Του Τάκη Μίχα Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια εισηγμένη εταιρεία στην Αμερική που λέγεται «Τοp» της οποίας ο διευθύνων σύμβουλος ονομάζεται «Μr.Χ». Ο κύριος αυτός τα τελευταία χρόνια παραποιούσε συστηματικά τους ισολογισμούς και εν γένει τα δημόσια έγγραφα της εταιρείας προκειμένου να την εμφανίσει σε καλύτερη κατάσταση από ότι πραγματικά ήταν. Έτσι η Τοp αντί να εμφανίζεται ζημιογόνα παρουσίαζε τεράστια κέρδη με αποτέλεσμα να έχει πάει η μετοχή της στα ουράνια και να μπορεί να δανείζεται μέσω των εταιρικών ομολόγων με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Μια ημέρα φυσικά αποκαλύφθηκε αυτή η απάτη και η τιμή της μετοχής πήγε στον πάτο, κάτι που προφανώς εξαγρίωσε όλους αυτούς που είχαν επενδύσει η δανείσει στην εταιρεία στην βάση των λανθασμένων στοιχείων που παρείχε ο διευθύνων σύμβουλος.
Προφανώς σε μια τέτοια κατάσταση στις ΗΠΑ θα υπήρχε άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης και ο Mr Χ θα αντιμετώπιζε σοβαρές κατηγορίες. Θα πρέπει εδώ να υπογραμμισθεί ότι η πράξη του Mr.Χ συνιστά αδίκημα ανεξάρτητα από το αν ο διευθύνων σύμβουλος έδρασε στη βάση καθαρά ιδιοτελών κινήτρων (insider trading ) ή απλά και μόνο επειδή πίστευε ότι αυτό ήταν για το καλό της επιχείρησης....
Προφανώς σε μια τέτοια κατάσταση στις ΗΠΑ θα υπήρχε άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης και ο Mr Χ θα αντιμετώπιζε σοβαρές κατηγορίες. Θα πρέπει εδώ να υπογραμμισθεί ότι η πράξη του Mr.Χ συνιστά αδίκημα ανεξάρτητα από το αν ο διευθύνων σύμβουλος έδρασε στη βάση καθαρά ιδιοτελών κινήτρων (insider trading ) ή απλά και μόνο επειδή πίστευε ότι αυτό ήταν για το καλό της επιχείρησης....
Αντικαταστήστε στο παραπάνω παράδειγμα την εταιρεία Top με την «Ελλάδα» και τον Mr.X με τον «Κώστα Καραμανλή» και έχετε σε γενικές γραμμές την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Η κυβέρνηση Καραμανλή παραποιούσε συστηματικά τα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας όπως ακριβώς και ο Mr.X παραποιούσε τους ισολογισμούς της Top. Αυτό σημειωτέον δεν είναι κάτι για το οποίο κατηγορούν τον τ. Έλληνα πρωθυπουργό μόνο οι πολιτικοί του αντίπαλοι αλλά και καθ’ όλα σεβαστοί Ευρωπαίοι πολιτικοί. Έτσι π.χ. μιλώντας στο Βήμα της Κυριακής, ο πρώην υπουργός Οικονομικών (1999-2005) της Γερμανίας, Χανς Αϊχελ, τόνιζε:
«Αυτό που συντελέστηκε το 2009- όταν πριν από τις εκλογές η κυβέρνηση έλεγε ότι το έλλειμμα είναι 6,4% ενώ αμέσως μετά αποδείχθηκε ότι ήταν 13,6% και ύστερα μάλιστα από την πρόσφατη διόρθωση της τρόικας 15,4% του ΑΕΠ- δεν είναι πια τέχνασμα, είναι καραμπινάτη απάτη».
Να σημειωθεί ότι Γερμανός πολιτικός υπέγραψε το 2000 την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη (κάτι για το οποίο έχει πιθανώς μετανιώσει σφοδρά!)
Όμως υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης περίπτωσης. Η βασική διαφορά είναι ότι Ελλάδα δεν είναι Αμερική και ο Mr.X δεν είναι πολιτικός. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση του δεν χρειάζεται σύσταση «εξεταστικής επιτροπής» αποτελούμενης από τα άλλα μέλη της συντεχνίας του προτού τον τσουβαλιάσουν-όπως χρειάζεται στην περίπτωση της Ελλάδας και του κ.Καραμανλή.
Φυσικά όπως άλλωστε θα ανέμενε κανείς η συντεχνιακή αλληλεγγύη οδηγεί πολλούς πολιτικούς να αρνούνται να τον παραπέμψουν! Τα επιχειρήματα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι φαιδρά. Ένα τέτοιο επιχείρημα είναι ότι ανάλογες πράξεις έκαναν και άλλοι και συνεπώς είναι άδικο να παραπεμφθεί μόνο ο κ.Καραμανλής. Ποτέ μου δεν κατανόησα την αξία αυτού του επιχειρήματος. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν έχουν συλληφθεί πολλοί που έχουν διαπράξει πολιτικές δολοφονίες στην ιστορία της ανθρωπότητας σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να είχαν συλληφθεί και δικασθεί τα μέλη της 17 Ν;
Ορισμένα άλλα επιχειρήματα υπέρ της μη παραπομπής του τέως πρωθυπουργού δεν είναι απλώς φαιδρά αλλά και επικίνδυνα. Ένα τέτοιο επιχείρημα είναι η επίκληση της «εθνικής ομοψυχίας» ως λόγο της μη παραπομπής. Αυτό το επιχείρημα πηγάζει κατ ευθεία από την φαρέτρα του εθνικιστικού ολοκληρωτισμού. Είναι το επιχείρημα το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας υπέρτατος στόχος («εθνική ομοψυχία» «εθνικό συμφέρον» κλπ) που δικαιολογεί και καθαγιάζει τυχόν εγκληματικές πράξεις του ατόμου. Αυτό ακριβώς το επιχείρημα συνεχίζει ακόμη και σήμερα να εμποδίζει το άνοιγμα του «φακέλου της Κύπρου» και-πιο πρόσφατα- το άνοιγμα του φακέλου της συμμετοχής Ελλήνων πολιτών στην σφαγή της Σρεμπρενττσα της Βοσνίας το καλοκαίρι του 1995.
Απ' αυτή την σκοπιά η επιμονή του Γ. Παπανδρέου να υποχρεώσει τον τ. πρωθυπουργό να αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη για τυχόν παραποίηση των στατιστικών στοιχείων και πιθανή εξαπάτηση των διεθνών εταίρων, είναι απόλυτα σωστή και πρέπει να υποστηριχθεί. Αντίθετα οι προσπάθειες να καλυφθούν οι τυχόν ευθύνες του τέως πρωθυπουργού δικαιώνουν όλους όσους στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούν τεράστιο λάθος την ένταξη της Ελλάδας όχι απλά στην Ευρωζώνη αλλά σ’ αυτή καθ’ αυτή την Κοινότητα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου