Τι να αναφερθεί πρώτο;Τα δύο δολάρια μεροκάματο;Τα χίλια δολάρια που παίρνουν το χρόνο;Τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης;Τον καθημερινό θάνατο των παιδιών εκεί από πείνα και δίψα;Μήπως τους καλούς Αμερικάνους που θα αναλάβουν την ανοικοδόμηση;
Η προσωρινή ευαισθητοποίηση δεν αποτελεί αληθινή ευαισθητοποίηση.Είναι ένα κόλπο για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας.Προσπαθούμε πάλι να συγκινηθούμε,σφιγγόμαστε μήπως καταφέρει και κυλήσει κάποιο δάκρυ και χαρούμε κρυφά από μέσα μας που έχει μείνει λίγη ανθρωπιά.Παθητικοί και άπραγοι θεατές σταυρώνουμε τα χέρια και όταν δείχνουν μια εικόνα με νεκρούς λέμε ωχ θεέ μου,παναγία μου.Δεν κάνουμε τίποτε για να το σταματήσουμε.
Επαναλαμβάνουμε τα λόγια των δημοσιογράφων : "όπου φτωχός και η μοίρα του".Αφελέστατο,ανήθικο, απαράδεκτο και πονηρό μέσο διαφυγής απ΄το πρόβλημα.Το γεγονός ότι υποστηρίζουμε ένα καπιταλιστικό σύστημα το οποίο μετέτρεψε την Αϊτή από ακμάζουσα χώρα σε πάμφτωχη,ούτε να περάσει απ΄το μυαλό.Μπορούμε εύκολα όμως να κατηγορούμε το σύστημα.Όπως οι οπαδοί ομάδων που πληρώνουν εισιτήριο,κάθονται στις εξέδρες βρίζουν τους παίχτες επειδή δεν παίζουν καλά και την επόμενη τους υποστηρίζουν πάλι.Έτσι κι εμείς,προσωρινά σκεπτικοί και προβληματισμένοι.Στην πραγματικότητα όμως αμετανόητοι και αδιάλλακτοι.
Τα συναισθήματα τα ελέγχει η τηλεόραση.Τώρα μας θέλει να λυπόμαστε.Αύριο θα μας θέλει να το ξεχάσουμε.Μετά να μισήσουμε τους Τούρκους,μεθαύριο να εκνευριστούμε με τους Σκοπιανούς.
Ένα νεογέννητο επέζησε μετά του σεισμού.Το χαρακτήρισαν θαύμα.Κανονικά θα πέθαινε αλλά επιβίωσε.Το αντίθετο του θαύματος πως λέγεται άραγε;Το φαινόμενο δηλαδή να πεθαίνουν αυτοί που άξιζε και έπρεπε να ζήσουν.Θεωρούμε το θαύμα σημαντικότερο απ΄όλα.Προσπαθούμε μ΄αυτό να αποδείξουμε την ύπαρξη κάτι ανώτερου.Με τους θανάτους όμως δεν αμφισβητούμε την ύπαρξη του ανώτερου.
Μπερδεμένα και ερασιτεχνικά ξεδιπλωμένα όλα αυτά.Συγχωνευμένα διάφορα θέματα άσχετα του κεντρικού.Έτσι τα νιώθω και έτσι τα γράφω.
Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου σε όλα τα παραπάνω.
Η προσωρινή ευαισθητοποίηση δεν αποτελεί αληθινή ευαισθητοποίηση.Είναι ένα κόλπο για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας.Προσπαθούμε πάλι να συγκινηθούμε,σφιγγόμαστε μήπως καταφέρει και κυλήσει κάποιο δάκρυ και χαρούμε κρυφά από μέσα μας που έχει μείνει λίγη ανθρωπιά.Παθητικοί και άπραγοι θεατές σταυρώνουμε τα χέρια και όταν δείχνουν μια εικόνα με νεκρούς λέμε ωχ θεέ μου,παναγία μου.Δεν κάνουμε τίποτε για να το σταματήσουμε.
Επαναλαμβάνουμε τα λόγια των δημοσιογράφων : "όπου φτωχός και η μοίρα του".Αφελέστατο,ανήθικο, απαράδεκτο και πονηρό μέσο διαφυγής απ΄το πρόβλημα.Το γεγονός ότι υποστηρίζουμε ένα καπιταλιστικό σύστημα το οποίο μετέτρεψε την Αϊτή από ακμάζουσα χώρα σε πάμφτωχη,ούτε να περάσει απ΄το μυαλό.Μπορούμε εύκολα όμως να κατηγορούμε το σύστημα.Όπως οι οπαδοί ομάδων που πληρώνουν εισιτήριο,κάθονται στις εξέδρες βρίζουν τους παίχτες επειδή δεν παίζουν καλά και την επόμενη τους υποστηρίζουν πάλι.Έτσι κι εμείς,προσωρινά σκεπτικοί και προβληματισμένοι.Στην πραγματικότητα όμως αμετανόητοι και αδιάλλακτοι.
Τα συναισθήματα τα ελέγχει η τηλεόραση.Τώρα μας θέλει να λυπόμαστε.Αύριο θα μας θέλει να το ξεχάσουμε.Μετά να μισήσουμε τους Τούρκους,μεθαύριο να εκνευριστούμε με τους Σκοπιανούς.
Ένα νεογέννητο επέζησε μετά του σεισμού.Το χαρακτήρισαν θαύμα.Κανονικά θα πέθαινε αλλά επιβίωσε.Το αντίθετο του θαύματος πως λέγεται άραγε;Το φαινόμενο δηλαδή να πεθαίνουν αυτοί που άξιζε και έπρεπε να ζήσουν.Θεωρούμε το θαύμα σημαντικότερο απ΄όλα.Προσπαθούμε μ΄αυτό να αποδείξουμε την ύπαρξη κάτι ανώτερου.Με τους θανάτους όμως δεν αμφισβητούμε την ύπαρξη του ανώτερου.
Μπερδεμένα και ερασιτεχνικά ξεδιπλωμένα όλα αυτά.Συγχωνευμένα διάφορα θέματα άσχετα του κεντρικού.Έτσι τα νιώθω και έτσι τα γράφω.
Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου σε όλα τα παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου