Άγιε Νικόλα μου, καλέ

φωτο:Γκ.Καπλανι

Toυ Γκασμεντ  Καπλάνι       Μόλις γύρισα από την Ιταλία. Ήμουν στην Απουλία, στο Μπάρι που, ανάμεσα στα άλλα, έμαθα ότι είναι και η «θρησκευτική πρωτεύουσα» των Ρώσων στην Μεσόγειο. Θα σας εξηγήσω άλλη φορά γιατί. Στην πόλη έρχονται πολλοί Ρώσοι για να προσκυνήσουν τον Άγιο προστάτη της πόλης, τον ορθόδοξο Άγιο Νικόλαο. Για τον τουρισμό της πόλης οι Ρώσοι τουρίστες είναι ζωτικής σημασίας και το Μπάρι έχει πολύ στενές σχέσεις με την Ρωσία. Σε πολλά σημεία της πόλης, ειδικά στις εκκλησίες, βλέπεις δίγλωσσες πινακίδες, ιταλικά και ρώσικα. Κανείς όμως εδώ δεν πιστεύει ότι εάν χρεοκοπήσουν θα τους σώσει ο κύριος Πούτιν.

Στις τοπικές εφημερίδες στηλιτεύουν την «στενή φιλία» του Μπερλουσκόνι με τον Πούτιν.....

Παρεμπιπτόντως ο Μπερλουσκόνι είχε επαινέσει τον Kαντάφι, τον Λουκασένκο, τον Τσάβεζ. Έπλεκε τον εγκώμιο όλων των «αντι-ιμπεριαλιστών» δικτατόρων και δικτατορίσκων της Ανατολής και της Δύσης. Δεν μπορώ να καταλάβω, πραγματικά, γιατί ήταν αντιπαθητικός στην Ελλάδα ο καβαλιέρε;

Οι ιταλικές εφημερίδες έχουν σημαντικά ρεπορτάζ και αναλύσεις από τις διαμαρτυρίες ενάντια στην αυταρχική εξουσία του Πούτιν στην Ρωσία. Προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει εκεί. Έχουν συνεντεύξεις με σημαντικούς Ρώσους συγγραφείς και διανοούμενους, που εξηγούν και ερμηνεύουν τι συμβαίνει στην Ρωσία αυτή την στιγμή. Φθάνοντας στην Ελλάδα και ξεφυλλίζοντας τον Τύπο, την είδηση των διαμαρτυριών στην Ρωσία την βρίσκω σε κάτι μονόστηλα, καλά κρυμμένη, όπως είναι συνήθως οι «αιρετικές ειδήσεις». Ούτε ο Μιλόσεβιτς δεν διέθετε τέτοια εύνοια, μια φορά και έναν καιρό. Φαντάζομαι ότι σε αυτή την «ενημερωτική ομερτά» μόνο στην Λευκορωσία μας ξεπερνούν. Ή μήπως τα παραλέω;

Περιπλανήθηκα στην παλιά πόλη του Μπάρι όπου έπεσα πάνω σε ένα από τα πιο παράξενα ονόματα δρόμων που έχω δει: Lascia fare a Dio που μεταφράζεται «Άστο στο χέρι του Θεού» ή «Έχει ο Θεός». Χθες το πρωί, διαβάζοντας ειδήσεις από την Ελλάδα μετά από τέσσερεις μέρες αποχής, δεν ξέρω γιατί σκέφτηκα ότι αυτός ο δρόμος, αυτός ο τίτλος, αυτή η φωτογραφία, θα ταίριαζε στην τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα. Με πολιτικούς που δεν καταλαβαίνουν Χριστό, με ιερωμένους κρατικούς υπαλλήλους, με μια κοινωνία που έχει ένα απαράμιλλο ταλέντο στην άρνηση της πραγματικότητας και παραδομένη πλέον στη μοίρα της, με μεταρρυθμιστές που λένε μεγάλα λόγια αλλά που δεν ξεβολεύονται για να μεταρρυθμίζουν τουλάχιστον τους εαυτούς τους, με την Ευρωπαϊκή Ένωση επίσης που, δυστυχώς, μοιάζει με ζαλισμένο καράβι σε μια θάλασσα γεμάτη καρχαρίες, το μόνο που σου έρχεται να πεις είναι αυτό: Lascia fare a Dio.

Παρεμπιπτόντως, ο συγκεκριμένος δρόμος είναι αδιέξοδο…                Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;