Σε μια χούφτα σκόνη

 

   

Του Γκαζμέντ Καπλάνι             Μελαγχολική η Αθήνα το Σάββατο. Τυλιγμένη από την αφρικανική σκόνη. Σαν κάτι πόλεις στις όχθες της ερήμου που περιγράφουν διάφοροι περιηγητές. Κίτρινη, βλοσυρή, σιωπηλή. Έβλεπες εκείνο το σκονισμένο τοπίο και καταλάβαινες γιατί οι ανθρωπολόγοι λένε ότι οι Άραβες ανήκουν στον πολιτισμό της ακοής κι εμείς στον πολιτισμό της όρασης. Και γιατί οι μονοθεϊστικές θρησκείες, που κοντά σε ερήμους γεννήθηκαν, κατέστησαν τη σκόνη την πιο συγκλονιστική μεταφορά της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Θεός της Βίβλου το πρώτο ανθρώπινο σώμα από σκόνη το έπλασε. Με τη σωστή θεϊκή δοσολογία. Η σκόνη σχετίζεται με την καταγωγή των πραγμάτων, την ύλη και τον χρόνο. Είμαστε φτιαγμένοι από σκόνη. Πλούσιοι και φτωχοί. Μορφωμένοι και αγράμματοι. Κερδοσκόποι και χρεοκοπημένοι. Από εκεί ήρθαμε και εκεί θα επιστρέψουμε. Πρώτη ύλη του σώματος η σκόνη, η απαρχή και το καταραμένο τέλος του, πρώτη ύλη για μύθους και παραμύθια, παρατσούκλι σκληρών ναρκωτικών και στίχος ρομαντικών τραγουδιών, περιφρονημένη και λατρεμένη μαζί. Ακόμα και η σκόνη είναι χωρισμένη σε ανώτερη και κατώτερη, σε μεγαλοπρεπή και ταπεινή. Ανώτερη θεωρείται εκείνη που έρχεται από το Διάστημα, η κοσμική, τα θραύσματα κομητών και μετεωριτών που πέφτουν πάνω στη Γη και την κάνουν κάθε χρόνο δέκα χιλιάδες τόνους βαρύτερη. Με αυτήν ασχολούνται τα τηλεσκόπια, οι αστρολόγοι, οι θεωρητικοί. Ταπεινή σκόνη είναι εκείνη............... που μαζεύεται κάτω από τα κρεβάτια, μέσα στις ντουλάπες, στις γωνίες των τοίχων, πάνω στα έπιπλα. Αν μπορούσε κανείς να την διαβάσει, θα έπαιρνε πολλές πληροφορίες για τους ανθρώπους που κατοικούν εκεί. Με την ταπεινή σκόνη ασχολούνται οι ηλεκτρικές σκούπες, τα φαράσια, τα ξεσκονόπανα, οι νοικοκυρές, οι οικιακές βοηθοί δουλεύοντας, συνήθως, στη μαύρη. Υπάρχει η σκόνη που έρχεται από ηφαίστεια ή δάση που καίνε, η σκόνη που ταξιδεύει από την Αφρική. Αλλά την περισσότερη σκόνη την παράγουμε εμείς, εγώ και εσύ. Μετά καταπιανόμαστε να την καθαρίσουμε, να τη διώξουμε όσο πιο μακριά μας γίνεται. Είναι μια σισύφεια μάχη που ποτέ δεν θα κερδίσουμε. Γιατί η σκόνη ποτέ δεν εξαφανίζεται. Απλώς μετακινείται. Μόλις βγαίνει από το σπίτι και τα απορριμματοφόρα, ξανάρχεται πίσω. Από τη σκόνη ποτέ δεν γλιτώνεις. Και ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Γιατί, σύμφωνα με έναν Άγγλο επιστήμονα ονόματι Κρις Λόουρι, ερευνητή του University College London, η έκθεση στη σκόνη κάνει καλό στο ανοσοποιητικό σύστημα και στον εγκέφαλο. Η έρευνα δείχνει, λέει, ότι η σκόνη μεταφέρει μικροσωματίδια που καταπολεμούν την κατάθλιψη και μας κάνουν πιο ευδιάθετους! Δεν ξέρω σε ποια σκόνη αναφέρεται, την ανώτερη ή την ταπεινή. Αν είναι έτσι όμως, εύχομαι να μετακινηθεί λίγη σκόνη και προς τις Βρυξέλλες. Να εκτεθούν σε αυτή και εκείνα τα πρόσωπα του Εcofin τα οποία είναι τόσο αγέλαστα και μοιάζουν με υστερικές νοικοκυρές που θέλουν να νικήσουν οριστικά τη σκόνη, περνώντας όλη τη ζωή τους με ένα ξεσκονόπανο στο χέρι. Όταν τα βλέπεις για ώρα πολλή, σου έρχονται στον νου εκείνοι οι στίχοι του Έλιοτ από την «Έρημη χώρα»: «Ι will show you fear in a handful of dust» - «Θασουδείξω φόβο σε μια χούφτα σκόνη»...     ΤΑ ΝΕΑ