Η 19η Μαΐου ορίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Στη χώρα μας η αναγνώριση της Γενοκτονίας μπορεί να θεωρηθεί ως ένα αργοπορημένο εθνικό χρέος καθώς συνετελέσθη μόλις το 1994.
Την ημέρα αυτή ο Ελληνισμός πενθεί για τους 353.000 και πλέον Έλληνες του Πόντου που υπέστησαν τα πάνδεινα και έχασαν τις ζωές τους συνεπεία του προμελετημένου και διαβολικού σχεδίου της Γενοκτονίας.Το σχέδιο της Γενοκτονίας είχε ως απώτερο στόχο τον αφανισμό του μη μουσουλμανικού στοιχείου από την Ασία και τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών εθνοτήτων με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός συμπαγούς και αμιγώς τουρκικού κράτους.
Οι άμοιροι πληθυσμοί του Πόντου, αβοήθητοι, μπροστά στην κτηνώδη βαρβαρότητα των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών και στην απάνθρωπη αδιαφορία των Μεγάλων Δυνάμεων, όπως αποδεικνύεται εξάλλου από πληθώρα εγγράφων της εποχής εκείνης, υπέστησαν διωγμούς, σφαγές, εκτοπισμούς, κακουχίες, βασανιστήρια, ισοπέδωση των χωριών τους και τη λεγόμενη «λευκή σφαγή», το ταξίδι προς το θάνατο ήτοι την αργή εξόντωση από τις εκτοπίσεις, το κρύο, την κακομεταχείριση, την παρατεταμένη στέρηση νερού και τροφής.
Οι συνεχείς διώξεις..... και βιαιοπραγίες που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας έχουν τα χαρακτηριστικά της Γενοκτονίας με όλη τη σημασία της λέξεως όπως προσδιορίζεται στη Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας που ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 9 Δεκέμβρη του 1948. Η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζει τα ειδεχθή εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Νεότουρκους και το κεμαλικό καθεστώς. Αποτελεί διαρκές και διαχρονικό αίτημα όλου του ποντιακού ελληνισμού να αναγνωρισθεί από τη διεθνή κοινότητα η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθώς επίσης η Τουρκία να ζητήσει δημόσια συγνώμη για τη Γενοκτονία που διέπραξε. Μια χώρα που επιθυμεί να αποτελεί μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας θα πρέπει να αποδείξει εμπράκτως ότι προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ότι αποτελεί κράτος δικαίου.
Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας και η συμμετοχή της σε διεθνείς οργανισμούς δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα πρέπει να ανεχόμαστε τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.
Η οικοδόμηση ενός μέλλοντος ειρηνικής συνύπαρξης θα πρέπει να γίνει σε μία βάση αμοιβαίων υποχωρήσεων και αναγνώρισης των λαθών του παρελθόντος, έτσι ώστε να υπάρξει η βεβαιότητα ότι ποτέ δεν θα επαναληφθούν τέτοιες πράξεις που ντροπιάζουν την ανθρωπότητα. ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου