Φραγκίσκα Μεγαλούδη
Η άγνωστη πτυχή της δράσης των χριστιανικών ανθρωπιστικών οργανώσεων στην Αφρική, έχει έλθει πάλι στο προσκήνιο με την επαναφορά της συζήτησης για τον αντί-ομοφυλοφιλικό νόμο που καλείται να επικυρώσει η Βουλή της Ουγκάντα μέσα στις επόμενες ημέρες.
Ο νόμος προβλέπει θανατική ποινή για όποιον έχει ομοφυλοφιλικές σχέσεις «κατ'εξακολούθηση», είναι φορέας του Έιτζ ή έχει σεξουαλική σχέση με άτομο κάτω των 18 ετών. Παράλληλα όποιος γνωρίζει κάποιο ομοφυλόφιλο άτομο, είτε πρόκειται για συγγενή (ακόμα κ πρώτου βαθμού), συνάδελφο ή γείτονα, οφείλει μέσα σε 24 ώρες να τον καταδώσει στην αστυνομία διαφορετικά θα διώκεται και ο ίδιος για περίθαλψη εγκληματία....
Η πρώτη εισήγηση του νόμου έγινε το 2009 από τον υπουργό Ηθικής James Buturo αλλά οι διαφωνίες για το θέμα της θανατικής ποινής καθυστέρησαν την ψήφιση του. Ο πρόεδρος της χώρας Μουσεβένι είχε ταχθεί θετικά υπέρ του νόμου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας δεν προχώρησε όμως στην ψήφιση του ύστερα από την εκλογική του νίκη τον Μάρτιο του 2011. Τον περασμένο Οκτώβριο η Βουλή αποφάσισε να επαναφέρει την συζήτηση για την ψήφιση του αποσύροντας όμως το άρθρο για τη θανατική ποινή..
Αν και η ομοφυλοφιλία θεωρείται εγκληματική ενέργεια σε 37 αφρικανικές χώρες, και στην Ουγκάντα επίσειε ποινή φυλάκισης, ελάχιστα απασχολούσε την κοινή γνώμη καθώς η χώρα αντιμετωπίζει πολύ σοβαρότερα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Η κατάσταση όμως φαίνεται να αλλάζει δραματικά την τελευταία πενταετία, εξαιτίας της δράσης των χριστιανών ευαγγελιστών από τις ΗΠΑ όπου υπό το πρόσχημα των ανθρωπιστικών προγραμμάτων προσπαθούν να εφαρμόσουν το δικό τους δόγμα περί ηθικής.
Η ιδέα να μετατραπεί η ποινή φυλάκισης σε ισόβια και θανατική ποινή, φαίνεται να αποτελεί έμπνευση του κινήματος Η Οικογένεια, μια ομάδα σκληροπυρηνικών αμερικανών ευαγγελιστών και μελών του Κογκρέσου –ανάμεσα τους και ο κυβερνήτης του Κάνσας Sam Brownback, καθώς και επιφανείς επιχειρηματίες και πάστορες.
Διαδήλωση έξω από την πρεσβεία της Ουγκάντας στο Λονδίνο
Η ομάδα το Μάρτιο του 2009 οργάνωσε στην Ουγκάντα συνέδριο με θέμα την απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων από την αμαρτία χάρη στη μεσολάβηση του Χριστού καθώς και τρόπους επαναφοράς των «αποκλινόντων» στον «ίσιο δρόμο». Αποτέλεσμα του συνεδρίου και των επαφών με αξιωματούχους της κυβέρνησης, όπου εκτός των άλλων συζητήθηκαν και τα χρηματικά ποσά που θα έδιναν οι οργανώσεις για την προώθηση των ιδεών τους, ήταν ο αντί-ομοφυλοφιλικός νόμος.
Την ίδια περίοδο μια τοπική εφημερίδα δημοσιεύει τις φωτογραφίες ομοφυλόφιλων πολιτών με χλευαστικά σχόλια ενώ λίγο αργότερα το τοπικό περιοδικό Rolling Stone δημοσιεύει φωτογραφίες και διευθύνσεις 100 γκέι και λεσβιών με τον τίτλο κρεμάστε τους. Λίγους μήνες μετά άγνωστοι εισβάλλουν στο σπίτι του David Kato, του πιο γνωστού γκέι ακτιβιστή της χώρας και τον δολοφονούν με σφυριά, μια δολοφονία που η αστυνομία επιμένει να θεωρεί αποτέλεσμα ληστείας (ο δράστης της δολοφονίας καταδικάστηκε σε 30ετη φυλάκιση τον Νοέμβριο του 2011).
«Ήμουν στο σπίτι μου και έβλεπα τηλεόραση, όταν άκουσα κραυγές έξω από την πόρτα» διηγείται ο Πωλ, 28 ετών. «Έσπασαν το αυτοκίνητο μου και έπειτα όρμησαν σπίτι και άρχισαν να με χτυπάνε με ξύλα και ρόπαλα. Η αστυνομία ήρθε και αφού διέλυσαν το πλήθος με συνέλαβαν. Με έβαλαν στη φυλακή με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας αν και δεν έγινε δίκη. Εκεί υπέστη βασανιστήρια και βιασμούς. Μόνο όταν έχασα τις αισθήσεις μου από την ακατάσχετη αιμορραγία λόγω της σεξουαλικής κακοποίησης με πήγαν στο νοσοκομείο επειδή φοβήθηκαν πως θα πεθάνω στο τμήμα».
Η Σάρα γνώρισε την σύντροφο της σε ένα αγώνα ράγκμπι και αποφάσισαν σχεδόν αμέσως να ζήσουν μαζί. Αν και οι δύο γυναίκες είναι πολύ προσεχτικές στις κινήσεις τους, ένας γείτονας κατηγόρησε την 27χρονη κοπέλα για ομοφυλοφιλία και η αστυνομία την κάλεσε στο τμήμα για ανάκριση. « Με χτυπούσαν και με έβριζαν και με ρωτούσαν αν θέλω να με δώσουν στους άντρες κρατούμενους να με «διδάξουν ένα μάθημα». Μετά μου είπαν πως θα δουν οι ίδιοι αν είμαι άντρας ή γυναίκα. Με έγδυσαν και με βίασαν ομαδικά χλευάζοντας και φωνάζοντας αν μου αρέσουν τελικά οι άντρες».
Η Διεθνής Αμνηστία έχει ήδη χαρακτηρίσει την επαναφορά του νόμου ως καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εξέφρασε σοβαρή ανησυχία για το γεγονός πως η κυβέρνηση συζητάει την ενεργοποίηση του.
«Η κυβέρνηση με τον νόμο αυτό απλά χρησιμοποιεί τους γκέι ως εξιλαστήρια θύματα και προσπαθεί να στρέψει την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα» δηλώνει ο Julian Pepe Onziema, πρόεδρος της οργάνωσης για τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων.
«Είναι πιο εύκολο να στρέψεις την προσοχή του κόσμου σε μια μερίδα πληθυσμού παρά να ασχοληθείς με τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας όπως είναι η διαφθορά και η φτώχεια. Αυτά είναι θέματα να ασχοληθείς, όχι άνθρωποι που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι αγαπιούνται». The Insider
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου