Xαιρετίσματα στην εξουσία

Η γερμανική επιθετικότητα

Έτσι απλά γεννιούνται οι ουτοπίες
σαν ένα σεργιάνι από το άστυ ως το επίνειο.
Τάσος Γαλάτης, «Η Αυγή», 11 Νοεμ. 2007

Τα έθνη-κράτη, αυτά που δημιουργήθηκαν από την ανερχόμενη ευρωπαϊκή αστική τάξη και τις αντιπαλότητες των εθνοτήτων που οδήγησαν πολλές φορές με αιματηρό τρόπο στην εθνική αποκάθαρση εδαφικών περιοχών, αποτελούν σύμπτωμα των τριών τελευταίων αιώνων. Η καλλιέργεια και η ανάδειξη των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων, είναι αυτονόητο ότι δεν προϋποθέτουν σε καμία περίπτωση τη διατήρηση των υφιστάμενων κρατικών σχηματισμών. Αυτό προπάντων ισχύει για την Ευρώπη με την πολιτισμική ενότητα των λαών της.

ΤΟ ΜΕΓΑ ερώτημα είναι κατά πόσον η συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Ενωση συνιστά τον ενοποιητικό θεσμό των ευρωπαϊκών κοινοτήτων. Οι επιφυλάξεις πολλές και πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια, ακόμη και από αριστερά σχήματα. Υπογραμμίζω, ωστόσο, ότι οι αμφιβολίες δεν είναι σκόπιμο να περιλάβουν την προτεραιότητα του οικονομικού. Θυμίζω τη γερμανική εμπειρία, όταν το Zollverein, η οικονομική ενοποίηση των γερμανικών κρατιδίων το 1834, υπήρξε όρος για την ενιαία Γερμανία του Βίσμαρκ στα τέλη του 19ου αιώνα.

ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ έχουν βάση όταν συζητείται το περιεχόμενο της οικονομικής ολοκλήρωσης. Η εμπειρία της ευρωζώνης, ενώ προβλήθηκε, ως το άλμα προς την πολιτική ενοποίηση, τείνει να καταστρέψει τη συνοχή της Ε.Ε. Η ελληνική περιπέτεια και όσες ακολουθήσουν (Πορτογαλία, Ισπανία;) υποδεικνύει την οδύσσεια του ευρώ. Κυρίως το υπογραμμίζει η γερμανική στάση. Η πολιτική των χαμηλών μισθών της Γερμανίας έγινε εφαλτήριο για την άνοδο της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών προϊόντων σε βάρος των εταίρων της Ε.Ε. Ηδη, οι πλέον επίσημοι κύκλοι των χωρών της ευρωζώνης επαναφέρουν στο προσκήνιο της συλλογικής μνήμης τη γερμανική επιθετικότητα του παρελθόντος................

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ δίνη περί τα δημοσιονομικά αφορά στην ουσία την επιβίωση του ευρώ· υπό την έννοια αυτή το πρόβλημα της Ελλάδας καθίσταται ευρωπαϊκό και ασφαλώς διεθνές. Και βεβαίως η εμμονή των Γερμανών στη θέσπιση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου συνειρμικά παραπέμπει το θυμικό των υπολοίπων Ευρωπαίων στο anschluss με θύμα την Αυστρία του 1938. Η αγωνία της ελληνικής κυβέρνησης μάλλον εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε αγωνία όλων των Ευρωπαίων μπροστά στον νέο οικονομικό ιμπεριαλισμό της Γερμανίας.

ΥΠΟ την έννοια αυτή απαιτείται άμεσα και δυναμικά η ενίσχυση του κέντρου πολιτικών αποφάσεων της Ε.Ε., ώστε να μπλοκάρει τις κεντρόφυγες τάσεις που προκαλεί η γερμανική πίεση.

Άρθρο του Βασίλη Καρδάση για την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»