Σε αυτούς τους αστείους καιρούς...

Του Γκαζµέντ Καπλάνι

Μεσηµέρι στη Νάπολι, Caffe Gambrinus, στην κεντρική πλατεία της πόλης, απέναντι από το θρυλικό παλάτι της Οπερας, το Σαν Κάρλο. Ρουφάω µια γουλιά καφέ και ακούω τον Τζουζέπε, έναν ναπολιτάνο συγγραφέα, να µου µιλά για το νέο βιβλίο του. Μια ιστορία αγάπης που εκτυλίσσεται στο λιµάνι της Νάπολι στις αρχές του περασµένου αιώνα. Καθώς αναφέρει το λιµάνι, µου έρχεται στον νου η περιγραφή του Σαβιάνο στο «Γόµορρα», µε τα κρανία των κινέζων µεταναστών, τα παράνοµα προϊόντα, τη ναπολιτάνικη Καµόρα, την κινέζικη µαφία.

Οι Κινέζοι ήθελαν να αγοράσουν το λιµάνι της Νάπολι, τελικά αγόρασαν εκείνο του Πειραιά. Το λιµάνι της Νάπολι παραµένει για την ώρα µια από τις κύριες πύλες εισόδου για την εισαγωγή των κινέζικων προϊόντων στην Ευρώπη, λέει ο Τζουζέπε. Οι δικοί µας κυβερνώντες είπαν στην αρχή ότι αυτό θα έφερνε ευηµερία στην πόλη. Ευηµερία για τους απλούς πολίτες δεν έφερε καµία. Καµία επένδυση δεν φέρνει ευηµερία εκεί όπου επικρατούν η διαφθορά και η ανοµία, συνεχίζει. Με κάθε καινούργια επένδυση η Μαφία γίνεται ισχυρότερη, οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι.

Από το λιµάνι η κουβέντα µας πάει στην οικονοµική κρίση, το ευρώ, την ευρωζώνη, την Ευρώπη, τους Βόρειους και τους Νότιους...... «Εχω την εντύπωση ότι η Ελλάδα λειτούργησε ως πρελούδιο για εµάς, τους υπόλοιπους Νοτιοευρωπαίους - Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία», λέει ο Τζουζέπε. «Στην Ελλάδα, σας έδωσαν το “φάρµακο” σε µια δόση. Εµάς µας το δίνουν λίγο λίγο, για να µην “πονάει”. Και όµως πονάει, γιατί το αποτέλεσµα είναι το ίδιο. Η διαφορά µας µε την Ελλάδα είναι ότι εµείς έχουµε ακόµα κάποια σοβαρή βιοµηχανία, που και αυτή σιγά σιγά εξαφανίζεται».

Και συνεχίζει: «Στην Ευρώπη συµβαίνει αυτό που συνέβη στην Ιταλία. Ο πλούσιος Βορράς αρχίζει και βλέπει ως βαρίδια τους Νότιους. Αν συνεχίσει έτσι, δεν θα αργήσει η µέρα όπου το λεξιλόγιο που θα επικρατήσει στον Βορρά θα θυµίζει το ξενόφοβο και φασιστικό λεξιλόγιο της Λίγκας του Βορρά».

«Και εµείς οι Νότιοι τι κάνουµε;», τον ρωτάω. «Κατ’ αρχάς, ας ελπίζουµε ότι οι πολιτικοί και οι λαοί θα θυµηθούν πως η Ευρώπη είναι το κοινό µας σπίτι, για Νότιους και Βόρειους. Θυµάµαι τις ιστορίες που µου έλεγε ο πατέρας µου πως το 1945, για να επιβιώσει, µάζευε από τα σκουπίδια στο λιµάνι της Νάπολι τις κονσέρβες που πέταγαν οι Αµερικανοί στρατιώτες. Τα ξεχάσαµε πολύ γρήγορα αυτά. Από εκεί και πέρα, εµείς οι Νότιοι έχουµε δύο επιλογές: να µεταναστεύσουµε και να ψάξουµε καλύτερη τύχη στον Βορρά ή να νικήσουµε τις δικές µας µαφίες και να φορολογήσουµε τον πλούτο. Μετά, επειδή για ιδεολογικούς λόγους είµαι ενάντια στη φυλακή, προτείνω να αφαιρεθούν τα πολιτικά δικαιώµατα από αυτούς που φοροδιαφεύγουν. Ανάλογα µε τα ποσά της φοροδιαφυγής να είναι και τα χρόνια αναστολής των δικαιωµάτων. Ετσι δικαίωµα ψήφου θα έχουν οι έντιµοι πολίτες, οι οποίοι - θέλω να πιστεύω - θα έχουν κάθε συµφέρον να εκλέξουν έντιµους πολιτικούς. Θα πρόκειται για πραγµατική πολιτική και πολιτιστική επανάσταση», καταλήγει. Εξετάζω προσεκτικά το πρόσωπό του και τον ρωτάω αν σοβαρολογεί. «Σε αυτούς τους αστείους καιρούς µόνο η σοβαρότητα θα µας σώσει» απαντά…  http://gazikapllani.blogspot.com