Πιο «τρομακτικά συνεπή» υποπροϊόντα του συστήματος που υποτίθεται πως χτυπούν, δεν νομίζω πως έχουν υπάρξει ξανά.
Η γλώσσα τους, η πρακτική τους, το ύφος τους, όλα τους, αναπαράγουν με τον πλέον περίλαμπρο τρόπο όσα «καταγγέλλουν» μέσα στο παραληρηματικό τους μανιφέστο.
Όλα είναι εκεί:
Σκοτεινοί εκδικητές τύπου Batman, τοποθέτηση του εαυτού τους σε ένα σκηνικό κινηματογραφικό που φέρνει σε V for Vendetta (μου άρεσε η ταινία) υστερική χρήση ακόμα και ενός ενίοτε ποιητικότροπου ύφους που πασχίζει μάταια να αντιλαλήσει τον φλεγόμενο λόγο ενός Jim Morrison, νεοελληνική μαγκιά του κώλου, και ένας ανεξέλεγκτος βαθύτατα άρρωστος ναρκισσισμός. Ένας ναρκισσισμός ταυτόσημος με αυτόν από τον οποίο πάσχουν και όσοι αναφέρονται στο κείμενό τους ως δυνητικοί στόχοι.
Είναι βέβαιο, πως τα «παλικάρια» της Σέχτας δεν χρειάζονται καμία φαντασίωση και καμία τσόντα για να μαλακιστούν.
Σίγουρα, μόλις ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη τους, έρχονται σε οργασμό.
Tip για τις…Αρχές:
Οι «τύποι» την καταβρίσκουν με τον εαυτό τους, είναι απίστευτα αυτό-γοητευμένοι.
Επίσης, αναζητήστε στις ντουλάπες στολές Spiderman, Superman, Captain America, Zorro, Iron Man και άλλων εκδικητών.
Από το κείμενό τους ξεχειλίζουν χίλιες μύριες κινηματογραφικές επιδράσεις και ηρωικές φαντασιακές ονειρώξεις.
Έχουν δει αρκετό σινεμά και πολύ, μα πάρα πολύ τηλεόραση.
Αν δεν κινδύνευαν να συλληφθούν εύκολα, σίγουρα θα έφτιαχναν και ειδικές στολές για να νιώθουν «super». Δεν ξέρω ποια είναι η βιολογική τους ηλικία, αλλά αναφορικά με την λεγόμενη «πνευματική» στοιχηματίζω πως σε ένα επιστημονικό τεστ δεν θα ξεπερνούσαν αυτή των 14, άντε 16 χρόνων.
Από μια άποψη, θα έλεγα στις Αρχές «αφήστε τους ήσυχους. Είναι τόσο δυστυχισμένοι στον φονικό αυτοεγκλωβισμό τους, που πριν περάσει πολύς καιρός θα σφαχτούν μεταξύ τους».
Δεν μπορώ όμως να το πω, γιατί μέχρι να φτάσουν σε αυτό το νομοτελειακό σημείο της αυτοκαταστροφής, ενδεχομένως να διαπράξουν και άλλα αισχρά φονικά.
Οπότε, ναι, πρέπει να ζητήσω και εγώ, όπως πάμπολλοι άλλοι, την κατά το δυνατόν γρηγορότερη σύλληψή τους, παρόλο που αυτή θα αποτελέσει για αυτούς λύτρωση, βάλσαμο και η τελευταία δοξαστική θεατρική παράσταση.
Πρώτα από όλα θα τους «απελευθερώσει» από τον εαυτό τους.
Στη συνέχεια, θα ακολουθήσει μια ζωή χαρισάμενη, όπως ακριβώς την ονειρεύεται ο κάθε άχρηστος:
Στη φυλακή για πάντα, χωρίς ευθύνες , με ύπνο και διατροφή πληρωμένα από την τσέπη του φορολογούμενου.
Θα πει κάποιος… «μα θα έχουν στερηθεί την ελευθερία τους, το πολυτιμότερο αγαθό, μπλα…μπλα…μπλα»
Βλακείες. Έτσι και αλλιώς, δεν είναι «ελεύθεροι». Είναι δέσμιοι του αίματος και της αρρώστιας τους. Ζουν με τόσες προφυλάξεις, μεθοδεύουν τόσο συστηματικά την κάθε κίνησή τους για να μην αποκαλυφθούν, που μόνο ελεύθεροι δεν είναι. Ζουν ανώμαλα, όπως «σκέπτονται» γράφουν και πράττουν ανώμαλα.
Στην εισαγωγή της «προκήρυξής» τους, «καταγγέλλουν» τον «βίαιο κόσμο» Ο «κόσμος μας κατακλύζεται από βία» γράφει ο κάκιστος και ατάλαντος κειμενογράφος τους. Επιζητούσαν λοιπόν, λένε, το «άλμα για την έφοδο στον ουρανό»…
Απορία…
Αν αυτό επιζητούσαν, γιατί δεν βρήκαν το κουράγιο να σαλτάρουν από μια ταράτσα;
Θα ήταν πιο δίκαιο από το να χρίσουν εαυτούς, Θεούς.
Γράφουν: « Έτσι από εδώ και πέρα θέλουμε να είμαστε τρομακτικά συνεπείς»
Υποθέτω πως θέλουνε να είναι «τρομακτικά» συνεπείς, γιατί ναρκισσεύονται απύθμενα όταν ακούν να τους αποκαλούν «τρομοκράτες». Η…συνέπειά τους, προκαλεί τον τρόμο. Αλλιώς δεν μπορώ να ερμηνεύσω αυτή την ελληνικούρα των αγράμματων συντακτών του κατεβατού που προσπαθεί –είναι γεγονός με ιδιαίτερη ένταση αυτή τη φορά- να δείξει πως πίσω από τη γραφίδα βρίσκονται κάποιοι νοήμονες. Είναι όμως η προσπάθεια τόσο εμφανής και κοπιώδης που τελικά, πείθει για το ακριβώς αντίθετο.
Το μόνο που αναδύεται είναι ένα απέραντο και αδιέξοδο δήθεν.
Συνεχίζουν:
«Πλέον δε μιλάμε για ένοπλη προπαγάνδα, αλλά την εφαρμόζουμε στην πράξη»
Η απόπειρα αναφοράς στην φρασεολογία του Τσε και στα κινήματα της Λατινικής Αμερικής είναι οφθαλμοφανής. Όπως παράλληλα, είναι καθαρό πως πάσχουν από οποιαδήποτε προσπάθεια αναλυτικής διεργασίας.
Μάλλον θα το βρίσκουν κουραστικό αυτό.
Κάποιοι, επιχειρούν να τους παρουσιάσουν σα να περπατάνε πλέον στα χνάρια της 17Ν.
Προσωπικά, δεν μπορώ να δω κάτι τέτοιο, ούτε στο ελάχιστο.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το κείμενο του Δημήτρη Κουφοντίνα με τίτλο «Η γενιά μας έδωσε τη δική της απάντηση στο παλιό ζήτημα της βίας» (eksegersi.gr, 1η Οκτωβρίου 2007) μπορεί να πάρει όλες τις απαντήσεις που μπορούν να δοθούν από κάποιον που ακολούθησε μεν τον δρόμο του ένοπλου αγώνα, αλλά είχε και έχει ένα στέρεο ιδεολογικό πλαίσιο που σου δίνει χώρο να διαφωνείς ή να συμφωνείς. Δηλαδή, υπάρχει ένα σκεπτικό με το οποίο μπορεί κάποιος, εάν και εφ’ όσον το θέλει, να διαλεχθεί.
Γράφει η Σέχτα:
«Η πρόσφατη επίθεση μας δεν στηρίχτηκε σε προπαγανδιστικούς λόγους, αλλά στην απόφαση να τερματίσουμε την άθλια καριέρα αυτού του τύπου.»
Εδώ, αναδύεται πεντακάθαρα ο ασυγκράτητος φετιχισμός της βίας και η μιλιταριστική διάθεση-που κάπου περιγράφει ο Δημήτρης Κουφοντίνας στο κείμενο που ανέφερα πιο πάνω. Αλλά και η βαθύτατα, απολίτικη «φιλοσοφία» τους.
Γιατί, από τη στιγμή που δολοφονείς κάποιον που κάνει «καριέρα» αξιωματικά, αναφέρεσαι όχι στο σύστημα και τους θεμελιωτές του, αλλά σε κάποιον υπηρέτη του που βρήκε τρόπο να κάνει καριέρα μέσα σε αυτό. Καλώς ή κακώς, όπως εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους ίσως και οι ίδιοι, οι γονείς τους, οι φίλοι τους-αν έχουν. Να τους φάμε όλους;
Όταν χτυπάς έναν τροχό του οχήματος –συστήματος , του δίνεις την ευκαιρία να θωρακίσει περαιτέρω τη μηχανή.
Το σύστημα, δεν ανησυχεί για τους «τροχούς», έχει αμέτρητες πρόθυμες ρεζέρβες.
Οι άθλιες καριέρες, τρισάθλια και επηρμένα τσογλάνια, δεν τερματίζονται με το δικό τους αίμα, αλλά με την ακύρωση του συστήματος που τις παράγει.
Αλλιώς, σας διαβεβαιώνω θα είχα προ πολλού συγκροτήσει μία ομάδα και θα είχα πάρει στο κατόπι όλα τα σκυλάδικα, τους τραγουδιστές τους και όσους τα προωθούν. Εμένα αυτά με ενοχλούν!
Οι καριέρες των αθλίων τερματίζονται με την Παιδεία η οποία με τη σειρά της ακυρώνει το περιβάλλον στο οποίο αυτοί ανθούν.
Στην αρχή του κειμένου τους, γράφουν πως έφτιαξαν τη Σέχτα πριν από ενάμιση χρόνο, σαν «όχημα διαφυγής από τη γαμημένη ησυχία του κόσμου».
Μόνο που κατά πως φαίνεται έφτιαξαν τη Σέχτα για να παγώσουν στην κυριολεξία αυτή τη γαμημένη τη φασαρία του κόσμου, που τότε είχε ξεσπάσει τόσο ηχηρά, με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Πάνω στη βράση, ακριβώς εκεί που χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειπαν για πρώτη φορά μετά από χρόνια ή και για πρώτη φορά στη ζωή τους τον μαλακό τους καναπέ, ήρθε ο «Επαναστατικός Αγώνας» στην αρχή και η «Σέχτα» μετά, για να υπηρετήσουν το σύστημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σκορπώντας σφαίρες και αίμα και στέλνοντας τους ανθρώπους, φοβισμένους, πίσω στον καναπέ τους. Ευλόγως, αρκετούς μήνες μετά ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, επέστρεφε στο παλιό του πόστο και παράλληλα κατακτούσε τις υψηλότερες θέσεις στη δημοφιλία μεταξύ των πολιτικών. Έργο Σέχτας και ομοειδών.
Είναι μηδενιστές, αντικοινωνικοί (τα δηλώνουν) αλλά πάνω απ’ όλα είναι ιδεολογικά ανύπαρκτοι. Σε όλο τους το κατεβατό ο μοναδικός τους αντίπαλος είναι η Τηλεόραση και τα διάφορα μακιγιαρισμένα φρούτα της. Σε βαθμό που αναρωτιέται κάποιος αν πρόκειται για Σέχτα Αποτυχημένων Τηλεοπτικών Αστέρων που εκδικείται την αποτυχία της.
Στο εύστοχο άρθρο του, ο Στέλιος Κούλογλου, αναρωτιέται στην τελευταία παράγραφο «πως είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμα τρομοκρατία στην Ελλάδα;».
Νομίζω, πως σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έχει περιφρονηθεί τόσο απροκάλυπτα ο μέσος πολίτης.
Νομίζω πως σε καμία άλλη χώρα, ο καθημερινός άνθρωπος δεν έχει νιώσει πως οι υπηρεσίες του Κράτους είναι εκεί, αποκλειστικά για να τον εξευτελίζουν.
Νομίζω, πως πουθενά αλλού στην περιοχή μας, δεν αναδύθηκαν τόσοι πολλοί φελλοί, τόσο χυδαίοι, σε τόσο λίγο χρόνο, που σερβιρίστηκαν τόσο έντονα ως πρότυπα.
Νομίζω, πως πουθενά αλλού δεν έχει κυριολεκτικά κατατρομοκρατηθεί ο κοινός νους από όσο στην Ελλάδα.
Νομίζω πως σε καμία άλλη χώρα, ο καθημερινός άνθρωπος δεν έχει νιώσει πως οι υπηρεσίες του Κράτους είναι εκεί, αποκλειστικά για να τον εξευτελίζουν.
Νομίζω, πως πουθενά αλλού στην περιοχή μας, δεν αναδύθηκαν τόσοι πολλοί φελλοί, τόσο χυδαίοι, σε τόσο λίγο χρόνο, που σερβιρίστηκαν τόσο έντονα ως πρότυπα.
Νομίζω, πως πουθενά αλλού δεν έχει κυριολεκτικά κατατρομοκρατηθεί ο κοινός νους από όσο στην Ελλάδα.
Νομίζω, πως πουθενά αλλού στην Ευρώπη, δεν υπάρχει ένας τόσο εκτενής μηχανισμός «θεσμών» από την ίδια τη διοίκηση, τα σχολεία, την εκκλησία, που να λειτουργούν συστηματικά για να ακρωτηριάζουν το οτιδήποτε φρέσκο πηγάζει από τα μυαλά των νέων ανθρώπων.
Όταν λοιπόν το γνωστικό πεδίο είναι λειψό, σε συνδυασμό με την απελπισία και τα αδιέξοδα, μπορείς να καταλήξεις «Σέχτα». Και κάθε συνηγορία της «κρατούσας ηθικής» είναι τουλάχιστον υποκριτική.
Μόνο που σε όλα αυτά, οι φόνοι, όχι μόνο δεν συνιστούν απάντηση, αλλά αντίθετα εξοπλίζουν το ίδιο το σύστημα.
Αν η Σέχτα δεν είναι μια καλοστημένη προβοκάτσια, είναι ο καθρέφτης που επαναλαμβάνει στο άπειρο το είδωλο που τη δημιούργησε.
Και το αναπαράγει, με «τρομακτική συνέπεια».
Γιώργος Πήττας tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου