ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ
Θα ζήσουμε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον ιδιωτικών, ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων και από ψηλά, από τον εξώστη του Κοινοβουλίου, να παρακολουθούν τη μάχη στη αρένα οι προνομιούχοι - υπάλληλοι της Βουλής!
Αυτή είναι η εικόνα σήμερα, μετά από την ανακοίνωση των μέτρων.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι πρώτοι που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της χρεοκοπίας της χώρας, σήμερα να αντιμετωπίζονται ολίγον ως μιάσματα. Σε λίγο θα φοβούνται να πουν ότι είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
Ποιός φταίει γι αυτό; Φταίνε όσοι εδώ και δεκαετίες μετέτρεψαν τον δημόσιο τομέα σε όχημα για τη δημιουργία κομματικού κράτους, σε μέσο κατάληψης και παραμονής στην εξουσία. Δημιουργήθηκε έτσι ένα γιγαντιαίο τερατούργημα, "θερμοκήπιο" πελατειακών σχέσεων, αποτέλεσμα ρουσφετολογικών προσλήψεων, που η αποτελεσματικότητά του ήταν αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του. Η κατάληψη μιας θέσης στο δημόσιο έγινε σταδιακά στόχος και όνειρο ζωής, ακόμη και ιδεολογία!....
Το εύρος της δικαιοδοσίας του κράτους, ο αριθμός των υπαλλήλων του και ο προϋπολογισμός του, παραπέμπουν σε ένα εν δυνάμει ισχυρό κράτος. Ομως η χαμηλή παραγωγικότητα, η διαφθορά και η νοοτροπία που πολύ μεθοδικά καλλιεργήθηκε - μπαίνω στο δημόσιο για να αράξω και να βολευτώ εφ' όρου ζωής - η απουσία αξιοκρατίας, η αδυναμία ή η αποροθυμία ελέγχου της παραγωγικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, δημιούργησε τελικά ένα ευνουχισμένο κράτος, όμηρο των κομμάτων και των εφησυχασμένων υπαλλήλων.
Σήμερα πια φρακάραμε, ξοφλήσαμε, χρεοκοπήσαμε, το πρόβλημα έφτασε στο απροχώρητο και - τι ειρωνία - τα σκληρότερα μέτρα λαμβάνονται γι αυτούς οι οποίοι μέχρι τώρα ήταν ή θεωρούνταν - ευνοούμενοι του συστήματος.
"Εγώ είμαι το όνειρο που όλοι ζητάτε
μιας χώρας μεγάλης κι ωραίας
με θέση ακλόνητη και μην το γελάτε
είμαι ένας δημόσιος φορέας", έγραψε πριν κάποια χρόνια ο Διονύσης Τσακνής.... Τώρα πάει πια, το όνειρο έγινε εφιάλτης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου