Tου Τάσου Τέλλογλου Αν το κατηγορητήριο του Βατοπεδίου έμενε στην απιστία των υπαλλήλων με την ηθική αυτουργία των κληρικών, η συζήτηση θα γινόταν σε διαφορετική βάση. Αλλά τότε δέν θα ηταν δυνατόν να παραπεμφθούν οι «πολιτικοί αντίπαλοι».
Δέν είμαι απο αυτούς που πιστεύουν οτι οι υπουργοί πρέπει απλώς να πηγαίνουν στο σπίτι τους αν παρανομήσουν. Κάτι τέτοιο δέν ισχύει σε καμμία δυτική δημοκρατία, γιατί θα επρεπε να ισχύει και στην Ελλάδα; Ουτε είμαι σίγουρος οτι αν ολοκληρώνονταν οι διαδικασίες του Βατοπεδίου δέν θα ζημιωνόταν το Ελληνικό δημόσιο. Μάλιστα, ο νόμος 1608/50 μιλάει και για απειλή ζημιάς, μία πολύ αόριστη εννοια που θα μπορούσε να ισχύει , αν δέν είχε επέλθει παραγραφή. Το αρθρο 86 του Συντάγματος είναι ομως σαφές: «Μόνο η Βουλή εχει αρμοδιότητα να σκεί δίωξη κατά όσων διατελούν η διατέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ...»..... Αυτή της την αρμοδιότητα η Βουλή «μπορεί να την ασκήσει μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος.» Πότε ακριβώς τελέστηκε το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία ή της απάτης; Οταν επήλθε ο συμβιβασμός πρίν απο την δίκη της Κομοτηνής; Η μήπως, κατά την υπόθεση Μαντέλη, η διάρκεια των αδικημάτων υφίστατο μέχρι να ολοκληρωθούν τα αποτελέσματά τους, τον Ιούλιο του 2008, οπότε βολεύονται τα πράγματα και παραγραφή δέν υπάρχει - κατά το μοντέλο που καθιερώθηκε στην περίπτωση του κ.Μαντέλη ;
Το αδίκημα του ξεπλύμματος, λένε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, είναι διαρκές. Για να τεκμηριωθεί, ωστόσο, απαιτούνται χρηματοροές που να συνδέουν τις ανταλλαγές με τα κατηγορούμενα πρόσωπα ή τουλάχιστον ενδείξεις για τετοιες . Αυτό δέν υπάρχει. Ακόμα και αν μία σειρά χρηματοροών απο τους λογαριασμούς της Μονής Βατοπεδίου είναι αδιευκρίνιστες, δέν υπάρχει καμία που να συνδέει πληρωμές με τα πολιτικά πρόσωπα του δράματος .
Στο χθεσινό μου σημείωμα ανέφερα οτι ο υπουργός Δικαιοσύνης κ Χάρης Καστανίδης είχε την πατρότητα της αντίληψης να βρεθεί ενας τρόπος με τον οποίο να παρακάμπτεται το Σύνταγμα. Πολλοί ταύτισαν αυτή τη διαπίστωση με την θέση της πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ στην επιτροπή, οτι το δικαστικό συμβούλιο θα κρίνει την παραγραφή.Με τη φραση να παρακαμφθεί το Σύνταγμα δέν εννοούσα την στρεψοδικία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που, αφού συζήτησαν εξαντλητικά στην κομματική σύσκεψη πώς θα ξεπεράσουν την παραγραφή, την «ανέθεσαν» στη συνέχεια στο δικαστικό συμβούλιο. Προφανώς και ο κ. Καστανίδης γνωρίζει οτι αυτό το «μόνο» στην αρχή του αρθρου 86 του Συντάγματος αφορά και την κρίση της παραγραφής απο την Βουλή. Αυτή πρέπει να αποφασίσει αν συντρέχουν λόγοι παραγραφής, ενα προνόμιο που ουτως ή αλλως της παραχώρησε ο νομοθέτης, για να διαχωρίζει «αυτούς» απο «εμάς». Και εκτός απο τα μέλη της Επιτροπής θα πρέπει να ψηφίσουν και οι απλοί βουλευτές, που την επόμενη φορά κινδυνεύουν να βρεθούν χωρίς την ειδική προστασία της παραγραφής οταν περάσου. Αν το ΠΑΣΟΚ δέν το φοβάται, μπορεί να ξεκινήσει αυριο με την αναθεώρηση του αρθρου 86 του Συντάγματος. «Εμείς» θα το χειροκροτήσουμε. Palmografos.com
Δέν είμαι απο αυτούς που πιστεύουν οτι οι υπουργοί πρέπει απλώς να πηγαίνουν στο σπίτι τους αν παρανομήσουν. Κάτι τέτοιο δέν ισχύει σε καμμία δυτική δημοκρατία, γιατί θα επρεπε να ισχύει και στην Ελλάδα; Ουτε είμαι σίγουρος οτι αν ολοκληρώνονταν οι διαδικασίες του Βατοπεδίου δέν θα ζημιωνόταν το Ελληνικό δημόσιο. Μάλιστα, ο νόμος 1608/50 μιλάει και για απειλή ζημιάς, μία πολύ αόριστη εννοια που θα μπορούσε να ισχύει , αν δέν είχε επέλθει παραγραφή. Το αρθρο 86 του Συντάγματος είναι ομως σαφές: «Μόνο η Βουλή εχει αρμοδιότητα να σκεί δίωξη κατά όσων διατελούν η διατέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ...»..... Αυτή της την αρμοδιότητα η Βουλή «μπορεί να την ασκήσει μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος.» Πότε ακριβώς τελέστηκε το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία ή της απάτης; Οταν επήλθε ο συμβιβασμός πρίν απο την δίκη της Κομοτηνής; Η μήπως, κατά την υπόθεση Μαντέλη, η διάρκεια των αδικημάτων υφίστατο μέχρι να ολοκληρωθούν τα αποτελέσματά τους, τον Ιούλιο του 2008, οπότε βολεύονται τα πράγματα και παραγραφή δέν υπάρχει - κατά το μοντέλο που καθιερώθηκε στην περίπτωση του κ.Μαντέλη ;
Το αδίκημα του ξεπλύμματος, λένε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, είναι διαρκές. Για να τεκμηριωθεί, ωστόσο, απαιτούνται χρηματοροές που να συνδέουν τις ανταλλαγές με τα κατηγορούμενα πρόσωπα ή τουλάχιστον ενδείξεις για τετοιες . Αυτό δέν υπάρχει. Ακόμα και αν μία σειρά χρηματοροών απο τους λογαριασμούς της Μονής Βατοπεδίου είναι αδιευκρίνιστες, δέν υπάρχει καμία που να συνδέει πληρωμές με τα πολιτικά πρόσωπα του δράματος .
Στο χθεσινό μου σημείωμα ανέφερα οτι ο υπουργός Δικαιοσύνης κ Χάρης Καστανίδης είχε την πατρότητα της αντίληψης να βρεθεί ενας τρόπος με τον οποίο να παρακάμπτεται το Σύνταγμα. Πολλοί ταύτισαν αυτή τη διαπίστωση με την θέση της πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ στην επιτροπή, οτι το δικαστικό συμβούλιο θα κρίνει την παραγραφή.Με τη φραση να παρακαμφθεί το Σύνταγμα δέν εννοούσα την στρεψοδικία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που, αφού συζήτησαν εξαντλητικά στην κομματική σύσκεψη πώς θα ξεπεράσουν την παραγραφή, την «ανέθεσαν» στη συνέχεια στο δικαστικό συμβούλιο. Προφανώς και ο κ. Καστανίδης γνωρίζει οτι αυτό το «μόνο» στην αρχή του αρθρου 86 του Συντάγματος αφορά και την κρίση της παραγραφής απο την Βουλή. Αυτή πρέπει να αποφασίσει αν συντρέχουν λόγοι παραγραφής, ενα προνόμιο που ουτως ή αλλως της παραχώρησε ο νομοθέτης, για να διαχωρίζει «αυτούς» απο «εμάς». Και εκτός απο τα μέλη της Επιτροπής θα πρέπει να ψηφίσουν και οι απλοί βουλευτές, που την επόμενη φορά κινδυνεύουν να βρεθούν χωρίς την ειδική προστασία της παραγραφής οταν περάσου. Αν το ΠΑΣΟΚ δέν το φοβάται, μπορεί να ξεκινήσει αυριο με την αναθεώρηση του αρθρου 86 του Συντάγματος. «Εμείς» θα το χειροκροτήσουμε. Palmografos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου