Του Χρήστου Δημήτρη. Οι αγρότες βγήκαν στα μπλόκα. Καμία τάξη εργαζομένων στην Ελλάδα δεν αισθάνεται την ανάγκη να κάνει λογική χρήση των απεργιακών πλεονεκτημάτων της, αδιαφορώντας για τις ζημιές που προκαλούνται σε άλλους κλάδους. Η ειρωνεία είναι πως και οι ίδιοι οι αγρότες έχουν πληρώσει ακριβά αντίστοιχες ομηρείες από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα λιμάνια, αλλά ας τα αφήσουμε τώρα αυτά, διότι με τα αυτονόητα στην Ελλάδα δεν βγάζεις άκρη. Τι ζητάνε οι αγρότες; Ζητάνε τις επιδοτήσεις που τους αναλογούν και τις οποίες έχουν απόλυτη ανάγκη για να επιβιώσουν.
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ο γεωργικός τομέας εδώ στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 1970. Οι εκτατικές καλλιέργειες (σιτηρά, μπαμπάκι), που έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, έχουν χάσει κάθε ανταγωνιστικότητα και ισορροπούν οριακά χάρη στις επιδοτήσεις που κυμαίνονται στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Η κατάσταση πάντως είναι σχεδόν αδιέξοδη, όταν για παράδειγμα η τιμή των σιτηρών είναι στα 9 λεπτά το κιλό και οι Έλληνες παραγωγοί έρχονται ίσα βάρκα - ίσα νερά στα 18 με 20 λεπτά. Δυστυχώς, το απελευθερωμένο, χωρίς δασμούς διεθνές εμπόριο έχει προκαλέσει θεαματικές ανατροπές σε βάρος των χωρών με μικρή και ακριβή παραγωγική διαδικασία.
ΜΠΛΟΚΟ στήνουν στην Πελοπόννησο και οι πορτοκαλοπαραγωγοί........ Άλλη πονεμένη ιστορία κι αυτή. Έχοντας αρκετά “πανωγραψίματα” στις ποσότητες χυμοποίησης, αγωνίζονται να περισώσουν τη χρονιά σε έναν τομέα που πριν χρόνια είχε προοπτικές, αλλά που σήμερα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανταγωνιστικές συνθήκες και στις νέες διεθνείς τάσεις. Όταν για παράδειγμα ο τόνος του ελληνικού χυμού πορτοκαλιού κοστίζει 1.180 δολάρια και ο εισαγόμενος φτάνει τα 880, εξαφανίζεσαι από τις αγορές ή πουλάς με ζημιά και μετά απαιτείς την επιδότηση ή σταματάς να παράγεις. Το πρόβλημα στα γεωργικά προϊόντα και εν γένει στα προϊόντα διατροφής, πέρα από τις αλλαγές που επέφερε το ανοικτό, χωρίς δασμούς διεθνές εμπόριο, είναι η ανατροπή στον τρόπο διάθεσης των προϊόντων.
ΠΑΛΑΙΑ στην Ευρώπη υπήρχαν δύο μεγάλα χρηματιστήρια αγροτικών προϊόντων: του Μονάχου και του Άμστερνταμ. Σήμερα και τα δύο πνέουν τα λοίσθια καθώς τα δίκτυα πώλησης (σούπερ μάρκετ) έχουν γιγαντωθεί και διαπραγματεύονται τις προμήθειές τους απευθείας με τους διεθνείς παραγωγούς. Όταν για παράδειγμα η γαλλική Carrefoure και η βελγική HAIZE (ΑΒ Βασιλόπουλος) διαθέτουν πάνω από 30.000 σούπερ μάρκετ εκάστη, μπορούν να ρυθμίζουν τις τιμές και τις προελεύσεις των αγαθών και κατά κανόνα πιέζουν πολύ τις τιμές παραγωγού προς τα κάτω. Τι κάνουμε λοιπόν;
Η κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ, για παράδειγμα, θα πει αυτά τα ολίγα διαθέτουμε, πάρτε τα και κάντε το κουμάντο σας. Θα της πουν και οι αγρότες: Απαιτούμε να εφαρμόσετε τον νόμο και να σταματήσει η φάμπρικα που βαφτίζει απίστευτες ποσότητες αγροτικών εισαγωγών ως ελληνικά προϊόντα (γάλα, κηπευτικά, κρέατα και φρούτα). Τεράστιο ζήτημα που αφορά όλη τη μεταποίηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.
ΠΩΣ ΟΜΩΣ μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος, όταν δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις μηχανισμοί ελέγχου και η απαραίτητη πολιτική βούληση να συγκρουστείς με τα πολυεθνικά μεγαθήρια και τα πανίσχυρα καρτέλ τους; Τούτη τη στιγμή τουλάχιστον, όπως έχουν διαμορφωθεί οι διεθνείς συνθήκες εμπορίου, η μοναδική σοβαρή ανάσα για τη διάθεση της αγροτικής παραγωγής σε αξιοπρεπείς τιμές είναι η θεαματική ανάπτυξη και μονιμοποίηση του θεσμού των λαϊκών αγορών ώστε και οι τιμές να είναι φτηνές, και το τίμημα να καταλήγει στο μεγαλύτερο μέρος του στον παραγωγό.
ΦΥΣΙΚΑ αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε όλη την έκταση και τα είδη της αγροτικής παραγωγής. Όταν για παράδειγμα κινδυνεύει και η Αίγυπτος από τον ανταγωνισμό των βαμβακοπαραγωγών της Ασίας, είναι αφέλεια να πιστεύεις πως η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει να καλλιεργεί βαμβάκι και μάλιστα να καταφύγει σε ένα επικίνδυνο οικολογικό πείραμα, εκτρέποντας τον Αχελώο, για τον σκοπό αυτό. Ούτως έχουσι τα πράγματα. Οι αγρότες άργησαν πολύ να πιέσουν για ουσιαστικές λύσεις και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, μένοντας στις συναλλαγές με την εκάστοτε εξουσία που τους κολάκευε για να αποσπάσει μαζικά τις ψήφους τους. Άλλη μια σκυταλοδρομία, λοιπόν, έφτασε στο τέλος της.
Από την "Αυγή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου