Του Joseph Halevi Στην Ελλάδα συντελείται μια πραγματική οικονομική Γκουέρνικα, μια σφαγή απέναντι στην οποία η ευρωπαϊκή αριστερά δείχνει μια ασυγχώρητη παθητικότητα. Αυτό που επιβάλλεται στην Αθήνα είναι ένα παράδειγμα, με στόχο να τρομοκρατηθεί η Ισπανία, η Πορτογαλία αλλά και η Ιταλία. Ακόμη και η Γαλλία, απέναντι στις γερμανικές ντιρεκτίβες, έπεσε σε ένα νέο Σεντάν, που είναι κι αυτό οικονομικό.Το προηγούμενο καλοκαίρι, η Άγγελα Μέρκελ είχε αφήσει να αυξηθεί το έλλειμμα του Βερολίνου, μετριάζοντας τον προτεσταντικό φανατισμό του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Οικονομικών εκείνης της περιόδου. Τώρα με τον Σόυμπλε σε αυτό το υπουργείο βρισκόμαστε πάλι σε πλήρη βιβλική καταστροφή.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη τείνει να αποδεχθεί το σκεπτικό ότι το έλλειμμα θεραπεύεται με δραστικές περικοπές. Αυτό ισοδυναμεί με το να εξισώσουμε το κράτος με μια οικογένεια που ξοδεύει περισσότερο από όσο κερδίζει και η οποία, στη συνέχεια, είναι υποχρεωμένη να υποβαθμίσει το επίπεδο ζωής της. Το κράτος θα βρισκόταν, ίσως, σε αυτή την κατάσταση αν υπήρχε η πλήρης απασχόληση ως φυσική τάση. Αν αποκλειστεί αυτή η χίμαιρα, το έλλειμμα μπορεί πάντα να χρηματοδοτείται, με την προϋπόθεση ότι η αρχή που το δημιουργεί έχει πάντα τον έλεγχο τόσο της νομισματικής πολιτικής όσο και της φορολογικής, πράγμα που στο πλαίσιο του ευρώ είναι αδύνατο.
Αλλά στο εσωτερικό της ζώνης του ευρώ, διαμορφώνονται οι σχέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κρατών και σε αυτό το πλαίσιο υπάρχει αυτός που μπορεί και αυτός που δεν μπορεί........ Πέρα από τον ιδεολογικό φανατισμό, η γρήγορη επιστροφή του Βερολίνου στη νομισματική ορθοδοξία πηγάζει από μια πολύ απλή οπτική. Εμείς, λένε εκείνοι του Βερολίνου, δεν θα δώσουμε ούτε ένα ευρώ στην Ευρώπη (εν προκειμένω στην Ελλάδα και στην ιβηρική Χερσόνησο) γιατί ο καπιταλισμός μας, στο μεταξύ, θα βγει από την κρίση χάρη στις καθαρές εξαγωγές. Το πάγωμα των μισθών που επιβάλλεται από την ανεργία, μας εξυπηρετεί, ενώ οι εσωτερικοί μας επιδοματικοί μηχανισμοί, τόσο σε ομοσπονδιακό όσο και σε κρατικό επίπεδο, βοηθούν τις αναδιαρθρώσεις. Αυτές και ο μισθολογικός αποπληθωρισμός θα αυξήσουν την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.
Απέναντι στην Ελλάδα και στις χώρες της ιβηρικής Χερσονήσου, η μόνη ανησυχία συνίσταται στην προστασία των χρηματιστικών τίτλων των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, οι οποίες κατέχουν κρατικά ομόλογα εκείνων των χωρών. Οι γενικόλογες αναφορές σε πιθανά δάνεια στην Ελλάδα έχουν στην πραγματικότητα μόνο αυτό το νόημα. Οι περικοπές που επιβάλλονται στην Αθήνα θα καθησυχάσουν τις αγορές, όπως, πράγματι, σε γενικές γραμμές συνέβη, παρά την καταστροφή που αυτό προκαλεί στην οικονομία της χώρας. Υπήρξε μια πολύ στενή συνεννόηση μεταξύ Παρισιού, Βερολίνου, Φρανκφούρτης (που είναι έδρα της Μπούντεσμπανκ και της συνεργαζόμενης Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) και των οίκων αξιολόγησης, οι οποίοι εκτιμούν τη φερεγγυότητα εκείνου που εκδίδει τα ομόλογα. Αυτούς τους οίκους, μέχρι λίγους μήνες πριν, τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία υποδείκνυαν μεταξύ των κύριων υπευθύνων για την οικονομική κρίση.
Οι «αγορές» οργανώνουν την τοκογλυφία σε βάρος της Ελλάδας με πλήρη στήριξη εκείνων που πριν τους ασκούσαν κριτική. Το 2008 δεν συνέβη ποτέ, θα έλεγε ο εκλιπών Ζαν Μποντριγιάρ. Ο αντιχρηματιστηριακός λαϊκισμός της Μέρκελ, της Λαγκάρντ και του Σαρκοζί (και του Τρεμόντι) έδειξε από τι υλικά είναι φτιαγμένος. Ο λαϊκισμός αυτός, που γεννήθηκε ξαφνικά, συγχέεται με τη μυωπία τόσο του γερμανικού όσο και του γαλλικού καπιταλισμού. Καταβυθίζοντας την Ελλάδα και υποχρεώνοντας την Ισπανία και την Πορτογαλία να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη και το Παρίσι χτυπούν μια ομάδα χωρών που τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, μέχρι το 2008, αντιπροσώπευε πάνω από το 9% των ιταλικών εξαγωγών, πάνω από το 10% των γαλλικών καθώς και το 6% των γερμανικών.
Και με τη σημερινή κρίση νέες διέξοδοι δεν είναι ορατές στον ορίζοντα, γιατί η αναπτυσσόμενη Κίνα είναι καθαρά εξαγωγική χώρα προς την Ευρώπη. Στο μεταξύ, η Ελλάδα συνεχίζει να είναι μια περιοχή ανακύκλωσης για τη στρατιωτική βιομηχανία της Γερμανίας: η απόκτηση 150 τεθωρακισμένων τύπου Λέοπαρντ που συμφωνήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο δεν διακόπηκε ούτε και τώρα που κόβονται μισθοί και συντάξεις.
1. Το άρθρο βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Il manifesto: www.ilmanifesto.it H AΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου