ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ
«Δεν ήθελα να γίνω υπουργός. Διότι με τη σημερινή δομή του Υπουργείου Υγείας δεν θα είχα καμία πιθανότητα επιτυχίας».
Αυτό δηλώνει ο βουλευτής Δωδεκανήσου και πρώην υπουργός Υγείας, καθηγητής κ. Δημήτρης Κρεμαστινός στη συνέντευξη του προς τη «δ», όπου αποτιμά το έργο της κυβέρνησης στις 100 πρώτες ημέρες διακυβέρνησης της χώρας.
Ο κ. Κρεμαστινός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στους δύο πυλώνες του κοινωνικού κράτους, παιδεία και υγεία, τους οποίους χαρακτηρίζει «ναρκοθετημένους» και σημειώνει πως μόνο με μετωπικές συγκρούσεις και ανατροπές μπορεί να επέλθει αλλαγή του σημερινού καθεστώτος. Προτείνει δε να γίνουν δημοψηφίσματα, ώστε η κυβέρνηση να έχει σύμμαχο το λαό στις συγκρούσεις που θα επιχειρήσει, οι οποίες μοιραία και νομοτελειακά θα πρέπει να γίνουν.
Παράλληλα, μιλά για βαθειά κοινωνική κρίση, απόρροια της οποία είναι η κρίση του πολιτικού συστήματος και θεωρεί ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση οι προτεραιότητες που έθεσε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, για την διαφάνεια και την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, αλλά και για την ανοιχτή διακυβέρνηση, μέσα από τη οποία γίνεται πράξη η συμμετοχική δημοκρατία.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Κύριε καθηγητά, τι σηματοδοτεί το 2010 για την πορεία της χώρας;
Είναι ένας χρόνος αφιερωμένος στην οικονομική ανάταξη της χώρας . Εάν τα καταφέρουμε, τότε υπάρχει μέλλον, υπάρχουν προοπτικές, υπάρχει πρόγραμμα. Δεν θέλω να συζητήσω την περίπτωση να μην τα καταφέρουμε, διότι αντιλαμβάνεσθε τί επιπτώσεις θα έχει αυτό για τη χώρα. Δεν είναι ζήτημα κομματικό, δεν είναι ζήτημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είναι ζήτημα της χώρας.....................
Αυτές τις μέρες συμπληρώθηκαν οι εκατό πρώτες μέρες διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Είστε ικανοποιημένος από τις επιδόσεις της κυβέρνησης; Έχει δώσει επαρκώς το στίγμα των προθέσεών της;
Ασφαλώς και έχει δώσει στίγμα το οποίο έγκειται στο ότι υπάρχει η ανοιχτή διαβούλευση μέσω διαδικτύου, που σημαίνει ένας νέος τρόπος επικοινωνίας, αρκεί βεβαίως να αποδώσει καρπούς. Είναι κάτι καινούργιο, που κάνει πράξη τη συμμετοχή του πολίτη στη διαμόρφωση των κυβερνητικών αποφάσεων και νομοθετημάτων. Ελπίζω να προκύψει κάτι καλό από αυτό. Είναι αδιαμφισβήτητα ένα βήμα προς τα εμπρός. Το δεύτερο είναι η προσπάθεια που καταβάλλεται για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο. Ελπίζουμε να πετύχει και αυτό. Κατά συνέπεια και η παρατηρούμενη καθυστέρηση της κρατικής μηχανής, σε ό,τι αφορά τη συγκρότησή της, δεν θα έλεγα ότι είναι κάτι επιλήψιμο, αν το αποτέλεσμα είναι θετικό. Συνεπώς, όλοι περιμένουμε το τελικό αποτέλεσμα. Δεδομένου όμως ότι βλέπουμε να εισάγονται νέες μέθοδοι στα πολιτικά μας πράγματα, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ικανοποιημένοι.
Διατυπώνεται από ορισμένους η άποψη ότι η κυβέρνηση έδωσε προτεραιότητα στα ζητήματα διαφάνειας και ανοιχτής διαβούλευσης για λόγους επικοινωνιακούς, για να καλύψει την αδυναμία παραγωγής συγκεκριμένου έργου σε άλλους τομείς και λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Τι λέτε επ’ αυτού;
Δεν νομίζω ότι μια κυβέρνηση θα ξεκινούσε κάνοντας επικοινωνιακή πολιτική, αντί να ασχοληθεί με τα προβλήματα του τόπου. Δεν είναι λοιπόν ζήτημα επικοινωνιακής πολιτικής. Η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι μέσω της συμμετοχικής δημοκρατίας και της ανοιχτής διαβούλευσης θα οδηγηθεί σε καλύτερο αποτέλεσμα. Στη διαφάνεια, στα πρόσωπα, στην παραγωγή έργου. Αυτό πιστεύει η κυβέρνηση και αυτό ελπίζουμε.
Πιστεύετε κ. καθηγητά ότι είναι εφικτό να φθάσει η χώρα σε ένα άλλο επίπεδο διαφάνειας και πάταξης φαινομένων διαφθοράς, όπως αυτά που είδαμε τα τελευταία χρόνια; Και πόσο θα συντελέσει σ’ αυτό η σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών για μια σειρά σκανδάλων;
Αυτό είναι ένα πολύ σωστό ερώτημα που κάνετε και με απασχολεί κι εμένα. Όμως είναι πολύ καλύτερο από το να μην γίνει τίποτα, προκειμένου να αποκαλυφθούν στοιχεία που τουλάχιστον θα απομακρύνουν ορισμένα πρόσωπα από την πολιτική, αφού οι υποθέσεις αυτές έχουν κλείσει – κακώς κατά την άποψή μου – ως προς το ποινικό σκέλος. Τουλάχιστον θα μάθει ο κόσμος ποιοι εμπλέκονται σε σκανδαλώδεις υποθέσεις. Τα πρόσωπα αυτά να απομακρυνθούν και να φοβούνται και οι επόμενοι ότι θα έχουν την ίδια τύχη. Οπότε, παρότι δεν είναι το ιδανικό αυτή η διαδικασία, σε καμία περίπτωση εν μπορώ να το χαρακτηρίσω αρνητικό.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Εγώ θα μιλούσα για εξυγίανση της κοινωνίας. Διότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι τίποτε άλλο παρα΄το κάτοπτρο της κοινωνίας. Η κοινωνία πάσχει, κακά τα ψέματα. Αν ήταν μόνο η πολιτική, τα πράγματα θα ήταν πιο έυκολα, θα τους άλλαζες και θα έβαζες καλυτερους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις ανανέωση.
Λέτε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι κοινωνικό;
Δυστυχώς, νομίζω ότι είναι κοινωνικό. Και μάλιστα το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel σε πρόσφατο άρθρο του είχε κάνει λόγο για διεφθαρμένη κοινωνία. Δεν μίλησε ούτε για διεφθαρμένους πολιτικούς, ούτε για διεφθαρμένους δημοσιογράφους. Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας σήμερα.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της κοινωνίας; Από τι ακριβώς πάσχει;
Δεν πιστεύει στην εργασία και την παραγωγή. Συνδέει το τελικό κέρδος όχι με την εργασία και την παραγωγή αλλά με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο. Κι αυτό είναι φαινόμενο παθολογικό. Χωρίς εργασία και χωρίς παραγωγή, το κέρδος που προκύπτει από άλλες πηγές είναι άρρωστο κέρδος. Βλέπετε ότι έχουμε μια χώρα με οικονομικό πρόβλημα αλλά με ευημερούντες πολίτες, τουλάχιστον στη μεγάλη τους πλειοψηφία. Τι σημαίνει αυτό; Ευημερούντες πολίτες με φακελάκια, με δωροδοκίες… Είναι μια κοινωνία άρρωστη.
Μήπως όμως θα πρέπει να αναζητήσουμε την ευθύνη της αρρώστιας της κοινωνίας στους πολιτικούς ταγούς της; Ορισμένοι εξ αυτών, όχι όλοι ασφαλώς, εμφανίζονται ως πρώτοι διδάξαντες τέτοιων πρακτικών.
Τους ταγούς δεν τους επιλέγει κανένας άλλος παρά η κοινωνία. Αν λοιπόν αποτυγχάνει αυτή η κοινωνία να δώσει ταγούς, τότε αποτυχημένη είναι η ίδια η κοινωνία.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Με ποια διαδικασία ανατρέπονται αυτές οι συνθήκες αρρώστιας της κοινωνίας που περιγράφετε;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε κατά τη γνώμη μου, είναι μια εκρηκτική μεταβολή στην Παιδεία. Όχι απλά ένα εξωραϊσμό της ισχύουσας κατάστασης.
Σε τι συνίσταται κατά την άποψή σας αυτή η εκρηκτική μεταβολή. Αν είχατε εσείς την ευθύνη της Παιδείας, τι θα αλλάζατε;
Η Παιδεία, κατ’ αρχήν, θέλει σύγκρουση για να αλλάξει. Αυτή τη στιγμή είναι καθηλωμένη. Γιαποιά Παιδεία μιλάμε; Η Μέση Παιδεία είναι η Παιδεία των φροντιστηρίων. Η Ανωτάτη Παιδεία είναι η Παιδεία των διαπλεκομένων, των φοιτητών – με την κακή έννοια του όρου – ου εκλέγουν πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις , τους οποίους δέρνουν και διαπομπεύουν καθημερινά και καίνε τα πανεπιστήμια. Και είναι και η βασική Παιδεία η οποία είναι η πιο υγιής σε σχέση με τις άλλες δύο. Πως θα γίνει ανατροπή αυτής της πάσχουσας Παιδείας; Θα εισαγάγουμε τους ευρωπαϊκούς και τους αμερικανικούς νόμους. Να δουλέψουν τα πανεπιστήμια μας με ευρωπαϊκούς οργανισμούς.
Σημαίνει ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων αυτό που λέτε;
Όχι, δεν σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Σημαίνει ανατροπή του πλαισίου που δουλεύουμε.
Υπάρχει βούληση της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης γενικότερα για αυτή την ανατροπή;
Βούληση υπάρχει. Δεν ξέρω κατά πόσο θα συγκρουστεί. Η σύγκρουση κατά τη γνώμη μου είναι μοιραία. Πρέπει να συγκρουστεί με συμφέροντα συνδικαλιστικά, με κακώς νοούμενα καθηγητικά συμφέροντα και συμφέροντα των διαπλεκομένων που είναι και τα πιο ισχυρά. Αυτή η σύγκρουση δεν μπορεί να γίνει, αν η κυβέρνηση δεν πει εξ αρχής ότι πρέπει να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια μέσα στα ευρωπαϊκά πλαίσια. Ποιό πανεπιστήμιο θέλουμε; Της Σορβόννης, του Χάρβαρντ, της Οξφόρδης, της Κέμπριτζ; Ας βρούμε ένα τέλος πάντων κι ας εφαρμόσουμε το μοντέλο του. Εγώ, αν ήμουν υπουργός Παιδείας θα απευθυνόμουν στο λαό και θα έκανα ένα δημοψήφισμα για το τι θέλουμε να κάνουμε. Αν ο λαός έλεγε όχι, εγώ θα έφευγα για να έλθει ένας άλλος και να το συνεχίσει. Χρειάζεται σύγκρουση εκ βάθρων για αλλαγές στην Παιδεία. Και μια τέτοια Παιδεία θα εγγυηθεί μια καλύτερη κοινωνία, ένα καλύτερο πολιτικό σύστημα, μια καλύτερη χώρα.
ΥΓΕΙΑ
Ο δεύτερος πυλώνας του κοινωνικού κράτους είναι η Υγεία. Στο χώρο της Υγείας πώς έχουν σήμερα τα πράγματα;
Για την Υγεία είναι πολύ νωρίς ακόμη για να εκφράσω – εγώ τουλάχιστον- άποψη. Θέλω να δω προηγουμένως τη φιλοσοφία των ανακοινώσεων του Υπουργείου Υγείας. Μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει γίνει, ως εκ τούτου δεν μπορώ να κάνω κρίσεις.
Δεν θα πρέπει ίσως να μας διαφεύγει ότι ερχόμενη στα πράγματα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, έπρεπε πρωτίστως να διαχειριστεί την πανδημία της νέας γρίπης. Ίσως δικαιολογημένα δεν πρόλαβε να δώσει το στίγμα της πολιτικής της.
Αν ρίξετε μια ματιά στο ξένο Τύπο, θα διαπιστώσετε ότι με τη γρίπη μόνο εμείς ασχολούμαστε.
Σε μας αλήθεια γιατί διογκώθηκε τόσο πολύ το ζήτημα;
Πρώτα απ’ όλα, ξεκινήσαμε στραβά. Ξεκινήσαμε με Επιτροπές Γρίπης, με προέδρους, με συμβούλια, με δηλώσεις και αντιδηλώσεις ειδικών και μη για το εμβόλιο, μετά βάλαμε τις θερμικές κάμερες στα αεροδρόμια για να αποκρούσουμε τη γρίπη, να μην μπει στη χώρα από τα αεροπλάνα λες και δεν μπορούσε να μπει από τα τραίνα!
Θυμάμαι τον περασμένο Αύγουστο σε μια συνέντευξή σας τότε, μου είχατε πει ότι ήταν μια αστειότητα και ότι γελά μαζί μας όλη η Ευρώπη με την τοποθέτηση των θερμικών καμερών.
Γελούσε πράγματι όλη η Ευρώπη και γελά ακόμη.
Μετά ακολούθησε η προμήθεια 16 εκατομμυρίων εμβολίων.
Αν η Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων πήρε 16 εκατομμύρια εμβόλια, τότε η Αμερική έπρεπε κατ’ αναλογία να πάρει 600 εκατομμύρια εμβόλια. Τα πήρε; Όχι βέβαια. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι εδώ υπήρξε υπερβολή. Λάθος χειρισμοί.
Ο κόσμος κ. καθηγητά είναι πλέον υποψιασμένος. Όταν ακούει για λάθος χειρισμούς και για αγορά αχρείαστων θερμικών καμερών και εκατομμυρίων εμβολίων που σήμερα δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε, το μυαλό του πάει αλλού. Πάει στις προμήθειες.
Δεν έχει και άδικο. Πρέπει πρώτα να αποδείξεις ότι ήταν αφέλεια, για να καταλήξεις στο δεύτερο. Αν δεν ήταν αφέλεια, τότε υπήρξε σκοπιμότητα. Το μόνο βέβαιο έίναι ότι δεν ήταν ανάγκη. Και το χειρότερο είναι ότι υπήρχαν φωνές σοβαρών καθηγητών , βάζω και τον εαυτό μου μέσα, όπως ο κ. Μουτσόπουλος και άλλοι, που λέγαμε όλοι τα ίδια πράγματα, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί. Βρε παιδιά, λίγη ψυχραιμία! Σοβαρευτείτε!
Πως αξιολογείτε την παρουσία της κας Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου στο Υπουργείο Υγείας;
Σας είπα νωρίτερα ότι είναι νωρίς για να εκφράσω άποψη για τον τρόπο διαχείρισης των ζητημάτων του τομέα Υγείας. Όμως, από εκεί και πέρα είναι σοβαρή, είναι εργατική , είναι καλή.
Συνεργάζεστε μαζί της;
Βεβαίως συνεργάζομαι μαζί της.
Λίγο πριν μιλήσατε για τις επιβεβλημένες συγκρούσεις στη Παιδεία,. Με τη Υγεία τι γίνεται σήμερα κ. Καθηγητά. Εδώ είναι ακόμη πιο δύσκολα, δεδομένου ότι τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια. Ξέρουμε σε ποιών τα χέρια βρίσκεται σήμερα η ιδιωτική υγεία. Μπορεί η κυβέρνηση να συγκρουστεί μαζί τους;
Γι αυτό έχω πει πολλές φορές ότι χρειάζεται αλλαγή δομής το Υπουργείο Υγείας. Επειδή πολλά έχουν λεχθεί σε ότι αφορά εμένα και το Υπουργείο, αν ήθελα να γίνω υπουργός κλπ, σας λέω ότι δεν ήθελα να γίνω υπουργός. Διότι με τη σημερινή δομή του Υπουργείου Υγείας δεν θα είχα καμία πιθανότητα επιτυχίας. Ζητούμενο είναι να μπορέσει το Υπουργείο να ελέγξει στην πράξη – διότι θεωρητικά μπορεί – τον τρόπο λειτουργίας των ιδιωτικών κέντρων. Να τους βάλει προϋποθέσεις. Αν η ιδιωτική υγεία είναι άναρχη, είναι βέβαιον ότι θα επικρατήσει.
Αυτή την ώρα υφίσταται αθέμιτος ανταγωνισμός;
Ασφαλώς. Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα. Συνέβη το γνωστό γεγονός με το Νίκο Κακαουνάκη. Σας διαβεβαιώνω ότι αν συνέβαινε σε ιδιωτική κλινική, δεν θα ακούγατε λέξη. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν παντού. Όχι μόνο στα δημόσια νοσοκομεία. Κατσαρίδες υπάρχουν στα ιδιωτικά νοσοκομεία; Όχι βέβαια, μόνο στα δημόσια. Οι άρρωστοι πεθαίνουν μόνο στα δημόσια και όχι στα ιδιωτικά. Βλέπετε ότι είναι ένα σύστημα το οποίο είναι κατά κάποιο τρόπο ναρκοθετημένο. Η ιδιωτική υγεία είναι κερδοσκοπική και ανεξέλεγκτη. Πώς θα επιβιώσει η Υγεία μέσα σε αυτό το σύστημα; Δεν είναι καθόλου εύκολο. Γι αυτό σας είπα ότι δεν χρειάζεται μόνο πολιτική βούληση αλλά και ένα συγκρουσιακό καθεστώς.
Υπαινίσσεστε αυτή την ώρα και ένα ρόλο των ΜΜΕ χειραγώγηση ςτης κοινής γνώμης.
Βεβαίως. Είναι σοβαρότατος ο ρόλος των ΜΜΕ στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης.
Τι θα πρέπει, κατά συνέπεια να γίνει και στο χώρο της Υγείας;
Μετωπική σύγκρουση. Αλλά όποιος αποφασίσει να το κάνει, θα πρέπει ν α έχει μαζί του την κοινωνία. Θα πρέπει λοιπόν και εδώ, όπως και στα ζητήματα της Παιδείας, να γίνει δημοψήφισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου