Αφήστε τους να περάσουν στη Γάζα

Το καράβι για την Γάζα άρχισε να απασχολεί τον ισραηλινό Τύπο, όπως δείχνει το άρθρο του Shalom Yerushalmi που δημοσιεύεται στο ένθετο ‘Magazine’, της εφημερίδας Maariv με τίτλο «Αφήστε τους να περάσουν».

Αν αποδειχθεί ότι τα πλοία δεν μεταφέρουν όπλα, που είναι και το πιθανότερο, υποστηρίζει ο Yerushalmi, το Ισραήλ θα πρέπει να επιτρέψει την προσέγγιση στην περιοχή. Το Ισραήλ έχει δικαίωμα να τα σταματήσει χρησιμοποιώντας απειλή, βία και όπλα, όμως τι τίμημα θα πληρώσει η χώρα για τις εικόνες που θα μεταδοθούν σε όλον τον κόσμο, σε περίπτωση μιας τέτοιας εξέλιξης. Πώς θα φανεί στα μάτια της κοινής γνώμης ένα κράτος που στέλνει το στόλο του να διώξει ακτιβιστές ειρήνης, που έρχονται με σκοπό να βοηθήσουν έναν πληθυσμό σε απόγνωση;

Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει την περίπτωση των σκαφών Free Gaza και Liberty, που, τον Αύγουστο του 2006, αφού ελέγχθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις, έφτασαν στη Γάζα, ξεφόρτωσαν τα αγαθά που μετέφεραν, έγιναν αποδεκτά με ενθουσιασμό από τους κατοίκους και αναχώρησαν. Τίποτα απολύτως δεν συνέβη και κανένας δεν θυμάται πια το γεγονός. Τώρα το Ισραήλ συμπεριφέρεται σαν να ψάχνει από μόνο του για μπελάδες, προσθέτει ο Yerushalmi.

Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση της απαγόρευσης εισόδου στον καθηγητή Noam Chomsky, ο οποίος....
θα μπορούσε κάλλιστα «να παρουσιάσει τις αντισιωνιστικές πεποιθήσεις του στη Ραμάλα και να επιστρέψει στο σπίτι του, χωρίς πρόβλημα. Εμείς όμως, διαλέξαμε να τον σταματήσουμε στη Γέφυρα Allenby, να διώξουμε τον ίδιο και την κόρη του στο Αμάν και να δώσουμε βάση στις άξιες περιφρόνησης απόψεις του…με αποτέλεσμα, στο δρόμο του για τις εκδηλώσεις της Hizbullah στον Λίβανο, να δηλώσει προς όλα τα ΜΜΕ, ότι το Ισραήλ είναι μια αντιδημοκρατική και ρατσιστική χώρα, που αποπέμπει ανθρώπους από τα εδάφη του λόγω των απόψεών τους. Θα μπορούσαμε να του αρνηθούμε αυτή την ευχαρίστηση» συμπεραίνει ο αρθρογράφος και συνεχίζει:

«Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση της ανθρωπιστικής αποστολής. Δεν στέλνει κανείς στρατό να αντιμετωπίσει πλοία πολιτών. Τον Φεβρουάριο του 1988, δύο μήνες μετά την εκδήλωση της πρώτης ιντιφάντα, η PLO σχεδίαζε να στείλει στο λιμάνι της Χάιφα ένα πλοίο με τους περισσότερους από τους Παλαιστίνιους, που είχαν διωχτεί κατά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών. Η κυβέρνηση του Ισραήλ ταράχθηκε από το γεγονός.

Σε έκτακτη σύσκεψη στο ισραηλινό συμβούλιο ασφαλείας, προτάθηκε να βυθισθεί το πλοίο με τους επιβάτες τους. Τελικά, το πλοίο ανατινάχθηκε στην Κύπρο, πριν ακόμη ξεκινήσει το ταξίδι του. Ο τότε αναπληρωτής πρωθυπουργός Yitzhak Navon τρομοκρατήθηκε με την ιδέα καταβύθισης του πλοίου, παρά το γεγονός ότι θα μετέφερε μερικούς από τους σημαντικότερους τρομοκράτες της PLO. Ο Navon τότε είχε γράψει ότι η βύθιση του πλοίου θα ήταν μια βίαιη πράξη για την οποία όλος ο κόσμος θα καταδίκαζε το Ισραήλ, ακόμη και οι φίλοι του. Παράλληλα θα σκοτώνονταν και τα μέλη του πληρώματος, που ήταν αθώοι άνθρωποι, κηλίδα που δεν θα ξεγραφόταν με κανένα είδος δημοσίων σχέσεων.

Ο Navon είχε δίκιο, καταλήγει ο Yerushalmi. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν τα πλοία που πλέουν προς τη Γάζα, πέρα από τους ελέγχους ασφαλείας, είναι η αντιπαράθεση στολίσκου πολιτών, που θα παρουσιάζουν τις ισραηλινές απόψεις και θα διαμαρτυρηθούν για την απάνθρωπη και σκληρή αντιμετώπιση του (αιχμάλωτου στρατιώτη) Gilad Shalit από τη Hamas.

«Άλλα κατάλληλα μέσα είναι οι συνεντεύξεις, τα σλόγκαν και ενημερωτικό υλικό για το καθεστώς τρομοκρατίας που ασκεί η Hamas στη Γάζα και για τις μαζικές επιθέσεις τρομοκράτησης πολιτών. Με τον τρόπο αυτό, τα διεθνή ΜΜΕ θα παρουσίαζαν πολίτες εναντίον πολιτών και όχι στρατό εναντίον πολιτών. Αυτό θα ήταν το πιο σωστό και πλέον αποτελεσματικό από πλευράς Ισραήλ.»      tvxs.gr