KAΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ

Τι ωραία λαμπάκια, δέντρα και χαραγμένα χαμόγελα. Γιορτή της αγάπης; Δεν νομίζω. Η κρατικοποιημένη εκκλησία από τον Μέγα Κωνσταντίνο, καθιέρωσε για το τεράστιο πλήθος των νεοφώτιστων χριστιανών, που έγιναν πιστοί μόλις είδαν ότι συμφέρει, την γιορτή των γενεθλίων του αήττητου Ηλίου, που ήταν βασικά η γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου και κύρια γιορτή του Μίθρα που ήταν ειδικά δημοφιλής στο στρατό, σαν γενέθλια του Χριστού....
. Η 25η Δεκεμβρίου ήταν γιορτή των Παγανιστών και η τότε χριστιανική εκκλησία ποτέ δεν μπόρεσε να την αφανίσει-όπως θα ήθελε-γι’ αυτό αναγκάστηκε να την προσεταιριστεί, καθώς η παγανιστική λατρεία είχε μεγάλη απήχηση.

Στην αρχή η εκκλησία δεν ενδιαφέρθηκε για τέτοιες γιορτές, ούτε ήταν γνωστό πότε γεννήθηκε ο Χριστός (ιστορικοί επιμένουν πως γεννήθηκε Απρίλιο) και η μόνη ημερομηνία που της δώσανε σημασία ήταν το Πάσχα, η αρχαία εβραϊκή γιορτή και ημερομηνία του θανάτου του Χριστού, όλες οι άλλες ημερομηνίες, σαν τον Ευαγγελισμό, κανονίστηκαν ύστερα με βάση τα Χριστούγεννα. Ξέρω ότι πολλοί θα δυσαρεστηθούν διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές και θα τους χαλάσω την διάθεση…Όμως δεν μπορώ να μην καταφερθώ ενάντια στο καταναλωτικό πανηγύρι των Χριστουγέννων, σ’ αυτή την γιορτή της απόλυτης εμπορευματοποίησης, της θρησκευτικής υποκρισίας και του φιλανθρωπικού αγώνα μεταξύ φορέων, μη-κυβερνητικών οργανώσεων κ.α. στην «προσφορά αγάπης».

Η γιορτή της Coca Cola και του χοντρού κυρίου με τα κόκκινα (έμβλημα της μάσας και του βολέματος, σύμβολο της υπερκατανάλωσης και της παχυσαρκίας), του κέρδους που καλπάζει λόγω των υπέρμετρων δαπανών των καταναλωτών και από την άγρια οικονομική εκμετάλλευση των εργαζομένων που πολλοί απ’ αυτούς θα δουλεύουν εξοντωτικά ωράρια για να συνεισφέρουν στον μαραθώνιο αλλοτρίωσης και καταναλωτικού ηδονισμού. Ο Άγιος Βασίλης του δυτικού πολιτισμού είναι ένα παλιό κόλπο του marketing, το οποίο κατάφερε να ξεχωρίσει ως αυτοτελές σύμβολο και ν’ αποκοπεί απ’ το γνωστό αναψυκτικό.

Το επίπλαστο ευχάριστο κλίμα των Χριστουγέννων, το οποίο δημιουργείται μέσω των διαφημίσεων και των καταναλωτικών προτύπων είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη. Βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην κοινωνική αποξένωση και την μελαγχολία που αισθάνονται πολλοί άνθρωποι εξαιτίας του αστικού πολιτισμού . Τα άτομα αυτά ωθούνται στην ανάγκη για κατανάλωση, ώστε να συμπληρώσουν το εσωτερικό τους κενό, βρίσκοντας υποκατάστατα για τη χαμένη τους ευτυχία. Μόνο που το κενό μεγαλώνει όσο αυξάνονται τα αντικείμενα. Τα Χριστούγεννα υποτίθεται ότι είναι η γιορτή της αγάπης προς τον συνάνθρωπο κ.λ.π, μα παρ’ όλα αυτά υπερτονίζεται η ταξική διαφορά.
Που είναι η καθημερινή αλληλεγγύη και αγάπη; Γιατί σας αρέσει να ζείτε σε παρενθέσεις και πραγματικότητες με ημερομηνία λήξης; Βέβαια όσο πιο ψεύτικο το σενάριο, τόσο καλύτερα παίζετε τον ρόλο σας. Τόσο πιο εύκολα κρύβετε τον αληθινό σας εαυτό πίσω από προσωπεία. Μάσκες ψευτοηθικής και δήθεν αυθόρμητες προσφορές. Ελάτε, λυπηθείτε ξανά έστω και για μια φορά τον χρόνο τους αστέγους, τους ηλικιωμένους στους Οίκους ευγηρίας, τα παιδιά στα ορφανοτροφεία, τις φτωχές οικογένειες.
Αποκτήστε το άλλοθι που ζητάτε για να συνεχίζετε να καταβροχθίζετε ότι trendy προϊόν κυκλοφορήσει. Συμβάλετε στην μιζέρια των «μη προνομιούχων», ανεβάστε την δική σας θέση. Το ενδιαφέρον σας είναι κίβδηλο και θα χαθεί μόλις σβήσουν τα λαμπάκια στα παράθυρα, μόλις μαζευτούν τα δέντρα και εξαφανιστούν τα λοιπά στολίδια. Προσποιηθείτε εγκαρδιότητα λόγω της «εορταστικής ατμόσφαιρας».
Δεν θα συμμετέχω σε καμία φιέστα σαν κι αυτές που διοργανώνετε «για να ξεχάσει ο κόσμος τα προβλήματά του». Δεν μ’ αρέσουν οι στημένες σας γιορτές. Γιατί δίνετε δώρα μια φορά τον χρόνο μόνο; Και δεν εννοώ υλικά απαραίτητα. Αντικαταστάθηκαν τα δικαιώματα από τα δώρα; Δεν θέλω δώρο από κανέναν Άγιο Βασίλη.            Strange Journal