Μια άλλη αφήγηση

Γιάννης Μακριδάκης-φωτο: Άρης Δαβαράκης

Προχθές πήγα να βοηθήσω μια φίλη να καθαρίσει ένα από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που διαθέτει, αφού είχαν αναχωρήσει δύο πελάτες και γέμισα μία σακούλα πλαστικά μπουκάλια, σακουλάκια, πακετάκια και κουτάκια, τα οποία περιείχαν ποσότητες από γάλα, τυρί φέτες με χρώμα βαθύ κίτρινο, βούτυρο που λιώνει μόνο του, ζαχαρωτά με χημικά χρώματα φανταχτερά, μπισκότα και άλλα παρόμοια.

Σοκαρίστηκα προς στιγμήν διότι είχα ξεχάσει ότι αυτή ακριβώς είναι η καταναλωτική ζωή αλλά κατόπιν προσγειώθηκα....

Δυστυχώς το 70% πλέον των ανθρώπων που κατοικούν στον πλανήτη και δη στις λεγόμενες πολιτισμένες και ανεπτυγμένες χώρες και κοινωνίες της δύσης αλλά και στις ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες της ανατολής, ζουν ακριβώς έτσι. Ως καταναλωτές και όχι ως άνθρωποι – όντα φυσικά. Καταναλώνουν, δεν τρώνε, απορρίμματα μαζικής παραγωγής, τα οποία είναι συσκευασμένα εντός άλλων απορριμμάτων. Τα μεν τα πετούν μέσα τους και νομίζουν ότι τρέφονται και τα δε τα πετούν γύρω τους, είτε στην ανακύκλωση, απ’ όπου θα παραχθούν από αυτά άλλα άχρηστα απορρίμματα είτε όχι.
Το οξύμωρο σχήμα της παραγωγής απορριμμάτων αλλά και αποπροσανατολισμένων ανθρώπων με την μορφή των καταναλωτών, οι οποίοι διαβιούν αισθανόμενοι ασφαλείς και πολιτισμένοι δίχως να συναισθάνονται και να καταλαβαίνουν ότι την ίδια στιγμή, με τον τρόπο ζωής και διατροφής τους καθιστούν υποψήφιο βαριά άρρωστο τον φυσικό εαυτό τους και απομυζούν μη αναστρέψιμα το οικοσύστημα αφανίζοντάς το, είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανεπτυγμένων και πολιτισμένων οικονομιών και κοινωνιών.
Ο καταναλωτής λοιπόν είναι ένας απολύτως αποπροσανατολισμένος άνθρωπος που βαδίζει κατευθείαν προς την αυτοκαταστροφή.
Τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα είναι τα εξής:
Έχει ξεχάσει οτιδήποτε φυσικό. Ζει σε τεχνητά και αφύσικα περιβάλλοντα, εκφράζει μιλώντας ή γράφοντας τις φυσικές του λειτουργίες με το ρήμα «καταναλώνω» σαν να είναι μηχάνημα, παράγει απορρίμματα υλικά, πνευματικά και ψυχικά και σταματάει τον κύκλο της ζωής με το σαρκίο του αφού «καταναλώνει» και αφοδεύει αδρανή αλλά και χημικά υλικά, δεν έχει καμία συναίσθηση των συνεπειών που προξενεί στο φυσικό περιβάλλον κάθε μικρή και μεγάλη καθημερινή του κίνηση, έχει αναθέσει την ευθύνη του εαυτού του σε άλλους, από το θέμα της διατροφής έως το θέμα της διακυβέρνησης, είναι δηλαδή ένα απολύτως χειραγωγημένο γρανάζι με στόχο ζωής την αέναη κυκλοφορία του χρήματος, η οποία σημαίνει απλά και μόνο συνεχή χρήση και κατασπατάληση ενέργειας και φυσικών πόρων χωρίς ο ίδιος να μπορεί, ούτε να σκέφτεται καν, να προβεί σε κινήσεις αναπλήρωσης αυτών.
Όλα αυτά βεβαίως τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σύγχρονου ανθρώπου – καταναλωτή έχουν τραγικές συνέπειες επί του οικοσυστήματος αφενός, επί του φυσικού του εαυτού αφετέρου. Διότι από τη μία το οικοσύστημα είναι πεπερασμένο και από την άλλη, αφού σύμφωνα με την αρχή διατήρησης της ενέργειας κατανοεί εύκολα κανείς ότι δεν υπάρχει κέρδος δίχως ζημία, είναι μάταιη, ανυπόστατη και φυσικά ανθυγιεινή κάθε άλλη λεγόμενη ανάπτυξη που εκβιάζει τους φυσικούς ρυθμούς και νόμους, δηλαδή την αργή φυσική ανάπτυξη, την μόνη αυθύπαρκτη και αληθινή. Με άλλα λόγια ό,τι νομίζει ότι κερδίζει ο καταναλωτής σε άνεση ζωής, το χάνει σε υγεία, ψυχική και σωματική, αναπτύσσεται δε οργιωδώς από τον τρόπο της ζωής του ένα ολόκληρο σύστημα κατασκευής τροφίμων και όχι παραγωγής τροφών και κατόπιν παροχής ασφαλιστικών, ιατρικών και φαρμακευτικών υπηρεσιών, τα σκευάσματα των οποίων στο σύνολό τους δεν επιδιώκουν την ίαση αλλά την  αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και την κατασκευή φυσικών οργανισμών υπό χημική ομηρεία δια βίου.
Αυτός ο τρόπος ζωής, ο οποίος πριν μερικές δεκαετίες θεωρήθηκε από την ανθρωπότητα πρόοδος και ανάπτυξη αλλά οδηγεί καταφανώς στην αυτοκαταστροφή και πριν από αυτήν στον αφανισμό όλων των άλλων διαφορετικών ειδών που ζουν μαζί μας στον πλανήτη, λόγω της βίαιης «ανάπτυξης» και του γιγαντισμού που επιδιώκει ολοένα και περισσότερο ο καταναλωτής, έχει φτάσει πλέον στο ακρότατο όριό του, στην μέγιστη ύβρη και διαφαίνεται εδώ, αυτή την ιστορική εποχή της ανθρωπότητας ένα σημείο καμπής. Διαφαίνεται μία ροπή αλλαγής πορείας της αποπροσανατολισμένης ανθρωπότητας και αυτή είναι η νέα αφήγηση, η νέα εποχή.
Από τις δυτικές καταναλωτικές κοινωνίες έχει αρχίσει φυσικά η νέα εποχή. Από τους καταναλωτές νέας γενιάς οι οποίοι «τυφλώθηκαν» από τους γονείς τους και γεννήθηκαν χειραγωγημένοι και όμηροι του συστήματος αλλά συναισθανόμενοι το αδιέξοδο στο οποίο οδεύουν και καταφθάνουν σύντομα, άρχισαν να αμφισβητούν και να αναζητούν μια νέα πορεία, υγιέστερη για τον εαυτό τους και για το οικοσύστημα.
Με καταλύτη και επιταχυντή λοιπόν την οικονομική κρίση, η οποία αποτελεί κατά κάποιον τρόπο άμυνα του χρηματοοικονομικού συστήματος για να επιβιώνει, για να κρατούν τα κεκτημένα τους δηλαδή και να «πλουτίζουν» περισσότερο σε χρήμα εις βάρος των υπολοίπων όσοι βρίσκονται πιο κοντά στην κορυφή της πυραμίδας, η οποία καθιζάνει ελεγχόμενα τσαλαπατώντας την βάση της για να σταθεί καλύτερα, με καταλύτη λοιπόν αυτές τις κρίσεις, κάποιο ποσοστό καταναλωτών, το οποίον γίνεται ολοένα και δυναμικότερο και πολυπληθέστερο αρχίζει και επανέρχεται στον φυσικό του προσανατολισμό αφήνοντας πίσω του την ύβρη και τον αυτοκαταστροφικό τρόπο ζωής που γνώριζε ως μοναδικό και απόλυτο.
Ένα μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό μελών της ανθρωπότητας διαφαίνεται λοιπόν αυτή την χρονική περίοδο ότι επαναπροσανατολίζεται, επαναστήνει, επαναπροσδιορίζει και επανορθώνει το αξιακό του σύστημα. Κατανοεί και νιώθει π.χ. ότι η επάρατη για το σύστημα λιτότητα και η ολιγάρκεια είναι αρετές, που του προσφέρουν υγεία αφενός για λόγους ευνόητους αλλά και πλούτο διότι ζώντας λιτά εξοικονομεί φυσικούς πόρους και ενέργεια στο οικοσύστημα και αυτοί ακριβώς οι πόροι οι φυσικοί είναι ο πλούτος ο πραγματικός και όχι τα κουπόνια του χρήματος, τα οποία τον μετρούν. Νιώθει ο άνθρωπος δηλαδή επιτέλους την αντιστροφή όλων των εννοιών και των αξιών με την οποία διαβιούσε τόσα χρόνια υπό τη νεογλώσσα του συστήματος που έφτιαξε και συντηρεί ο ίδιος με τον βίο του τον καθημερινό.
Κατανοούν και νιώθουν οι καταναλωτές που επαναπροσανατολίζονται σε όντα φυσικά ότι η βασική τους υπόσταση, που φέρει πάνω της τις άλλες υποστάσεις τους, την καταναλωτική και την ψηφιακή τους υπόσταση δηλαδή, είναι η φυσική, αυτή που υπόκειται απολύτως στους απαράβατους και απαραβίαστους νόμους και ρυθμούς της φύσης και αν αρρωστήσει ή πεθάνει αυτή η φυσική υπόστασή τους, χάνεται αμέσως και η καταναλωτική τους από την αγορά, χάνεται και η ψηφιακή τους από τα κοινωνικά δίκτυα.
Όταν ο καταναλωτής λοιπόν επαναπροσανατολιστεί σε φυσικό άνθρωπο, σταματάει να «ζει» με όρους κατανάλωσης, αναζητά περιβάλλοντα φυσικά και επανέρχεται σε αυτά, γνωρίζει την ακριβή του θέση και τον ρόλο του εντός του οικοσυστήματος και πλάι στους άλλους φυσικούς οργανισμούς, είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να ελέγχει τις συνέπειες των καθημερινών του κινήσεων ζωής στο τριγύρω του οικοσύστημα, το οποίο κρατά διαρκώς πλούσιο σε πόρους για να μπορεί να τον ζει, είναι σε θέση να κατανοεί και να νιώθει τις αληθινές αξίες, να αναπληρώνει τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιεί ή μέρος αυτών, είναι σε θέση να παράγει καθαρή τροφή, σκέψεις και συναισθήματα, επηρεάζοντας έτσι προς την ίδια κατεύθυνση και άλλους ανθρώπους – καταναλωτές, οι οποίοι χρειάζονται ένα φως, που δεν είναι άλλο από την συνέπεια λόγων και στάσης ζωής, για να βρουν και αυτοί τον προσανατολισμό τους.
Ο φυσικός άνθρωπος είναι υγιής διότι στη φύση δεν υπάρχουν ασθένειες, υπάρχει ισορροπία. Ο φυσικός υγιής άνθρωπος αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό, μέρος του κύκλου της ζωής, ο οποίος τρέφεται φυσικά και αφοδεύει ζωντανούς οργανισμούς και όχι πλαστικά, νεκρά ή χημικά περιττώματα. Ο φυσικός άνθρωπος δεν σταματάει πλέον τον κύκλο της ζωής μέσα από το σαρκίο του, όπως ο καταναλωτής αλλά την προάγει και την συνεχίζει.
Ο τρόπος για να επαναπροσανατολιστεί και να φτάσει στην συνειδητότητα του φυσικού του εαυτού ο καταναλωτής, δεν είναι, όπως λένε διάφοροι, συνήθως απαξιωτικά και δεν έχουν άδικο αλλά άγνοια, η επιστροφή στη φύση, στα χωριά και στην παράδοση. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανθρωπότητα πέρασε από αυτά τα στάδια και μέσω αυτών ακριβώς οδηγήθηκε εδώ που τώρα βρίσκεται.
Ο τρόπος είναι άλλος. Η αλλαγή πορείας της διαρκούς επανάστασης του ανθρώπου επί της γης. Η αλλαγή της θεώρησής του για τον εαυτό του και τον ρόλο του στο οικοσύστημα. Η υιοθέτηση μεθόδων μη βίας αφού είναι πλέον γνωστό ότι οι βίαιες επεμβάσεις εκβιάζουν τους φυσικούς ρυθμούς και αποβαίνουν μοναχά εις βάρος των ανθρώπων και των λοιπών πλασμάτων. Η στροφή του ανθρώπου προς την φυσική ζωή, την φυσική καλλιέργεια και την φυσική διατροφή είναι μαζί με την πνευματική άσκηση ο δρόμος που οδηγεί σαφώς προς τον σωστό προσανατολισμό, προς την συνειδητότητα, προς την ψυχική, σωματική και πνευματική υγεία, προς την δημιουργία ανθρώπων φυσικών πλασμάτων που δεν απομυζούν το  οικοσύστημα και δεν αυτοκαταστρέφονται καθημερινά.
Αυτή είναι η νέα αφήγηση, η νέα κατεύθυνση που παίρνει εμφανώς και ολοένα πιο δυναμικά η ανθρωπότητα των δυτικών καταναλωτικών κοινωνιών μετά από το ακρότατο στο οποίο έφτασε, της μέγιστης ύβρης του καταναλωτισμού και το τοπίο μία των ημερών θα αλλάξει. Οι σύγχρονες κυβερνήσεις και γενικώς οι σύγχρονοι πολιτικοί ταγοί, οι οποίοι υπηρετούν είτε τυφλά και δουλικά είτε αντιδραστικά το υπάρχον καταναλωτικό σύστημα φαντάζουν πολύ παρωχημένοι εμπρός στην νέα αφήγηση, όπως τραγικά παρωχημένη, υπανάπτυκτη, μεσαίωνας κανονικός, φαντάζει και η καθημερινότητα των καταναλωτών που «ζουν» στα αστικά γήπεδα του συστήματος ως «πολιτισμένοι».
Με την πάροδο του χρόνου, με τους ρυθμούς της αργής φυσικής ανάπτυξης και μέσα από τις ασύλληπτες από τον ανθρώπινο, πόσω μάλλον από τον καταναλωτικό νου διαδικασίες του Χάους, το οποίο δημιούργησε και βαστάει σε ισορροπία επί χιλιάδες χρόνια αυτό το οικοσύστημα, οι κοινωνίες των ανθρώπων θα φτάσουν στην συνειδητότητα και θα εμφανιστούν τότε, τελευταίοι όπως πάντα, ξεπηδώντας μέσα από τις κοινωνίες των συνειδητών ανθρώπων οι πολιτικοί ταγοί που θα τους εκφράζουν, μέσα από άλλες διαδικασίες πλέον και όχι μέσα από ανάθεση ευθύνης.
Γιάννης Μακριδάκης
Φυσικός καλλιεργητής – συγγραφέας
Για συζητήσεις και δράσεις σχετικά με την φυσική ζωή, την φυσική διατροφή και την φυσική καλλιέργεια επικοινωνήστε στο μεηλ: akridaki@gmail.com

Προσεχείς συναντήσεις:
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου ώρα 19.00-21.30 στο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας
Σάββατο Κυριακή και Δευτέρα 11-13 Οκτωβρίου στο Καρπενήσι για θεωρία και δράσεις αλλά και για λογοτεχνική συζήτηση στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου στην Αθήνα, καφέ Πόλις, στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου Πεσμαζόγλου 5, ώρα 20.00 για συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με συντονιστή τον Άρη Δαβαράκη