Και όπου έχει κατάληξη -o μπορείς να βάλεις και -η

Αννίτα  Λουδάρου   Ήταν τότε που ζητούσε επίμονα ένα  μεγάλο ξύλινο κουκλόσπιτο γεμάτο δωμάτια με μινιατούρες έπιπλα. Να κάνει στρογγυλά κουλουράκια  από χιλίαδες  λέξεις πλαστελίνες .Σε ανυποψίαστο χρόνο  ν΄απλώνει τα κουλουράκια, να τα κάνει  χαλιά . Να  βρίσκουν δρόμο να τρέχουν πάνω τους οι διάλογοι του άλλου του μεγάλου σπιτιού. Ήταν τότε που ζητούσε να του αγοράσουν ένα ποδήλατο ισορροπίας. Αυτό  με την σέλα , το τιμόνι και την μια ρόδα. Όπως αυτό που έχουν οι ακροβάτες. Να μάθει μόνος του να ισορροπεί , στο διάδρομο, στο δρόμο , στην πυλωτή....
Να φρενάρει  στον πάγκο της κουζίνας , την ώρα που κόβανε την σαλάτα για να διεκδικήσει το δικό του φιλί.  Ήταν τότε που ζητούσε να ντυθεί Super Man  και η φίλος του Bad Man . Να τριγυρίζουν όλη μέρα με   μπέρτες και  δύναμη μαγική . Τα βράδια να βγαίνουν στην πυλωτή να κάνουν κόλπα  ζογκλερ με κορίνες, μπαλάκια και στεφάνια. 

    'Ομως τα κουκλόσπιτα ήταν ακριβά και κυρίως δεν ήταν για άντρες.Η μαμά προτιμούσε το κολυμβητήριο και τα αγγλικά από τις μπέρτες και τις κορίνες.  Στην πυλωτή αντί για ποδήλατο ισορροπίας φύτρωσε μια μπασκέτα μόνο και μόνο γιατί έτσι το ήθελε ο μπαμπάς . Στο φίλο του δεν άρεσαν οι ζογκλερ και εκείνος ήταν πολύ μικρός  για να ισορροπήσει μόνός του . Πόσο μάλλον για να διεκδικήσει αγάπες και φιλιά. 

    Περάσαν τα χρόνια. Οι εποχές άλλαξαν. Τώρα μπορεί να παραγγείλει από το εξωτερικό το πιο μεγάλο κουκλόσπιτο μαζί με τα πιο λεπτοδουλεμένες μιανιατούρες έπιπλα . Έπιπλα από αληθινό κέδρο και οξιά. Κουκλόρουχα ραμμένα από κανονικές έμπειρες μοδίστρες . Μπορεί να αποκτήσει το καλύτερο ποδήλατο ισσοροπίας . Μπορεί ν΄ αγοράσει όλα τα τρικ του ζογκλέρ μαζί και το μαγαζάκι που τα πουλάει. Μπορεί αλλά δεν θέλει. 

    Θέλει μονάχα να εξαφανίσει τις συζυγικές επιθυμίες.  Να μην θυμάται τις παιδικές προσευχές , αφού παράδεισος δεν υπάρχει.Να θάψει  βαθιά τα όνειρα των  δικών του μικρών. Να μην θυμάται ούτε εκείνος που τα έθαψε  για να μην τα βρει όταν του ζητηθούν. Γιατί μια μέρα θα του ζητηθούν αυτό είναι το μόνο  σίγουρο. Αυτό τότε θα είναι ένα τέλος. Ένα τέλος που δεν θα  ταιριάζει με την μεγάλη του  επιτυχία , ούτε με  το γυαλιστερό χαμόγελο του.
     Για την μελαγχολία που τον βασάνιζε δεν μίλησε ποτέ κανείς. Ούτε τότε , ούτε μετά.


Ζωγραφική Liu Yue