Τον Μάιο, ελάχιστες σκηνές στήθηκαν εκεί από πολίτες που διαδήλωναν κατά του πολέμου στο Αφγανιστάν. Οταν τους είδα για πρώτη φορά, ήταν ένα μείγμα φοιτητών, ακτιβιστών και καθηγητών που εξέφραζαν την πεποίθηση του 70% των Βρετανών ότι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και πρέπει να σταματήσει. Μία εξ αυτών, η Μαρία Γκαλασέτγκουι, είπε: «Εχουμε ευθύνη να αντιστεκόμαστε σε αυτό που κάνουν. Είναι ανήθικο» και προσέθεσε: «Στηρίζουμε τους στρατιώτες μας, γι΄ αυτό θέλουμε να γυρίσουν πίσω. Αυτοί» - έδειξε προς το Κοινοβούλιο- «τους οδηγούν στον θάνατο».
Κρατούσαν πλακάτ με εικόνες τραυματισμένων αφγανόπουλων και τις κουνούσαν στους βουλευτές την ώρα που αυτοί, κοιτώντας πάντα κάτω ή οπουδήποτε αλλού, βιάζονταν να περάσουν τις σιδερένιες πύλες του Κοινοβουλίου.....
Λοιπόν, αυτοί οι αντιφρονούντες μάς χρειάζονται. Παρά την ξεκάθαρη επιθυμία του βρετανικού και του αμερικανικού λαού ο πόλεμος εντείνεται, με τους δολοφονημένους πολίτες να έχουν αυξηθεί κατά 23% τον περασμένο χρόνο.
Καθώς κοιτούσα πέρα από αυτό το συνονθύλευμα σκηνών και αφισών, συνειδητοποίησα ότι δεν εξέφραζαν μόνο την επιθυμία των ανθρώπων εδώ στη Βρετανία, αλλά και των ανθρώπων που κατακτάμε και βομβαρδίζουμε. Το Διεθνές Συμβούλιο για την Ανάπτυξη και την Ασφάλεια διεξήγαγε πρόσφατα μια δημοσκόπηση σε απλούς Αφγανούς στις επαρχίες Κανταχάρ και Χελμάντ, όπου οι βουλευτές αυτοί έχουν στείλει στρατιές. Περίπου το 70% εξ αυτών ζει σε σκηνές και γύρω από υπαίθριες φωτιές, και ζητούν να σταματήσει η στρατιωτική επιχείρηση. Ετσι, λίγα μέτρα μακριά από την κατοικία του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, οι άνθρωποι κάθονταν στο γρασίδι και έψηναν φαγητό, μοιράζονταν ποτά και υποστήριζαν ότι ο πρωθυπουργός της χώρας έπρεπε να κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου. Είχαν συναντήσεις καθημερινά για τον καταμερισμό των ευθυνών, ενώ ανά τέταρτο το Μπιγκ Μπεν χτυπούσε.
Μια μέρα, τον πρώτο καιρό, είδα κάτι κινέζους τουρίστες να κοιτάζουν τον καταυλισμό με δυσπιστία. «Αυτό ποτέ δεν θα επιτρεπόταν στην Κίνα » μου είπε ένας από αυτούς. « Πουθενά, πόσω μάλλον στην καρδιά της εξουσίας. Αυτό σημαίνει πραγματική δημοκρατία ».
Με την πάροδο των μηνών, ο καταυλισμός μεγάλωνε και άλλαζε κάθε φορά που τον επισκεπτόμουν. Περισσότεροι διαδηλωτές κατέφθαναν με όλο και πιο «εκλεκτή» ποικιλία παραπόνων. Ενας πατέρας εμφανίστηκε ανακοινώνοντας ότι έκανε απεργία πείνας επειδή τα δικαστήρια δεν του επέτρεπαν να δει τα παιδιά του- είναι νηστικός για περισσότερες από 20 ημέρες.
Ακούγοντας ότι υπάρχει δωρεάν φαγητό, μια ομάδα αστέγων εγκαταστάθηκε και αυτή εκεί. Πρόκειται για οιωνό: οι τωρινές πολιτικές του Ντέιβιντ Κάμερον θα οδηγήσουν σε «καταστροφική» αύξηση του αριθμού των αστέγων. Ξαφνικά, οι βουλευτές ήταν αναγκασμένοι νακοιτάζουν όχι μόνο τα θύματα του πολέμου τους αλλά και τα θύματα των αποτυχημένων κοινωνικών πολιτικών τους. Ετσι πρέπει να γίνεται. Πρέπει να βλέπουν καθημερινά τα πρόσωπα των παιδιών του Αφγανιστάν που οδηγήσαμε στον θάνατο και τα πρόσωπα των ψυχικά ασθενών που αφήσαμε να σαπίζουν στους δρόμους. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο υγιές σύμβολο δημοκρατίας: το να μην αφήνουμε τα προβλήματά μας μακριά από τα βλέμματα των ισχυρών όπως γίνεται στην Κίνα, αλλά να τα αφήνουμε εκεί, σε ανοιχτή θέα, απαιτώντας να βρεθούν λύσεις για αυτά.
Σύμφωνοι, κάποια τμήματα του καταυλισμού μύριζαν άσχημα. Αλλά το να κάνουμε πόλεμο στο Αφγανιστάν παρά τη θέληση των ανθρώπων εκεί και των ανθρώπων εδώ, μυρίζει πολύ χειρότερα. Ναι, υπήρχαν και κάποιοι τρελοί στις σκηνές. Αλλά κανείς δεν ήταν τόσο τρελός όσο η ιδέα ότι μπορούμε να νικήσουμε, έπειτα από εννέα χρόνια, έναν πόλεμο στο Αφγανιστάν τώρα που ο πληθυσμός στρέφεται ραγδαία εναντίον μας και παρακαλεί για ειρήνη και συμφιλίωση. Οι πολίτες που πιέζουν την κυβέρνησή τους για δικαιοσύνη είναι το πιο υπέροχο θέαμα στον κόσμο.
Τα ξημερώματα της Τρίτης, η αστυνομία ήρθε να διώξει τους διαμαρτυρομένους, καθώς ο δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον είχε στα χέρια του δικαστική απόφαση. Ετσι, τώρα το γρασίδι είναι και πάλι καθαρό και άδειο. Καταπιεστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο είδαν βίντεο με τους αντιφρονούντες να απομακρύνονται με το έτσι θέλω από το γρασίδι της Μητέρας των Κοινοβουλίων και κάγχασαν δικαιωμένοι. Οι βουλευτές θα έχουν τον νου τους καθώς θα κόβουν βόλτες σε μια καθησυχαστικά άδεια έκταση, ώσπου να μπουν μέσα και να πάρουν αποφάσεις, με την κοινή γνώμη να μένει χωρίς φωνή. Και ο Γουίνστον Τσόρτσιλ μένει και πάλι μόνος του- να ΄ναι καλά οι τουρίστες, η κυκλοφοριακή συμφόρηση και η ψεύτικη σιωπή του εκδιωγμένου λαού. Του Johann Hari από τη βρετανική εφημερίδα Independent
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου