Μουσείον η Ωραία Κύπρος

• Αναδημοσιευση απο τη ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ  Του Γιωργου Πηττα  «Δεινόσαυροι στην Κύπρο!»: Πρωτοσέλιδος τίτλος, προχτές στην εφημερίδα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να αναρωτηθώ: Μα καλά... τώρα το αντιλήφθηκαν; Τόσα χρόνια, οι δεινόσαυροι κυβερνούν τον τόπο, εμπνεόμενοι από τη νιότη τους, κάπου στην Κρητιδική περίοδο πριν από 65.000.000 χρόνια. Δεν έχει κανείς παρά να τους ακούσει να μιλούν, να επιχειρηματολογούν και να διαφωνούν. Οι βρυχηθμοί τους, αμέσως φέρνουν στο νου το Jurassic Park. Η ιδέα πάντως να τους βάλουμε σε μουσείο, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο υπό μία προϋπόθεση: το μουσείο να είναι ύψιστης ασφαλείας ώστε να μην μπορούν να το σκάσουν. Η συλλογή του μουσείου, όπως διάβασα στην εφημερίδα θα είναι πληρέστατη, καθώς θα φιλοξενήσει απολιθώματα (έχουμε μπόλικα) τούβλα και μετεωρίτες (εκτοξεύουν διαρκώς καθώς μιλάνε) και πέτρες. Οι τελευταίες θα συγκεντρωθούν εύκολα όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει το γενικότερο δούλεμα.........

• «Η ρατσιστική λύση της ΔΔΟ»: Όλοι όσοι γράφουν σε εφημερίδες, ιστολόγια, αρθρογραφίες και εξαπολύουν τους μύδρους κατά του πλαισίου λύσης που συμφωνήθηκε προ αμνημονεύτων χρησιμοποιούν τακτικά τον προσδιορισμό «ρατσιστική λύση». Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι επαγγελματίες υποκριτές όμως. Γιατί απλούστατα, δεν τους είδαμε ποτέ, μα ποτέ, να εξεγείρονται κατά των ουκ ολίγων φαινομένων πραγματικού ρατσισμού που εκδηλώνονται στη χώρα μας. Τελευταίο γνωστό παράδειγμα (γιατί υπάρχει πλήθος τέτοιων που δεν φτάνει ποτέ στη δημοσιότητα) η επίμονη και χυδαία άρνηση αλλεπάλληλων νηπιαγωγείων να γράψουν ένα παιδάκι γιατί είναι…μελαψό. «Μαμά είναι κακό το μαύρο;» ρώτησε το συγκεκριμένο παιδί τη μαμά του, καθώς ένιωσε στο πετσί του την ρατσιστική συμπεριφορά των άλλων παιδιών που δεν το παίζουν λόγω χρώματος. Τα οποία παιδιά βέβαια, δεν φταίνε σε τίποτα καθώς, είναι γνήσια προϊόντα της αγωγής που τους παρέχεται στο σπίτι από τη μια πλευρά και της ανάπηρης παιδείας από την άλλη, που δεν είναι σε θέση να δημιουργεί ισχυρές αντιστάσεις στη συνείδηση τους, αντιστάσεις ποτισμένες με ανθρωπιστικές αξίες. Βδελυρός ο ρατσισμός έτσι και αλλιώς, αλλά όταν πληγώνει παιδικές ψυχές θα έπρεπε να είναι κακούργημα.

• «Αμπελοπούλια και…παράδοση». Το λιγότερο, θυμηδία προκάλεσε ένας κύριος το όνομα του οποίου δεν συγκράτησα, σαν εμφανίστηκε σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι για να υπερασπιστεί μαινόμενος την «ιερή παράδοση της ξόβεργας». Έξυπνα, ο σκηνοθέτης της εκπομπής, την ώρα που μιλούσε ο εν λόγω κύριος, πρόβαλλε μερικές εικόνες πουλιών παγιδευμένων σε άθλιες ξόβεργες και δίχτυα. Αφορμή του ρεπορτάζ, η αστυνομική επιχείρηση στον Άγιο Θεόδωρο, που απέφερε ούτε λίγο ούτε πολύ, κάπου 4000 αμπελοπούλια. Το αμπελοπούλι που επιστημονικά λέγεται Συλβία η Μελανοκέφαλος, είναι αποδημητικό πουλάκι που αναζητώντας τέτοια εποχή θερμότερα κλίματα , περνάει από την Κύπρο, για να καταλήξει στο πιάτο ορισμένων τύπων που προφανώς μόνο έτσι μπορούν να γεμίσουν το κενό της ύπαρξής τους. Όταν άκουσα στην τηλεόραση τα περί αστυνομικής υπερβολής και βίας, ομολογώ δαγκώθηκα, καθώς έχω, όπως οι περισσότεροι από εμάς μια ιδιαίτερη ευαισθησία στις εκδηλώσεις αυταρχισμού της εξουσίας. Και θεώρησα εξαιρετικά ισορροπημένη την παρουσία του κου Μητσόπουλου σε μία εκπομπή, καθώς τον άκουσα να λέει το αυτονόητο, αναρωτώμενος γιατί η αστυνομία δεν εξαντλεί την αυστηρότητα της στους νονούς της νύχτας-που, συμπληρώνω εγώ- αποτελούν το απόλυτο όνειδος αυτής της χώρας. Όμως, όταν διάβασα χτες τις δηλώσεις ενός αγιοθεωδορίτη που είπε πως «ούτε ένα ζωντανό αμπελοπούλι δεν θα ξεφύγει πια από την ξόβεργα», επιθυμώ διακαώς, μία ακόμα πιο έντονη επέλαση της αστυνομίας κατά των άθλιων αυτών τύπων –όχι απαραίτητα του συγκεκριμένου χωριού- που στήνουν ξόβεργες. Το έχω ξαναγράψει, η θέση μου είναι πως το κυνήγι πρέπει να κηρυχτεί παράνομο συνολικά και για όλον τον χρόνο.

«Τα δόντια του Παπασάββα και η μασέλα του Δημοσίου». Το ζήτημα αναδεικνύει το πιο μεγάλο σκάνδαλο που υπάρχει. Δηλαδή, το αρρωστημένο καθεστώς των αδιανόητων προνομίων που απολαμβάνουν οι κυβερνητικοί υπάλληλοι και οι αξιωματούχοι αυτού του τόπου. Ο κος Παπασάββας διαβάζω, έχει ετήσιες απολαβές που ξεπερνούν τα 100.000 ευρώ. Παρόλα αυτά, διαποτισμένος αναπόφευκτα από την χονδροειδή «κουλτούρα» που αποκτά κανείς ως…υπηρέτης του κυπριακού δημοσίου συμφέροντος, αποφάσισε ο έρμος, πως έπρεπε το κράτος (εσείς κι εγώ) να πληρώσει τα δόντια! Το ζητούμενο; Για άλλη μία φορά, πλήρες, λειτουργικό και αποτελεσματικό σύστημα υγείας για όλους τους πολίτες, στο οποίο θα πρέπει να υπαχθούν με ίσους όρους και όλες οι μασέλες της Κυβερνητικής μηχανής.