Η ελληνική στάση στην ισραηλινή αυθαιρεσία,

Η δολοφονία από πλευράς Ισραήλ των άμαχων ακτιβιστών η οποία συγκλόνισε τον κόσμο, προσθέτει ακόμα περισσότερο αίμα στον βωμό των προληπτικών κινήσεων «για την προστασία του Ισραήλ». Πέραν όμως της δεδομένης τραγικότητας του περιστατικού αυτού, η μελέτη της αντίδρασης της Ελληνικής κυβέρνησης βοηθά στο να εξαχθούν κάποια πολύ σημαντικά συμπεράσματα.

Πρώτα από όλα σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημανθεί ότι η δεδομένη κατάσταση αποτελεί μια πολύ σημαντική κρίση, καθότι είναι η δεύτερη φόρα μέσα σε ένα διάστημα δεκαοκτώ μηνών που η Άγκυρα ανακαλεί τον πρέσβη της από την Ιερουσαλήμ, κάτι το οποίο αποτελεί ένα ενδεικτικό παράδειγμα της κρισιμότητας των σχέσεων των δυο χωρών.

Στην κρισιμότατη αυτή η κατάσταση η Ελλάδα είχε μια διφορούμενη αντίδραση. Το πρωί της Δευτέρας λίγο μετά το περιστατικό η Ελληνική αντίδραση ήταν ασυνήθιστα γρήγορη, με πυγμή και αποφασιστικότητα καθώς έγιναν ουσιαστικές κινήσεις (κάλεσμα πρέσβη, ματαίωση ασκήσεων), πέραν του συνηθισμένου διαβήματος. Το δεδομένο είναι ότι η Ελληνική πολιτεία έδειξε πρωτοφανή αποφασιστικότητα σε αυτό το γεγονός, αποφασιστικότητα που θύμισε τη διαχείριση των κρίσεων της δεκαετίας του ΄80. Ενώ όλα έβαιναν καλώς και η Ελληνική πολιτεία έδειχνε να αντιδρά εξαιρετικά στην κρίση αυτή από το μεσημέρι και μετά η στάση αυτή άλλαξε και έγινε πιο μετριοπαθής. Η Ελληνική κυβέρνηση έριξε τους τόνους και..... προσπάθησε να υποβαθμίσει τη δική της ανάμιξη παρά το γεγονός ότι δυο ελληνικά πλοία με ελληνικό νηολόγιο καταλείφθηκαν παράνομα σε διεθνή ύδατα, από τα οποία κατέβηκε η Ελληνική σημαία, υψώθηκε παράνομα η λευκή σημαία παράδοσης και τα Ελληνικά πληρώματα και οι επιβάτες συνελήφθησαν παράνομα.

Σαν αποτέλεσμα η Ελληνική πολιτεία και με σχεδόν βέβαιη υπερατλαντική παρέμβαση από το μεσημέρι και μετά χρησιμοποιώντας το μέσο άσκησης της εξουσίας τα πανελλαδικά ΜΜΕ διαχώρισε τη θέση της από την αποστολή, δηλώνοντας μηδενική συμμέτοχη σαν Ελληνική πολιτεία άρα λιγότερη ευθύνη.

Το δεδομένο είναι ότι η αλλαγή στάσης είναι ένα δεύτερο στοιχείο στις αναβαθμισμένες σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ. Το πρώτο ήταν τον Ιούνιο του 2008, όταν το Ισραήλ χρησιμοποιώντας τον Ελληνικό εναέριο χώρο και 100 μαχητικά αεροσκάφη έκανε πρόβα «τζενεράλε» για τον βομβαρδισμό του Ιράν. Σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα ακολουθώντας με θέρμη τις υποταγές της Δύσης και κρατώντας μια πιο μετριοπαθή και φιλική στάση προς το Ισραήλ μπαίνει σε ένα επικίνδυνο και άνευ λόγου παιχνίδι από το οποίο δεν μπορεί να παραχθεί κανένα κέρδος, καθότι οι κινήσεις αυτές βάζουν σε κίνδυνο τις παραδοσιακά καλές σχέσεις της Ελλάδας με τον Αραβικό κόσμο και δεν εξασφαλίζουν ισραηλινή συμμαχία εφόσον η εξ ανατολάς υποτιθεμένη απειλή είναι ο νούμερο 2 επενδύτης στο Ισραήλ.

Το δεδομένο είναι ότι το Ισραήλ έχει εξελιχθεί στο νταή της Νοτιοανατολικής Μεσόγειου πατώντας σε υπερατλαντικές πλάτες, κάτι το οποίο αποδείχτηκε περίτρανα για ακόμα μια φορά, αφού οποιαδήποτε άλλη χώρα να το είχε κάνει αυτό μέσα σε πέντε ώρες θα είχε ισοπεδωθεί. Το να δολοφονείς αυθαίρετα αμάχους πολίτες διαφόρων χωρών σε διεθνή ύδατα, να συλλαμβάνεις άνευ λόγου και να κατάσχεις επιβατικά πλοία με ξένα νηολόγια επίσης άνευ λόγου, είναι χαρακτηριστική κίνηση Casus Belli (act of war, αιτία πολέμου).

Ρεθυμνιωτικα Νεα            Ρεθυμνο-Κρητη-Ελλαδα