Περικλής Κοροβέσης: Αριστερά είναι η κοινότητα. Δεξιά το άτομο

Από πρόσφατη ομιλία του με θέμα την σχέση Αριστεράς και Δεξιάς, ο Περικλής Κοροβέσης δημοσίευσε γραπτή αναπαραγωγή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Αναδημοσιεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της που αναφέρεται στην ηθική διάσταση της αντιπαράθεσης.

Πώς θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε την Αριστερά και τη Δεξιά χωρίς ταμπέλα; Είναι απλό....
Αριστερά είναι το καλό για το σύνολο της κοινωνίας. Δεξιά είναι το απεριόριστο κέρδος σε βάρος της κοινωνίας. Και αυτό σημαίνει πως αν ένα κόμμα της Αριστεράς δεν είναι βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία, δημιουργώντας εναλλακτικούς αυτόνομους θεσμούς για την αυτοδιάθεση της κοινωνίας, και ήδη από τώρα να χτίζει τη μελλοντική κοινωνία, τότε σημαίνει πως είναι ένα κόμμα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Δηλαδή, το σύστημα έχει τη δυνατότητα να ανανεώνεται και μέσα από τους αντιπάλους του, εφόσον σέβονται τους κανόνες του παιχνιδιού. Με άλλα λόγια, να παίζουν μπάλα με τους ιερούς κανόνες της FIFA.

Ενα άλλο γνώρισμα της Αριστεράς είναι το ήθος και η προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Και εδώ μπορούμε να διακρίνουμε την επιβίωση της χριστιανικής θυσίας. Η πίστη και το ήθος δεν είναι ανταλλάξιμα προϊόντα. Είναι οι αξίες ζωής που υπερασπίζονται την ίδια τη ζωή και τη δημιουργία. Γιατί δημιουργία και ζωή είναι συνώνυμες λέξεις. Αλλιώς, είμαστε αναπνέοντα πτώματα και υποψήφιοι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Να είναι τυχαίο άραγε πως σε όλη την Ευρώπη οι φτωχοί ψηφίζουν Ακρα Δεξιά; Οταν είσαι άνεργος και ψάχνεις μια ολόκληρη ζωή για δουλειά, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο. Και σίγουρα δεν θα κάτσεις να διαβάσεις ούτε Μαρξ ούτε Μπακούνιν. Τον Πρετεντέρη ή την Τρέμη θα βλέπεις και αυτοί θα σε μάθουν να σκέφτεσαι σαν τη Χρυσή Αυγή.

Για να γίνει κάποιος αριστερός, δεν είναι υποχρεωτικό να διαβάσει τον Μαρξ και τον Λένιν. Δεν λέμε, χρειάζονται και αυτά τα διαβάσματα μεταξύ πολλών άλλων. Το βασικό είναι να μάθει να διαβάζει την πραγματικότητα. Να αποκτήσει συνείδηση τού σε τι κόσμο ζει. Και αυτό είναι το δυσκολότερο από όλα. Την πραγματικότητα που ζούμε τη διαμορφώνει η τηλεόραση. Οχι η εμπειρία της ζωής. Γιατί ζούμε σαν άτομα και όχι ως κοινωνία. Και όμως, η ανθρωπότητα οφείλει την ύπαρξή της στις κοινότητες. Δηλαδή, στην Αριστερά. Οταν διαμορφωνόταν το ανθρώπινο είδος, ήταν μέσα σε κοινότητες. Με άλλα λόγια, η Αριστερά είναι το φυσιολογικό περιβάλλον του ανθρώπου.
Πηγή: efsyn.gr                 Βαθύ Κόκκινο