Τι έχει απομείνει από την «Ελλάδα»;

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ

Τυχαία, χθες το πρωί έπεσα πάνω σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη ενός Έλληνα που ζει στη Γερμανία εδώ και 45 χρόνια. Αντικείμενο συζήτησης η ανθελληνική προπαγάνδα και πόσο αυτή έχει επηρεάσει τους Γερμανούς πολίτες έναντι των Ελλήνων που ζουν στη χώρα τους. Ο συνεντευξιαζόμενος περιέγραφε μια πρωτοφανή κατάσταση, ένα μένος άνευ προηγουμένου, που όμοιό του δεν έχει υποστεί κανένας πολίτης άλλης εθνικότητας που ζει στη Γερμανία. Μόνο με την προπαγάνδα κατά των Εβραίων που προηγήθηκε του πογκρόμ που εξαπέλυσε εναντίον τους ο Χίτλερ, μπόρεσε να τη συγκρίνει!
Δεν ξέρω κατά πόσον η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ σκοπεύει να στήσει νέα κρεματόρια, γεγονός είναι όμως ότι βρισκόμαστε προ ενός ανθελληνικού παραληρήματος, που δεν περιορίζεται στην άρνηση της Μέρκελ να δώσει οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα. Ούτε έχει σημασία αν το παραλήρημα αυτό έρχεται ουσιαστικά να υποβοηθήσει και να υποστηρίξει την επιχειρηματολογία της Μέρκελ, έναντι των χωρών που υποστηρίζουν την παροχή βοήθειας στη χώρα μας. Σημασία έχει ότι το μένος αυτό καλλιεργείται συστηματικά και, ευκαιρίας δοθείσης, εκδηλώνεται.

Δεν βιάζομαι να οργιστώ και σηκώσω το λάβαρο της Επαναστάσεως κατά της Γερμανίας. Δεν μου προκαλεί οργή η εξέλιξη αυτή. Μου προκαλεί θλίψη. Θλίψη στη διαπίστωση ότι δώσαμε – δυστυχώς – εμείς οι ίδιοι ως χώρα το δικαίωμα να αμφισβητούν και την ελληνικότητά μας ακόμη.Και γιατί να μην το κάνουν; Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. Εμείς που τόσο αυτάρεσκα τοποθετούμε εαυτούς στο κέντρο του κόσμου, στον ομφαλό της γης, επικαλούμενοι τον πολιτισμό μας, έχουμε πάψει προ πολλού να αποτελούμε λίκνο πολιτισμού και φωτός για την ανθρωπότητα.
Για ποιό πολιτισμό μιλάμε στη σύγχρονη Ελλάδα;   ............

Βγάλαμε την κλασσική παιδεία από τα σχολεία, κάθε μέρα απεμπολούμε τη γλώσσα μας, η διδαχή και κατ’ επέκταση η γνώση της ιστορίας ασφυκτιά στη λογική του παπαγαλίζειν… Αρχαιολογικοί χώροι ρημάζουν, καταρρέουν αφρόντιστοι κάτω από το βάρος της γραφειοκρατίας, πνιγμένοι στα αγριόχορτα, θέατρα κλείνουν, θεσμοί πολιτισμού απαξιώνονται. Ο πολιτισμός έχει γίνει συνώνυμο του κιτς φολκλόρ για τουρίστες του σακιδίου. Δεν υπάρχει πια ποίηση, δεν υπάρχει λογοτεχνία, δεν υπάρχει μουσική, δεν υπάρχει σύγχρονη αρχιτεκτονική, δεν υπάρχει δημιουργία. Δεν υπάρχει τίποτα νέο, αντάξιο του παρελθόντος, ακόμη και του πιο πρόσφατου, πριν λίγες μόνο δεκαετίες. Οι μεγάλοι έφυγαν και οι λίγοι που απέμειναν φεύγουν κι αυτοί χωρίς να αναπληρώνεται το κενό.
Δεν υπάρχει πια χώρος για να γεννηθεί τίποτα αντάξιο του παρελθόντος. Κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη να συνθλιβεί κάτω από το βάρος της υποκουλτούρας, του trash που μας περικυκλώνει και μας πνίγει 24 ώρες το 24ωρο. Κι εμείς το δεχόμαστε, το ανεχόμαστε, το αναπαράγουμε, το ενισχύουμε, το στηρίζουμε, το ακριβοπληρώνουμε…
Και μην βιαστούμε να ρίξουμε γι αυτό το ανάθεμα στις πολιτικές ηγεσίες. Έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης. Και μεγάλο μάλιστα!Γιατί λοιπόν μας προσβάλουν οι Γερμανοί; Επειδή μας λένε κατάμουτρα αυτά που θα έπρεπε εμείς πρώτοι να δούμε; Κανένας δεν θα σε σεβαστεί, αν πρώτος εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου και τη χώρα σου.

Γι αυτό θλίβομαι. Για το σημείο που όλοι εμείς επιτρέψαμε να φτάσει η χώρα. Που σήμερα ως άλλες μωρές παρθένες παριστάνουμε τους έκπληκτους και τους θιγμένους. Και θ’ αρχίσουμε πάλι να φωνάζουμε κατά των Γερμανών, όπως κάναμε και με το πρωτοσέλιδο του Focus. Κι αν αυτή τη φορά δεν το κάνουμε με την ίδια ένταση και με την ίδια οργή, δεν θα οφείλεται στο ότι αποφασίσαμε επιτέλους να κάνουμε την αυτοκριτκή μας. Όοοοχι! Θα καταχωνιάσουμε το θιγμένο εγωισμό μας, θα σφίξουμε τα δόντια και θα χαμογελάσουμε μ’ αυτό το δουλικό χαμόγελο στον πρώτο Γερμανό τουρίστα που θα πατήσει το πόδι του στην χώρα μας, στο νησί μας. Θα κάνουμε την καρδιά μας πέτρα γιατί έχουμε ανάγκη την τουριστική τους αγορά. Μπροστά στα ευρώ του γερμανικού τουριστικού «συναλλάγματος», θα ξεχάσουμε τις προσβολές και την απαξίωση. Πόσο τιμάται τελικά η εθνική αξιοπρέπεια; Ίσως θα έπρεπε να το είχαμε υπολογίσει πολύ πολύ νωρίτερα.

Κανένας δεν μας φταίει, κανένας δεν μας καταδιώκει, κανένας δεν μας επιβουλεύεται. Η Ελλάδα κινδυνεύει μόνο από τον κακό της εαυτό και αυτόν θα έπρεπε να εγκαλεί για τη σημερινή κατάντια.
Θα έπρεπε προ πολλού να είχαμε διαπιστώσει ότι τον πολιτισμό και την ελληνικότητα δεν την υπερασπίζεσαι με εθνικιστικές κορώνες, με φοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα, με περιχαρακώσεις. Ο ελληνικός πολιτισμός ήταν ανοιχτός, οικουμενικός, άφοβος, άτρωτος μέσα στην εξωστρέφειά του.
Η Ελλάδα και ο πολιτισμός της δεν είναι στείρα επίκληση του παρελθόντος κάθε φορά που θίγονται τα ιερά και τα όσια της φυλής και μαζί μ’ αυτά ο εγωισμός μας. Η Ελλάδα και ο πολιτισμός της είναι νοοτροπία, είναι αισθητική, είναι κουλτούρα, είναι τέχνη, είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Ας είμαστε ειλικρινείς. Τι απ’ όλα αυτά μας έχει απομείνει σήμερα;