ΤΡΙΤΗ 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι πάρα πολύ σύντομη. Δεν θα αναφερθώ στα πεπραγμένα και τα λάθη της Νέας Δημοκρατίας, όπως χαρακτηριστικά είπατε και εσείς παλιότερα ότι θα κοιτάξουμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς και όχι τι έκανε η Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία τιμωρήθηκε από τον ελληνικό λαό.
Όμως κ. Πρόεδρε, πιο πολύ από ποτέ όλοι μας, βουλευτές, Υπουργοί, τέως Υπουργοί, τέως βουλευτές των κομμάτων εξουσίας αντιμετωπιζόμαστε από το λαό, όπως έγραψε κάποτε ο Μπρεχτ:
''Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ.
Ο λόγος; Έχουν κιόλας φάει.''
Αυτή είναι η μεγάλη τραγωδία κ. Πρόεδρε του πολιτικού μας συστήματος, η μεγάλη τραγωδία της δημοκρατίας. Καταφέραμε να ακυρώσουμε τους ίδιους τους πυλώνες της, αφού οι κύριοι εκπρόσωποί της, τα δύο μεγάλα κόμματα, επιτρέψαμε ή πρωταγωνιστήσαμε ώστε να υφανθεί ένας ιστός αράχνης με διαπλεκόμενα συμφέροντα, με πολυδαίδαλες και συναλλακτικές ροές εξουσίας και μαύρου χρήματος.
Κύριε Πρόεδρε, επειδή ακριβώς ζητάμε, η Κυβέρνηση ζητάει από τον κόσμο, από τον απλό λαό, τον εργαζόμενο, που ή δεν φέρνει καμία ευθύνη γι’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα ή φέρνει την ελάχιστη ευθύνη, αυτή της ανοχής σ’ αυτά που συνέβησαν, ζητάει να πληρώσει και ζητάει να πληρώσει με αίμα.
Εάν θέλουμε στοιχειωδώς, όχι να δημιουργήσουμε συνθήκες πολιτικής ισορροπίας ή πολιτικής δικαιοσύνης, αλλά συνθήκες στοιχειώδους αίσθησης δικαίου, πρέπει να πληρώσουν...
κι αυτοί που έφταιξαν, πολιτικοί και επιχειρηματίες και Ντίλερ και φοροδιαφεύγοντες και αυτοί που ανέχτηκαν αυτούς που πούλησαν γη και δημόσια περιουσία. Αυτούς που λήστεψαν τα δημόσια ταμεία, που έκλεψαν δημόσιο χρήμα όπου και αν ανήκουν.
Και πρέπει να γίνει αυτό, το οποίο δεν είναι καμιά επαναστατική πράξη, παρά απλή εφαρμογή των νόμων της αστικής δικαιοσύνης, απλή λειτουργία της αστικής δημοκρατίας, εάν θέλουμε ο ελληνικός λαός να σεβαστεί τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, το πολιτικό μας σύστημα. Ειδάλλως θα τα αποκαθηλώσει όλα και καλά θα κάνει.
Ένα δεύτερο σημείο κ. Πρόεδρε. Θέλω να ρωτήσω, υπογραμμίζοντας με αγωνία ότι ήδη η κοινωνία έχει χτυπήσει κόκκινο, ποια είναι η κόκκινη γραμμή, ποια είναι η δική μας κόκκινη γραμμή;
Και το λέω αυτό γιατί η σοσιαλιστική μου καταβολή δεν μου επιτρέπει να δεχτώ αυτό που χθες ειπώθηκε από τον Υπουργό Οικονομικών εδώ, ότι αυτή τη στιγμή μιλάει η αγορά, ούτε να πιστέψω ότι τις κόκκινες γραμμές τις βάζουν μόνο οι δυνατοί. Γιατί η ιστορία μας έχει διδάξει ότι τις κόκκινες γραμμές τις βάζουν οι λαοί και τις χαράζουν συνήθως με αίμα.
Αναμένω ανήσυχη, όπως ολόκληρη η κοινωνία, γεμάτη πολιτική αγωνία, αλλά και ευθύνη απαντήσεις αυστηρού προσδιορισμού της κόκκινης γραμμής που χωρίζει τη στοιχειώδη ανθρωπιά από τη βαρβαρότητα. Και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται να μιλήσουμε και χρειάζεται να περιγράψουμε με ακρίβεια, αλλά και συνέπεια αυτή την κόκκινη γραμμή.
Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ''δεν θα λένε ήταν σκοτεινοί καιροί, θα λένε γιατί σώπαιναν οι ποιητές'' και για να παραφράσω τον Μπρεχτ, θα λένε γιατί σώπαιναν οι πολιτικοί τους.
Κύριε Πρόεδρε, σας μιλώ με αγωνία, συμπορευτήκαμε τα τελευταία χρόνια σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και δεν μου αφήνετε κανένα περιθώριο, παρά να πιστέψω ότι η επιλογή σας υπήρξε μονόδρομος και ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρά να πετύχετε και να πετύχουμε, ώστε να παραδώσουμε τη χώρα μας στα παιδιά μας, κ। Πρόεδρε, σαν μια χώρα ασφαλή και άξια να την εμπιστευτούν.sibilla - σίβυλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου