Εκ των έσω ο κίνδυνος

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ
Αλλεπάλληλες ήταν οι «δηλητηριώδεις» αναφορές του Θεόδωρου Πάγκαλου στον Αλέξη Τσίπρα, στη διάρκεια της ομιλίας του στη Ρόδο το περασμένο Σάββατο, δείχνοντας έτσι την αδυναμία που του έχει. Χαρακτηριστική ήταν στιγμή που είπε ότι, όταν ο πρωθυπουργός βρίσκεται στο εξωτερικό, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεων πρωθυπουργεύει. «Αν απόψε ο Τσίπρας καταλάβει το Μαξίμου, εγώ θα είμαι στη Ρόδο» σχολίασε χαριτολογώντας για να δείξει τη μεγάλη σημασία της παρουσίας του στα Δωδεκάνησα για την επέτειο της Ενσωμάτωσης, την ώρα που ο πρωθυπουργός λείπει ταξίδι για δουλειές.
Ακούγοντας τους αστεϊσμούς και τα ευφυολογήματα του κ. Πάγκαλου, ομολογώ ότι δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να σκεφτώ ότι το Μαξίμου δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο από τον Τσίπρα. Κι ούτε από κανέναν άλλο της αντιπολίτευσης. Εκ των έσω ο κίνδυνος. Αντί να κυνηγάει τον Τσίπρα και την Παπαρήγα, σαν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μήπως θα έπρεπε να ασχοληθεί με κάποιες υποθέσεις όπως αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χάρη Καστανίδη κι εκείνη του προέδρου της Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου;

Ποιος είναι ο ρόλος του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως τελικά;
Με τον Γιώργο Παπανδρέου να βρίσκεται εξ ανάγκης στο εξωτερικό, η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ γενικά, δίνει την εντύπωση ότι ενώ λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια. Κι δεν είναι μόνο οι περιπτώσεις Παπουτσή και Σκανδαλίδη, οι διαφοροποιήσεις των οποίων επιχειρήθηκε – ανεπιτυχώς κατά την άποψή μου - να ενδυθούν έναν ιδεολογικό μανδύα, με αποτέλεσμα να αναγκασθούν να ανασκευάσουν τις αρχικές τους δηλώσεις.

Η περίπτωση του Υπουργού Δικαιοσύνης που αποφασίζει να άρει τέσσερις καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων , για να μπορέσει να διοριστεί ημέτερος σε κάποιο δήμο, όπως και η περίπτωση του προέδρου της Βουλής που αποφασίζει να εξαιρέσει του νομοσχεδίου για τις περικοπές στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, τους υπαλλήλους της Βουλής, είναι τουλάχιστον προκλητικές. Εξοργίζουν τον κόσμο και ακυρώνουν όλη την προσπάθεια – επίπονη είναι αλήθεια – του πρωθυπουργού, να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι αυτή η κυβέρνηση φέρνει ένα άλλο ύφος και ήθος εξουσίας. Ο κόσμος διερωτάται, γιατί οι υπάλληλοι της Βουλής είναι εκτός των περικοπών; Γιατί το κράτος παραμένει αναξιόπιστο και αφερέγγυο και περιμένει από μας εμπιστοσύνη; Κάποιοι συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι... ..

Ο κ. Παπανδρέου ήταν εκείνος που έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα, παράλληλα με την σωτηρία της οικονομίας, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό. Ουκ ολίγες φορές ο πρωθυπουργός είπε ότι για να ακολουθήσει ο πολίτης, γα να συναινέσει, για να ανεχθεί, να υπομείνει, να συμμετάσχει σε όλα τα δύσκολα που έρχονται, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη απέναντι στο κράτος, απέναντι στην κυβέρνηση. Δύο περιστατικά μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας ακύρωσαν στην πράξη αυτήν την προσπάθεια εν τη γενέσει της. Οι ίδιες λογικές ζουν και βασιλεύουν. Κολλητοί και ημέτεροι εξακολουθούν να είναι οι ευνοημένοι του συστήματος και οι υπόλοιποι τα κορόιδα. Οι εργαζόμενοι είναι κι αυτοί εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων. Για άλλους κινδυνεύει ο 4ος και ο 5ος μισθός και για άλλους θωρακίζεται ο 15ος και ο 16ος.

Ειδικά για το θέμα των υπαλλήλων της Βουλής, κρίνεται όχι μόνο το κυβερνών κόμμα. Κρίνονται συνολικά και οι 300 εθνοπατέρες, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, που παραδοσιακά δείχνουν αξιοζήλευτη σύμπνοια και ομοψυχία όταν πρόκειται για δικά τους προνόμια και διευκολύνσεις. Το κτίριο της Πλατείας Συντάγματος είναι ένα άλλο κράτος, ως φαίνεται…. Το δικό μας Βατικανό!

Σε άλλη περίπτωση θα μπορούσε κάλλιστα ο οποιοσδήποτε να αναζητήσει ευθύνες στον πρωθυπουργό για την ανοχή του σε τέτοιου είδους φαινόμενα, που ακυρώνουν την ίδια την πολιτική του και εξανεμίζουν τις προθέσεις και τις προσπάθειές του για μια άλλη νοοτροπία και αντίληψη της πολιτικής που θα ξεκινήσει από τα ψηλά για να διαχυθεί στην κοινωνία. Σήμερα όμως, η ευθύνη ε την οποία έχει επιφορτισθεί ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πολύ βαριά. Κι εξάλλου, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο ο Παπανδρέου. Οι άλλοι τι κάνουν εκτός από δηλώσεις και σχολιασμούς από καθέδρας και εκτός από τo να υπονομεύουν εμμέσως ή ευθέως τον αγώνα του;