του Κώστα Μάρκου
Για την ακροδεξιά φασίζουσα συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, γενικότερα για το κεφάλαιο και ειδικά σε εποχές ιστορικού χαρακτήρα κρίσεων όπως η σημερινή, το μεγαλύτερο έγκλημα που τους προκαλεί ντελίριο είναι οτιδήποτε διαταράσσει, πρώτο, την ομαλή ανάταξη της κερδοφόρας υπερεκμετάλλευσης, δεύτερο την κυβερνητική – κρατική σταθερότητα της πολιτικής ηγεμονίας τους και, τρίτο, την αδιατάρακτη ένταξη στο διεθνές πλέγμα των συμμαχιών και αγορών της, όπως το ευρώ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ....
Για αυτούς τους λόγους δεν ορρωδούν προ ουδενός, κατ’ αυτούς, «μικρότερου εγκλήματος», όπως:
Να οργανώνουν οποιαδήποτε προβοκάτσια των μυστικών πρακτόρων κατά του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ειδικά των πιο μαχητικών ταξικών τμημάτων του, καθώς και των ιδεολογικών και πολιτικών πρωτοποριών του, των αριστερών δυνάμεων και ειδικά των επαναστατικών και κομμουνιστικών πτερύγων τους, ώστε να τρομοκρατείται ευρύτερα ο λαός. Από αυτή τη σκοπιά, δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μην πάρει στα σοβαρά τις καταγγελίες της Αυγής και άλλων εφημερίδων, για «προβοκάτσιες κατά του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος», για σύνδεσή τους με ύποπτες και εγκληματικές πράξεις με τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση, όπως οι δολοφονίες στη Μαρφίν ή οι εμπρησμοί σε καταστήματα κ.ά. Σε αυτή την κατεύθυνση, εντάσσεται και η σχεδιασμένη προσπάθεια σύνδεσης από μηχανισμούς της ΓΑΔΑ στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του αντιφασιστικού κινήματος με τα προαναφερόμενα εγκλήματα, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, αλλά και από χείλη επίσημων πολιτικών, όπως ο Πάγκαλος (Παρασκευή βράδυ στον Σκάι, ο οποίος αναφέρθηκε ξεδιάντροπα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Να παρακολουθούν παράνομα τα τηλέφωνα και τις συνομιλίες στελεχών και μελών αντιπολιτευόμενων δυνάμεων, όπως ακόμη και ο βουλευτής της ΝΔ, Άρης Σπηλιωτόπουλος, κατήγγειλε στη Βουλή.
Πάνω από όλα, να διώκουν παράνομα στην ουσία, 27 κατοίκους της Β. Χαλκιδικής ως «εγκληματίες» και «τρομοκράτες» και να παραπέμπουν άλλους 55 εξαιτίας του δίκαιου μαζικού αγώνα τους εναντίον της ληστρικής για το περιβάλλον και την εργασία επένδυσης της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ. Να συλλαμβάνουν καταληψίες μαθητές, να απειλούν με διώξεις διοικητικούς, πανεπιστημιακούς και πρυτάνεις, επειδή αγωνίζονται για μια καλύτερη παιδεία, να επιστρατεύουν εργαζόμενους στο Μετρό, την εκπαίδευση, στα καράβια κ.ά.
Αλλά και να προετοιμάζουν ιδεολογικά και πολιτικά το έδαφος για ένα εμφυλιοπολεμικό νομικό, αστυνομικό, πολιτικό οπλοστάσιο και καθεστώς α λα ’50, με τη θεωρία των «δύο άκρων», τη γραμμή «συντριβής» όσων μιλούν και αγωνίζονται για «έξοδο από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ», για ανατροπή της μνημονιακής επίθεσης, της κυβέρνησης και της τρόικας, όπως είπε ο πρωθυπουργός στην προχθεσινή ομιλία του, αλλά και όσων πιστεύουν στην αναγκαιότητα επαναστάσεων για μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνία.
Όλα τα παραπάνω, συνιστούν μια γενική πολιτική κατεύθυνση και έναν μεγάλο κίνδυνο για τις εργατικές λαϊκές ελευθερίες, τις οργανώσεις του μαζικού κινήματος και την Αριστερά, όπως επισημαίνει με ειδική ανακοίνωσή της η Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα. Από αυτή τη σκοπιά, δεν επιτρέπεται εφησυχασμός, αλλά πραγματική αίσθηση επαγρύπνησης και περιφρούρησης, όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του ΝΑΡ
Πρόκειται για μια πολιτική και όχι συνομωσιολογική κατεύθυνση πρακτορολογίας, που οδηγεί στην περιφρούρηση του μαζικού κινήματος από τη δράση των μυστικών μηχανισμών της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης και του κράτους και όχι στην περιφρούρηση της Αριστεράς από τις μαχητικές και ανατρεπτικές τάσεις και αγώνες του μαζικού κινήματος. Σημαίνει όχι φόβο και αναδίπλωση, αλλά μαχητικό, ευρύ, δημοκρατικό, αντιφασιστικό και αντικυβερνητικό – αντιτροϊκανό μέτωπο πάλης του ίδιου του μαζικού κινήματος, με κοινή δράση όλης της Αριστεράς και όσων αντιστέκονται στο σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Με στόχο την απόκρουση και ήττα της αντιδημοκρατικής επίθεσης και την αντεπίθεση των λαϊκών ελευθεριών, σε στενή σύνδεση με το κοινωνικό ταξικό ζήτημα.
Από αυτή τη σκοπιά, προκαλούν μεγάλες ανησυχίες, τόσο η διστακτική, μιντιακή και μονόπλευρα κοινοβουλευτική χρήση των καταγγελιών της Αυγής από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, κάτω από την πίεση, γλιστρά όλο και περισσότερο στην ενσωμάτωση στο «συνταγματικό τόξο» της μνημονιακής «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας». Ανησυχία προκαλεί και η υποτίμηση του ζητήματος από την ηγεσία του ΚΚΕ, ενώ έχει ήδη πολιτικά στοχοποιηθεί, κάτι που αντικειμενικά βοηθά στην κοινοβουλευτική χρήση του κινδύνου. Και, με άλλο τρόπο, η υποτίμηση από τμήματα της δυνάμει επαναστατικής Αριστεράς, αλλά και του αντιεξουσιαστικού χώρου, που κινούνται αποκλειστικά κατά της Χρυσής Αυγής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να μην έχει μπει μπροστά το λαϊκό μαζικό κίνημα…
Ωστόσο, η πάλη κατά του νεοφασισμού δεν επιτρέπεται, επίσης, να υποτιμηθεί. Ο νεοφασισμός και η Χρυσή Αυγή καλλιεργήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν συστηματικά ως ένα ημιπαράνομο «μικρότερο έγκλημα» που συμπλήρωνε τη νόμιμη τρομοκρατία και βία των κυβερνήσεων, της αστυνομίας και του δικαστικού σώματος κατά του εργατικού λαϊκού κινήματος, μέχρι που η παρανομία αυτή κινδύνευε να στραφεί και εναντίον τους, ενώ γεννούσε μεγάλους κινδύνους για μια μαχητική εργατική και λαϊκή μαζική αυτοάμυνα. Η ανοιχτή, φυσική φασιστική βία και τρομοκρατία και πάνω από όλα, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ανέδειξε αυθόρμητα στο λαό τον πραγματικό χαρακτήρα των «μικρότερων εγκλημάτων» ως ένα μέγιστο πολιτικό έγκλημα για τα συμφέροντά του. Από εκεί απορρέει η εκτίναξη του αντιφασιστικού κινήματος. Κάτω από αυτή τη διπλή επίδραση (αντιθέσεις στους πάνω, αντίθεση των κάτω στους πάνω), η συγκυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει μέτρα και να «βάλει χειροπέδες» στη Χρυσή Αυγή. Αυτές οι χειροπέδες, όμως θα είναι πολύ χαλαρές και θα ανοίξουν και πάλι, εάν χαλαρώσει και η μαζική αντιφασιστική, δημοκρατική πάλη. Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου