Αιθαλομίχλη παντού

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ  Όχι, η Ελλάδα δεν θα είναι μόνο ένα εργασιακό Μπούχενβαλντ αλλά και ένας απέραντος θάλαμος αερίων, ένα Άουσβιτς. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Ξάνθη, έξω από τα σπίτια, μέσα στα σπίτια, αιθαλομίχλη παντού. Ό,τι δεν καίγεται το καλοκαίρι, γίνεται αποκαΐδι το χειμώνα. Μαζί καίγονται και οι άνθρωποι....
. Λες κι αναβιώνει ο λονδρέζικος Δεκέμβρης του 1952, όπου χιλιάδες πέθαναν από την αιθαλομίχλη, που προκαλούσαν τα τζάκια. Ένας κόσμος που κλαίει, ένας κόσμος που λοιμοκτονεί και χάνεται χωρίς ένα σπασμό. Κι απέναντι ένας κόσμος που γελά. Αυτόν τον κόσμο χαρτογράφησε το ινστιτούτο έρευνας της κοινής γνώμης Gallup, που ρωτά από το 2009 κάθε χρόνο τους πολίτες 150 χωρών «αν γέλασαν ή χαμογέλασαν χθες»! Ε, λοιπόν, οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι οι κάτοικοι των Φιλιππίνων. Γιατί τάχα; Γιατί είναι, σύμφωνα πάντα με το ινστιτούτο, Καθολικοί και οι Φιλιππίνες ήταν πρώην αποικία της Ισπανίας και των ΗΠΑ! Τουτέστιν, αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τη θλίψη, την κατάθλιψη(η Ελλάδα έχει θλίψη κατά 48-50%) και την κατάρρευση δεν μας απομένει παρά να δηλώσουμε υποταγή στους νέους αποικιοκράτες και, συγχρόνως, να γίνουμε Καθολικοί! Αυτές οι… επιστημονικές διαπιστώσεις μπορούν να εξαχθούν μόνο από κομπογιαννίτες της επιστήμης της στατιστικής και της κοινωνιολογίας. Το ίδιο ισχύει και για το περιοδικό Stern, το οποίο αποφαίνεται ότι «Την Ελλάδα διοικεί μία κάστα εκατομμυριούχων»! Αλήθεια, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και ολόκληρο τον κόσμο, μία δράκα από Μίδες δεν τον κυβερνούν; Προς τι, συνεπώς, η παραπάνω διαπίστωση; Μα για να εξαλειφθούν οι… διεφθαρμένοι Έλληνες πλούσιοι και να αντικατασταθούν από τους… αδιάφθορους Γερμανούς και άλλους νεοποικιοκράτες, οι οποίοι θα φέρουν το χαμόγελο στους Έλληνες, όπως συνέβη και με τους Φιλιππινέζους! Όχι, δεν είναι αλήθεια ότι «αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ», Κεμάλ(σ.σ. από το ομώνυμο τραγούδι), αυτός ο κόσμος αλλάζει, πηγαίνοντας ολοταχώς προς τα πίσω, στο μεσαίωνα και στην πλήρη άρνηση του Διαφωτισμού και του ορθολογισμού. Δες, τους νέους Καιάδες που γεμίζουν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα Γκουλάγκ ωχριούν μπροστά τους. Ο κόσμος έχει καταστεί μία απέραντη σκηνή αρχαίας τραγωδίας. Και εντός του υπάρχει ένας μικρόκοσμος που γελά και τον κυβερνά. Σε ό,τι μας αφορά, οι υπεύθυνοι της κατάντιας μας, αυτοί που έστησαν το παιγνίδι με την Αντιγόνη της Goldman Sachs, επιστρέφουν διαρκώς, διεκδικώντας μετά την καταστροφή και τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό λέμε πως αυτός ο κόσμος θ’ αλλάξει πορεία, όταν ο άνθρωπος ξαναβρεί ότι η ουσία της ύπαρξης δεν είναι η άπληστη συσσώρευση πλούτου και η συνακόλουθη βία, αλλά το μοίρασμα του υπερβάλλοντος στο τραπέζι της γιορτής, εκεί που το περίσσιο θυσιάζεται προς χάριν των αδικημένων του κόσμου τούτου. Προπάντων, όταν οι «κάτω» ξυπνήσουν από τη νάρκη τους.