Ας αρχίσουμε με ένα ερώτημα που μπορεί να φανεί και προβοκατόρικο. Το Αουσβιτς ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ή μια γνήσια έκφραση του ευρωπαϊκού πολιτισμού; Αυτά που είδαμε να συμβαίνουν στην Ευρώπη μήπως είχαν ξαναγίνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, στους λαούς της Αφρικής, της Ασίας και της Αμερικής; Μήπως η έννοια του κατώτερου ανθρώπου είναι προϊόν του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού...
(η μια του πλευρά βέβαια, γιατί ήταν και η άλλη που δημιούργησε τις επαναστάσεις); Και ας αρχίσουμε από κάποια κλασικά ονόματα που μέχρι σήμερα είναι σεβαστά ως αναφορές. Και ας μιλήσουμε για τον Βολτέρο. Δεν ήταν αυτός που είπε πως οι λευκοί είναι ανώτεροι από τους νέγρους, οι νέγροι είναι ανώτεροι από τους πιθήκους και οι πίθηκοι είναι ανώτεροι από τα στρείδια;
Περίπου έναν αιώνα νωρίτερα, ο Τζον Λοκ υποστήριζε πως οι πρωτόγονοι άνθρωποι, δηλαδή οι μαύροι, δεν έχουν την ικανότητα να σκεφτούν σε αφηρημένο επίπεδο, άρα είναι ζώα, και ο περίπου σύγχρονός του, ο κόμης και ιστορικός Μπουλενβιγιέ, θαύμαζε την ικανότητα των Φράγκων που καθυπόταξαν τους βάρβαρους Γαλάτες. Ακόμα και ο κατεξοχήν δημοκράτης, ο Βικτόρ Ουγκό, πίστευε πως η κατάκτηση της Αφρικής ήταν για τον εκπολιτισμό των μαύρων. Η φυλετική ανθρωπολογία γνώρισε μεγάλες δόξες και στην πρόσφατη Ιστορία της Ευρώπης. Στην Ιταλία ο Λομπρόζο έκρινε από τα χαρακτηριστικά του προσώπου ποιος ήταν εγκληματίας και ποιος όχι. Ο Ράσελ στην Αγγλία είχε επινοήσει τον κοινωνικό δαρβινισμό. Ο Γκάλτον στις ΗΠΑ είχε εφεύρει τον ευγονισμό. Και ο αντισημιτισμός στη Γαλλία είχε σπουδαίους θεωρητικούς όπως τον Ντριμόν, τον Μπαρές, τον Λαπούζ και πολλούς άλλους.
Ο Χίτλερ λοιπόν δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να εκμεταλλευτεί αυτή την πλούσια παρακαταθήκη του ευρωπαϊκού πολιτισμού, που ακόμα και σήμερα είναι παρούσα στην Ευρώπη και βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Και να έρθουμε στα καθ’ ημάς. Μπορεί ο ναζισμός της Χρυσής Αυγής να τελειώσει, αν τελικά αυτή η εγκληματική οργάνωση υποκύψει στις ποινικές της πράξεις. Αλλά ο ναζισμός με άλλες πιο εκλεπτυσμένες μορφές θα επανέλθει με μια πιο γοητευτική μορφή. Ηδη έχουμε Κρανιδιώτη, Μπαλτάκο, Λαζαρίδη. Αν προσθέσουμε και κάποιους επώνυμους νεοορθόδοξους που αρθρογραφούν συστηματικά, κάποιους αριστερούς νεοεθνικιστές και ακόμα μερικούς καλλιτέχνες που λιγώνονται με την Ελλάδα και το μεγαλείο της, τότε η τούρτα είναι έτοιμη. Ο ναζισμός δεν είναι μόνο βία. Είναι και γοητεία, όπως σοφά είπε ο Ζορζ Μος.
Τι έκανε έναν Εζρα Πάουντ, έναν Κνουτ Χάμσουν ή έναν Τ.Σ. Ελιοτ να στραφούν στον ναζισμό; Ή ακόμα το εθνικό σύμβολο της Γαλλίας, τη διάσημη ηθοποιό Αρλετί, να γίνει γκόμενα των Ες Ες και τον Μορίς Σεβαλιέ να τραγουδάει στους αξιωματούχους των στρατοπέδων εξόντωσης; Η έγκυρη εφημερίδα του Λονδίνου «Τimes», αν και εξόχως συντηρητική, έγραψε για την περίφημη γαλλική ντίβα: «Μπορεί η καρδιά της Αρλετί να είναι γαλλική, αλλά το μουνί της είναι διεθνές». Με άλλα λόγια, ο ναζισμός δεν είναι κάποιες επικίνδυνες εγκληματικές φιγούρες που κυνηγούν μετανάστες ή αναρχικούς. Είναι μια κυριαρχούσα νοοτροπία που υπάρχει σε κάθε λαό που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους. Και δίνει προσωπικότητα στους ασήμαντους.
Αντίδοτο σε αυτή την καταστροφή στάθηκαν η Γαλλική Επανάσταση, η Παρισινή Κομμούνα και η Μπολσεβίκικη Επανάσταση (για να αναφέρουμε μόνο σε κάποιες κορυφαίες στιγμές), αλλά δεν μπόρεσαν να κυριαρχήσουν και να δημιουργήσουν έναν καινούργιο πολιτισμό. Ακόμα είναι ζητούμενα τα αιτήματά τους. Και βλέπουμε έναν εκφυλισμό των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών ιδεών, που έχουν ξεχάσει τις ρίζες τους και τον ιστορικό τους αντιφασισμό. Είναι δυνατόν να βλέπουμε τη Δούρου στην τηλεόραση να μπουγελώνεται και την Κανέλλη να γρονθοκοπείται και να μη γίνεται τίποτα; Μήπως έφτασε η στιγμή να εγκαλέσουμε την Αριστερά για τον φασισμό που έχει κυριαρχήσει σε αυτήν την κοινωνία και που ξεπερνάει τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής; Η διάσπασή της ακόμα και στο αντιφασιστικό μέτωπο μήπως δείχνει την κομματική της τύφλωση, που ονειρεύεται εξουσία και δεν βλέπει τι γίνεται με τους «Παύλους» δίπλα της;
perkor29@gmail.com Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου