ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ…

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ   «Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα». Ήταν αστείο και τότε. Τώρα ακούγεται γελοίο. Ειδικά μετά την απόφαση του υπ.ΟΙΚ ότι το τάδε ή το δείνα δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να κρίνει τις αποφάσεις του. Η απαξίωση της Δικαιοσύνης, των νόμων και της νομιμότητας  ξεκίνησε επίσημα από τη στιγμή που ο κ. Στουρνάρας έκρινε ότι οι αποφάσεις των δικαστών δεν έβγαιναν σύμφωνα με τους νόμους, αλλά σύμφωνα με τις αποδοχές τους.
«Θα βομβαρδίζουμε την κυβέρνηση με θετικές προτάσεις νόμων». Ήταν μια αφελής πολιτική δήλωση και τότε....
Τώρα ακούγεται ως κοινή σαχλαμάρα. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου έχουν καταργήσει το Σύνταγμα και τη λειτουργία της Βουλής. Ελάχιστα πράγματα πάνε για συζήτηση στη Βουλή και από αυτά, τα περισσότερα μετά την εφαρμογή τους.
«Εγώ λέω μαυρίστε τους στις κάλπες. Η φυσική βία επιτρέπει στους θύτες να γίνονται θύματα» είχε πει επίσης το «Νούμερο 2». Σ’ εκείνες τις κάλπες που οδηγηθήκαμε με τον εκβιασμό της καταστροφής και τα διλλήματα περί ζωής ή θανάτου. Σ’ εκείνες τις κάλπες που οδήγησαν τη φασιστική βία στα έδρανα της Βουλής κι έδωσαν βουλευτική ασυλία σε κατηγορούμενους για ποινικά αδικήματα.
«Αν βρεθεί κάποιος που να έχει ασκήσει βία σε πολιτικό και να έχει οργανωτική ή πολιτική σχέση με το κόμμα μου, θα ζητήσω τη διαγραφή του», είχε τονίσει ο «Νούμερο 2». Αυτά είναι νοικοκυρεμένα πράγματα. Όταν δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, όταν δεν υπάρχει Βουλή, όταν δε λειτουργούν οι θεσμοί, τότε αν αμυνθείς στη βία που σου ασκείται και σε εξαθλιώνει, τιμωρείσαι και με μία διαγραφή.
«Η βία είναι φασισμός» είχε ξεκαθαρίσει το «Νούμερο 2». Έτσι, γενικά και αόριστα. Η βία! Η βία των γηπέδων, ας πούμε, είναι ίδια με τη βία που ασκείς στον αγώνα να επιβιώσεις. Η βία της «Χρυσής Αυγής» που μαχαιρώνει αλύπητα και ατιμώρητα, είναι ίδια με τη βία που ασκήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση. Η βία των αστυνομικών κατά άοπλων πολιτών ραντίζοντάς τους με χημικά και πετώντας τους κρότου – λάμψης, είναι ίδια με την απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον  Αλέκο Παναγούλη. Πόσο όμορφα πακετάρουμε την οργή του λαού μαζί με τη δολοφονική μανία μισάνθρωπων φασιστών στη λέξη «βία».
Ο «Νούμερο 2» θέλει να κυβερνήσει. Ο κόσμος, όμως, θέλει να σωθεί από την εξαθλίωση. Μέχρι σήμερα ο «Νούμερο 2» και ο κόσμος δείχνουν να έχουν διαφορετικούς στόχους. Η λογική του «Νούμερο 2» κατάφερε να εντάξει έναν μεγάλο πολιτικό φορέα της Αριστεράς στο «όλοι ίδιοι είναι». Οι πρακτικές του «Νούμερο 2», οδήγησαν μια μεγάλη νίκη ενός πολιτικού φορέα της Αριστεράς σε ένα κλικ προς το συμμαζεμένο κέντρο του νεκραναστημένου τριτοκοσμικού σοσιαλισμού.
Οι νεοναζί σφάζουν.
Μην τους χτυπάτε. Βομβαρδίστε τους με νομιμότητα. Κάντε τους μήνυση. Ούτως ή άλλως δε θα τιμωρηθούν.
Οι φύλακες του καθεστώτος  ανοίγουν κεφάλια και τρομοκρατούν σε κάθε πορεία.
Μην αντιδράτε. Σκεφτείτε θετικά και κάντε στα ΜΑΤ θετικές προτάσεις.
Οι τράπεζες μας παίρνουν τα σπίτια.
Απομακρυνθείτε ησύχως παίρνοντας μαζί σας μόνο τα απαραίτητα για το δρόμο.
Οι εργάτες μένουν απλήρωτοι.
Μη διαμαρτύρεστε, έχουν και τ’ αφεντικά  τα δίκια τους.
Το Κράτος μας κλέβει το ψωμί.
Μην πεινάτε. Θα φάτε στις κάλπες.
Η κατάσταση είναι τραγική.
Μη βιάζεστε. Θα έρθουμε εμείς να σας σώσουμε. Το ξέρουμε, σας τα είπαν κι άλλοι. Ε μα κι εσείς, τόσα χρόνια κάνατε υπομονή, τώρα βρήκατε να εκφράσετε αμφιβολίες; Τώρα που ήρθε η σειρά μας να το παίξουμε σωτήρες;