Δύσκολοι οι καιροί

Μετακομίζω

κάθε που νοιώθω τους δρόμους κλειστούς

μ’ ένα κομμάτι μου όλο και κάπου ν’ αφήνω  

όλο και κάπου να ξεμένει

σε μνήμες και σιωπές  παγιδευμένο

σαν μια πληγή που ξεχνιέται  

μετέωρη και θρυμματισμένη

σαν πόνος που ζωγραφίζει τις πληγές....

στα χέρια και στα γόνατα

και ξαφνικά καταλαβαίνω

πως όλα γίνανε τόσο γρήγορα

μέχρι που τέλειωσαν

χωρίς καν να προφτάσω να δω  

πως με προσπέρασαν και χάθηκαν

δίχως να συνειδητοποιήσω

την τροχιά και το χρόνο τους

τον κύκλο μέσα σε κύκλους

σε χρόνους διαφορετικούς

ξένους και γνώριμους τόσο

είναι που γίνανε δύσκολοι οι καιροί

και πέτρωσαν τα όνειρά μας         Βικυ Δερμανη                                           ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ