Του Γιώργου Αλεξάτου
Όταν στις 29 Αυγούστου 1949 έπεφτε ο Γράμμος και τα τελευταία τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας περνούσαν το Κάμενικ και έπαιρναν τον δρόμο της πολύχρονης πολιτικής προσφυγιάς, δεν επήλθε ειρήνη στον τόπο. Κι ας λένε οι ανιστόρητοι.
Οι εκτελέσεις συνεχίζονταν μέχρι το 1955. Χιλιάδες στέναζαν στις φυλακές και τα στρατόπεδα...
συγκέντρωσης στα ξερονήσια του Αιγαίου. Ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες και Ελληνίδες βρέθηκαν μετανάστες στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, στην εικοσαετία που ακολούθησε.
Πολίτες α΄και β' κατηγορίας, αστυνομοκρατία, δολοφονίες. Και επιστέγασμα, η χούντα των μαύρων συνταγματαρχών.
Δεν επήλθε ειρήνη το 1949. Ούτε ήμασταν τυχεροί που χάσαμε και νίκησαν οι μαυραγορίτες και δωσίλογοι της Κατοχής, ο Μποδοσάκης, ο βασιλιάς και οι Αμερικάνοι προστάτες τους... ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Όταν στις 29 Αυγούστου 1949 έπεφτε ο Γράμμος και τα τελευταία τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας περνούσαν το Κάμενικ και έπαιρναν τον δρόμο της πολύχρονης πολιτικής προσφυγιάς, δεν επήλθε ειρήνη στον τόπο. Κι ας λένε οι ανιστόρητοι.
Οι εκτελέσεις συνεχίζονταν μέχρι το 1955. Χιλιάδες στέναζαν στις φυλακές και τα στρατόπεδα...
συγκέντρωσης στα ξερονήσια του Αιγαίου. Ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες και Ελληνίδες βρέθηκαν μετανάστες στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, στην εικοσαετία που ακολούθησε.
Πολίτες α΄και β' κατηγορίας, αστυνομοκρατία, δολοφονίες. Και επιστέγασμα, η χούντα των μαύρων συνταγματαρχών.
Δεν επήλθε ειρήνη το 1949. Ούτε ήμασταν τυχεροί που χάσαμε και νίκησαν οι μαυραγορίτες και δωσίλογοι της Κατοχής, ο Μποδοσάκης, ο βασιλιάς και οι Αμερικάνοι προστάτες τους... ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου