Τα κακά νέα είναι ότι έκλεισε ο Ελληνικός Νηογνώμων. Παλιότερα ήταν μια κρατική εταιρεία πιστοποίησης του αξιόπλοου των σκαφών. Ιδιωτικοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και δεν κατάφερε να στεριώσει. Πράγμα όχι παράδοξο, διότι ο ανταγωνισμός σ’ αυτήν την αγορά είναι μεγάλος και η εγχώρια επιχειρηματικότητα (όταν δεν έχει κρατική προστασία) χαμηλή. Ακούγεται παράδοξο να μην έχει η χώρα με τη μεγαλύτερη ναυτιλία Νηογνώμονα, αλλά όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο δόθηκε σε κάποιους επιχειρηματίες μια μεγάλη ευκαιρία και αυτοί απλώς δεν δούλεψαν μακροπρόθεσμα, με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν από την αγορά.
Τα καλά νέα όμως είναι ότι οι φορολογούμενοι -όσοι τέλος πάντων ήξεραν ότι υπήρχε Νηογνώμων- μπορεί να στενοχωρήθηκαν για το κλείσιμο, αλλά τουλάχιστον δεν τον πληρώνουν. Διότι αν η εν λόγω εταιρεία ήταν κρατική, θα παρέμενε αντιπαραγωγική και ανοιχτή. Θα είχαμε ένα ακόμη κουφάρι που θα πλήρωναν οι πολίτες και πολλά σχέδια αναμόρφωσής του, που επίσης θα πλήρωναν οι πολίτες. Και από τέτοιες μαύρες τρύπες έχουμε πολλές και τις πληρώνουμε ακόμη.
Αν, για παράδειγμα, περιδιαβεί κανείς τα δαιδαλώδη μονοπάτια του Δημοσίου θα διαπιστώσει ότι το ελληνικό κράτος πουλάει από χαλιά μέχρι και... πηλό. Δεν είναι αστείο...
Η κρατική μαύρη τρύπα που ονομάζεται ΕΟΜΜΕΧ εμφανίζεται να έχει τρεις (!) εκθέσεις - σημεία πώλησης χαλιών: δύο στην Αθήνα και ένα στη Φιλιππιάδα Πρέβεζας. Τώρα, γιατί στην Πρέβεζα και όχι στη Λάρισα ή στη Θεσσαλονίκη, κανείς δεν ξέρει. Κάποιο παλιό ρουσφέτι στοίχειωσε στον κρατικό μηχανισμό κι εμείς ακόμη το πληρώνουμε.
Η κρατική μαύρη τρύπα που ονομάζεται ΕΟΜΜΕΧ εμφανίζεται να έχει τρεις (!) εκθέσεις - σημεία πώλησης χαλιών: δύο στην Αθήνα και ένα στη Φιλιππιάδα Πρέβεζας. Τώρα, γιατί στην Πρέβεζα και όχι στη Λάρισα ή στη Θεσσαλονίκη, κανείς δεν ξέρει. Κάποιο παλιό ρουσφέτι στοίχειωσε στον κρατικό μηχανισμό κι εμείς ακόμη το πληρώνουμε.
Παράλληλα ο ΕΟΜΜΕΧ έχει θυγατρική το «Ελληνικό Κέντρο Αργιλλομάζης Α. Ε.» που πουλάει... λευκό πηλό φαγιάνς, κόκκινο υγρό πηλό μπατάνας και άλλα τέτοια εξωτικά προϊόντα. Τώρα, η εν λόγω εταιρεία πώλησης πηλού συγχωνεύεται με τα «Ελληνικό Κέντρο Αργυροχρυσοχοΐας» (ΕΛΚΑ), ΚΕΚ ΕΛΚΕΔΕ ΕΠΕ και «Κέντρο Ελληνικής Γούνας» μέσω απορρόφησης στο «ΕΛΚΕΔΕ Κέντρο Τεχνολογίας και Σχεδιασμού Α. Ε.».
Το ερώτημα είναι γιατί αυτοί οι οργανισμοί να συγχωνευτούν και να μη δοθούν στους αντίστοιχους φορείς, ή να ιδιωτικοποιηθούν ή να κλείσουν; Δηλαδή, αν το «Κέντρο Ελληνικής Γούνας» είναι τόσο σημαντικό στους γουναράδες, γιατί να μην το πάρουν με την ευχή μας οι ίδιοι και να το διαχειριστούν όπως ξέρουν καλύτερα; Αν είναι τόσο κρίσιμο μέγεθος για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας ο πηλός φαγιάνς, γιατί να μην τον παράγει κάποιος ιδιώτης αντί να έχουμε μία ΔΕΚΟ; Από την άλλη, το κράτος δεν έχει καμιά υποχρέωση να κάνει τη δουλειά της κ. Μοιραράκη· τα κιλίμια μπορούν να πωλούνται από τους συμπαθείς Ρομά και τα χαλιά από τις αντίστοιχες εταιρείες.
Αυτόν τον καιρό ξεκίνησε μία ακόμη απογραφή στον δημόσιο τομέα που δεν συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας. Η δημιουργία του Ενιαίου Μητρώου Φορέων του Δημοσίου σίγουρα θα έχει εκπλήξεις, πιθανώς και για τους ίδιους τους υπουργούς. Μπορεί να γελάσει κάθε πικραμένος βλέποντας όλους τους απίθανους οργανισμούς που πληρώνουμε εμείς οι πολίτες, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να σοβαρευτεί στο σκέλος των δαπανών. Πρέπει να αρχίσει να περικόπτει αντί να συγχωνεύει. Και αν χρειαστούμε χαλιά ή πηλό, δεν θα απευθυνθούμε στον ΕΟΜΜΕΧ· κάπου αλλού θα τα βρούμε. Αλήθεια, πόσα χαλιά πουλάει ετησίως αυτός οργανισμός για να διατηρεί τρία εκθετήρια; kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου