Στο τέλος κάθε χρονιάς, κάθε εποχής, συνηθίζεται να κάνουμε απολογισμό. Έτσι και όταν τελειώνει το καλοκαίρι, εποχή που ταυτίζεται με τις διακοπές, σχολιάζουμε, περιγράφουμε διηγούμαστε ότι ζήσαμε αυτή την περίοδο.
Αν πριν από χρόνια οι διακοπές θεωρούνταν πολυτέλεια ή μια ευχάριστη ανάπαυλα από την ρουτίνα της καθημερινότητας, τα τελευταία χρόνια με τους ρυθμούς που έχει αποκτήσει η ζωή μας, έγιναν πλέον απαραίτητες.
Ένα αγαθό λοιπόν, ένα ανθρώπινο δικαίωμα, για τους ανθρώπους με αναπηρία φαντάζει δύσκολο ή μακρινό όνειρο για να πραγματοποιηθεί. Και αυτό οφείλεται στην υποτυπώδη, ελάχιστη ή μηδαμινή προσβασιμότητα που υπάρχει στους ταξιδιωτικούς, τουριστικούς προορισμούς. Αν στις μεγάλες πόλεις τα προσπελάσιμα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ελλιπή και δεν καλύπτουν ούτε εξασφαλίζουν την άνετη και ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών με
αναπηρία, σε περιοχές εκτός των πόλεων η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.... Τα λεωφορεία-πούλμαν ,τα τραίνα όπως και τα περισσότερα πλοία είναι απροσπέλαστα, οπότε καθιστούν αδύνατη την μετακίνηση, βασική προϋπόθεση για να ταξιδέψει κάποιος. Ελάχιστα καταλύματα είναι προσβάσιμα για τους ανθρώπους με αναπηρία. Το ποσοστό προσβασιμότητας σε ξενοδοχειακές μονάδες μεγαλύτερες ή μικρότερες, σε ξενώνες είναι πολύ μικρό. Το πιο πιθανό είναι να αναλογεί ένα δωμάτιο προσπελάσιμο σπάνια περισσότερα. Για να μην αναφερθώ σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, όπου εκεί δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο η κατάσταση. Και βέβαια όταν μιλάμε για προσπελάσιμο ταξιδιωτικό προορισμό δεν εννοούμε μόνο τα μεταφορικά μέσα ή τον χώρο διαμονής, αλλά και όλους τους γύρω χώρους που τον πλαισιώνουν. Πρέπει να τονιστεί, ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα που περιβάλλεται τόσο πολύ από θάλασσα δεν έχει προσπελάσιμες παραλίες. Υπάρχει και μία άλλη βασική παράμετρος στο θέμα των διακοπών. Επειδή τα προσπελάσιμα καταλύματα είναι ελάχιστα, εκ των πραγμάτων περιορίζονται πολύ οι επιλογές. Έτσι για έναν άνθρωπο με αναπηρία το πιο πιθανό είναι αν αποφασίσει να πάει διακοπές, να του κοστίσουν πιο ακριβά, απ’ ότι στους άλλους ανθρώπους, που έχουν ευρύ φάσμα επιλογών ανάλογα με τις επιθυμίες τους αλλά και το βαλάντιο τους. Ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μια κοινωνικά αποκλεισμένη κοινότητα ανθρώπων, η οποία πλήττεται και αντιμετωπίζει σε μεγαλύτερο ποσοστό την ανεργία. Αν προσθέσουμε και την παρούσα οικονομική κατάσταση, τότε κάθε δυνατότητα περιορίζεται ακόμα περισσότερο.
αναπηρία, σε περιοχές εκτός των πόλεων η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.... Τα λεωφορεία-πούλμαν ,τα τραίνα όπως και τα περισσότερα πλοία είναι απροσπέλαστα, οπότε καθιστούν αδύνατη την μετακίνηση, βασική προϋπόθεση για να ταξιδέψει κάποιος. Ελάχιστα καταλύματα είναι προσβάσιμα για τους ανθρώπους με αναπηρία. Το ποσοστό προσβασιμότητας σε ξενοδοχειακές μονάδες μεγαλύτερες ή μικρότερες, σε ξενώνες είναι πολύ μικρό. Το πιο πιθανό είναι να αναλογεί ένα δωμάτιο προσπελάσιμο σπάνια περισσότερα. Για να μην αναφερθώ σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, όπου εκεί δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο η κατάσταση. Και βέβαια όταν μιλάμε για προσπελάσιμο ταξιδιωτικό προορισμό δεν εννοούμε μόνο τα μεταφορικά μέσα ή τον χώρο διαμονής, αλλά και όλους τους γύρω χώρους που τον πλαισιώνουν. Πρέπει να τονιστεί, ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα που περιβάλλεται τόσο πολύ από θάλασσα δεν έχει προσπελάσιμες παραλίες. Υπάρχει και μία άλλη βασική παράμετρος στο θέμα των διακοπών. Επειδή τα προσπελάσιμα καταλύματα είναι ελάχιστα, εκ των πραγμάτων περιορίζονται πολύ οι επιλογές. Έτσι για έναν άνθρωπο με αναπηρία το πιο πιθανό είναι αν αποφασίσει να πάει διακοπές, να του κοστίσουν πιο ακριβά, απ’ ότι στους άλλους ανθρώπους, που έχουν ευρύ φάσμα επιλογών ανάλογα με τις επιθυμίες τους αλλά και το βαλάντιο τους. Ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μια κοινωνικά αποκλεισμένη κοινότητα ανθρώπων, η οποία πλήττεται και αντιμετωπίζει σε μεγαλύτερο ποσοστό την ανεργία. Αν προσθέσουμε και την παρούσα οικονομική κατάσταση, τότε κάθε δυνατότητα περιορίζεται ακόμα περισσότερο.
Επειδή πέρα από την παρουσίαση, την περιγραφή μιας κατάστασης όπως είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες με αναπηρίες και στον τομέα των διακοπών, καλό είναι να περνάμε μετά και στο πιο σημαντικό μέρος, στο ’’δια ταύτα’.’Δηλαδή τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθούν οι υπάρχουσες συνθήκες. Προτείνω λοιπόν ο Ε.Ο.Τ., σαν υπεύθυνος φορέας να καταγράψει και να εκδώσει σε ενημερωτικά φυλλάδια(που θα μπορεί όποιος/όποια θέλει να τα βρίσκει και στους συλλόγους των αναπήρων πολιτών),όλους τους προσπελάσιμους προορισμούς, χώρους καταλύματα. Θα μειωθεί κατά πολύ η ταλαιπωρία και η αγωνία της αναζήτησης κατάλληλων προορισμών. Πραγματικά θα επιθυμούσα διακαώς και σε αυτό τον τομέα κάποια στιγμή να ισχύσει αυτή η περιβόητη ισοτιμία. Δεν τρέφω φρούδες ελπίδες ότι σύντομα θα αυξηθούν τα προσπελάσιμα μέσα μεταφοράς, οι τόποι διαμονής οι προσβάσιμες παραλίες. Όμως όπως έλεγε ο αγαπημένος Λούθερ Κινγκ : I have a dream..
Και για να μιλήσω με όρους που μιλά η κοινωνία μας, εφ’ όσον(δυστυχώς)όλα κρίνονται κυρίως από τα οικονομικά οφέλη και τα οικονομικά μεγέθη, αν αποκατασταθεί η προσπελασιμότητα στους ταξιδιωτικούς, τουριστικούς προορισμούς θα ανοίξει μία καινούργια πόρτα, μια καινούργια αγορά που θα ενισχύσει τον τουρισμό της χώρας μας που το ‘χει τόση ανάγκη. Εκτός από τους Έλληνες/ Ελληνίδες, υπάρχουν και οι άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες με αναπηρίες(υπολογίζονται σε 50.000.000 ,)οι οποίοι είναι πολύ περισσότερο συνηθισμένοι και εξοικειωμένοι να ταξιδεύουν, εφ’όσον ήδη οι χώρες τους, τους δίνουν περισσότερες ευκαιρίες για συμμετοχή στη ζωή, και τους παρέχουν περισσότερες υποδομές στήριξης.
Ας σκεφτούν αλλά κυρίως ας πράξουν οι ιθύνοντες, δεν κοστίζει, αλλά αξίζει αν θέλουμε να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες που προσφέρει μια δημοκρατική χώρα σε όλους τους πολίτες της χωρίς διακρίσεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου