Τον είδαμε προχθές, μαζί με τον Ηλία Σωτηρόπουλο γυρίζοντας
από την αντιφασιστική πορεία των διαννοούμενων της Ευρώπης και κάποιων της ημεδαπής
προς τους πρόποδες της Ακρόπολης, όπου
άπλωσαν ένα τεράστιοπανό με αντιρατσιστικά συνθήματα, να στέκεται όρθιος στην
οδό Θεωρίας (αυτό τον μοναδικό δρόμο σε όλο τον κόσμο) να παίζει το φλάουτό του
και γύρω από τα πόδια του να είναι κοπάδι οι αδέσποτες γάτες.....
Στο μυαλό μου ήρθε αμέσως η εικόνα (από τον κινηματογράφο)
από το «Μαγεμένο αυλό» όπου ένας μουσικός έπαιξε και τον ακολούθησαν όλα τα
ποντίκια που ταλαιπωρούσαν μια αμαρτωλή φαντάζομαι πόλη και χάθηκαν μακριά, και
τον ρώτησα πως το καταφέρνει και αυτός μαζεύει τόσες πολλές γάτες γύρω του.
«Πολύ απλό» μου απάντησε. «Ερχόμουν συχνά και τις τάιζα αλλά
δεν τις έβρισκα όλες εδώ και γι’ αυτό σκέφτηκα να αρχίζω να παίζω φλάουτο και
να ακούνε ότι ήρθα. Έτσι συνήθισαν και μόλις ακούσουν τώρα τον ήχο, μαζεύονται
αμέσως και τρώνε. Οι περισσότερες κάθονται και μου κάνουν παρέα μέχρι να βγάλω
κι εγώ το φαγητό τους» μου είπε δείχνοντας με νόημα το καπέλο στο έδαφος που
μάζευε τα φιλοδωρήματα περαστικών που τον ενισχύουν χωρίς να ξέρουν βέβαια αν ο
οβολός τους μοιράζεται στα δύο…
ΑΘΗΝΑ, 15122012 φωτο:Ηλιας Προβοπουλος Η ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου