητα από τους «αριστεροπατριώτες» τυχοδιώκτες οι οποίοι προφανώς επιδιώκουν -άρδην, να δημιουργήσουν όσο προλαβαίνουν, μία ιδιαίτερη Θεοδωρακική κληρονομιά την οποία μετά, θα θελήσουν να διαχειριστούν στο όνομά του.

Το τραμπουκοειδές μπουκάρισμα ενός εξ αυτών των φιλόδοξων ηγετίσκων, μετά της κουστωδίας του, στις εγκαταστάσεις του Καναλιού 15 στην οδό Δορυλαίου κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80, το θυμάμαι ακόμα καλά και όχι μόνο εγώ.

Η αιτία; Κάποιο κριτικό σχόλιο ενός συνεργάτη του ιστορικού σταθμού, που υπήρξε το πρώτο ελεύθερο ραδιόφωνο στην Ελλάδα. Αυτά βέβαια, αρκετά πριν η εν λόγω παρεΐτσα δει «το φως το αληθινόν» και ταυτισθεί με τις «λαοσυνάξεις» του αλήστου μνήμης Χριστόδουλου και συνδυάσει επικίνδυνα την αριστερή με την εθνικιστική ρητορική.

Επιζητούν να λάβουν μια κληρονομιά όπου αίφνης, ο συνθέτης του Canto General, της Ρωμιοσύνης, του Άξιον Εστί, του Επιτάφιου, του Ήλιος και Χρόνος, του Πνευματικού Εμβατήριου, των αναρίθμητων τραγουδιών, θα εμφανίζεται λίγο πολύ εθνικιστής, αντισημίτης, θρησκόληπτος και βυζαντινόπληκτος και φορέας ανιστόρητων θεωριών συνωμοσίας.

Μια «κληρονομιά» στην οποία ο μακρύς βίος του Μίκη Θεοδωράκη θα έχει πάει περίπατο στη συλλογική μνήμη για να κατακαθίσουν μόνο, όσα κάποιοι επιθυμούν-γιατί έτσι τους βολεύει.

Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς στα διάφορα πρόσφατα video που κυκλοφορούν, την συνολική κόπωση του μεγάλου συνθέτη.

Εύλογη και απόλυτα ανθρώπινη αν συνδυάσει κανείς τα 85 χρόνια που κουβαλάει στις πλάτες του και το βαρύ φορτίο μιας ζωής , μιας τεράστιας και εκρηκτικής περιπέτειας που για πολλά, για πάρα πολλά χρόνια, δεν υπήρξε διόλου εύκολη.

Και θεωρώ πρακτική συστηματικής ατιμίας την εκμετάλλευση της βαθύτατης και άδολης φιλοπατρίας του, που σαν αποτέλεσμα φέρνει τον τραυματισμό της εικόνας του, της ουσίας του και γιατί όχι, του μύθου του.

Ξαφνικά, τον πιάνουν στο λερό τους στόμα οι διάφοροι της ακροδεξιάς, αυτοί που στο παρελθόν τον εξόρισαν, τον φυλάκισαν, τον λοιδόρησαν, τον απαγόρευσαν.

Από την άλλοι παραδίδεται αμαχητί στη χλεύη πολλών εξ’ αριστεράς ορμώμενων, κυρίως νέων ανθρώπων που εύλογα ίσως, δεν έχουν καμία αναστολή στον οικτιρμό του, μιας που δεν πρόλαβαν να βαπτιστούν στο πάθος και τον λυρισμό του έργου του.

Χαμένος, βγαίνει ο ίδιος. Ας το σκεφτούν οι νέοι επίδοξοι φίλοι του.

Και εφόσον παριστάνουν τους «πατριώτες» ας σκεφτούν ακόμα, πως μέσα από το τσαλάκωμα του Θεοδωράκη, ζημιωμένοι βγαίνουν και οι Έλληνες, καθώς αυτή η «κατάσταση» δημιουργεί ένα αρνητικό φίλτρο στη δυναμική του έργου του σε μία εποχή που το χρειαζόμαστε.

Αιδώς Αργείοι. Αφήστε τον έξω από τις σκοπιμότητες σας.                 ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ     

Γιώργος Πήττας για τον Πολίτη και το TVXS