Σελιδες
(Μετακίνηση σε …)
Αρχική σελίδα
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΠΟΙΗΣΗ
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Λατινική Αμερική
Ανθρώπινα Δικαιώματα
Λευκάδα
▼
Vennis Mak -Δεν ζεί πιά το μελάνι-μαθαίνω να γράφω με τα δάχτυλα...
"-Το πρόσωπό σου ήταν τοπίο σκιερό,
αφώτιστη στάθηκα,
κατάμονη αγαπούσα την νύχτα σου,
...
την μυρωδιά που έσειε την αλήθεια μου όταν εκείνη ξενυχτούσε το πένθος της...
-Θα σε θυμάμαι όσο η ζωή μου θα προχωράει κατά μήκος του μαύρου,
όσο βλαστήμησε ο δρόμος κάθε μου βήμα,
με όσα σκάλωνε η λέξη σε σεντόνι τσαλακωμένο,
στην μοναξιά που μαστιγώνει τις μνήμες που πρώτα σκεπάζονται και έπειτα ονειρεύονται...
-Ολημερίς απο τότε μαζεύω απο στοίβες με λάσπες τον έρωτά μου...
Δεν ζεί πιά το μελάνι-μαθαίνω να γράφω με τα δάχτυλα..."-βενετία Εμpcυχο Yλικο
ευχαριστω γιαννη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒενετια χαρα μου να αναδημοσιευω κομματια απο την ποιηση σου....και χαρα μου που αρεσε οπως βλεπεις....νομιζω δεν χρειαζονται αλλα ευχαριστω μεταξυ μας!!!!μια καλη Κυριακη ευχομαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή