Εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που περνά ο τόπος η Αριστερά και κάποια ΜΜΕ ανακυκλώνουν τους όρους του παρελθόντος, αποδεικνύοντας ότι όχι μόνο δεν κατανοούν το πρόβλημα, αλλά ότι δεν μπορούν καν να το περιγράψουν. Ας δούμε κάποιους από τους όρους που χύδην κυκλοφορούν χωρίς να τους σκεφτόμαστε.
Τα «συνήθη υποζύγια». Ο κλαυθμός για κάθε φορολογικό μέτρο έχει πάντα ένα τροπάρι: φορολογούνται μόνο εκείνοι που δηλώνουν τα εισοδήματα και όχι οι άλλοι που τα κρατούν μυστικά. Αυτό εξ ορισμού είναι αληθές. Ισως είναι και κάτι περισσότερο: ταυτολογία. Δηλαδή, πως θα μπορούσαν να φορολογηθούν τα εισοδήματα που είναι άγνωστα;
Να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει η υποχρέωση του κράτους να τα μάθει. Αλλά πάλι, αυτό το έρμο κράτος πώς θα τα μάθει όταν αυτοί που είναι εντεταλμένοι να τα αποκαλύψουν απεργούν; Δηλαδή η χώρα ζει πλέον στις εσχατιές του ΚΚΕδίστικου παραλογισμού. Ωραία! Να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία. Αλλά αν δεν πάνε κάποιοι να την ελέγξουν, όσο κι αν ανέβουν οι φορολογικοί συντελεστές, η πλουτοκρατία δεν πληρώνει. Μήπως ο καλύτερος αγώνας των εφοριακών, για να πάψουν να είναι τα «συνήθη υποζύγια», είναι η αντίστροφη απεργία; Μήπως θα έπρεπε να δουλεύουν διπλά, ώστε να μην φορολογούνται μόνο όσοι είναι αναγκασμένοι να δηλώνουν όλα τα εισοδήματα;
Υπάρχει κι ένα δεύτερο ερώτημα: αυτά τα υποζύγια, δεν βαρέθηκαν να είναι συνήθη; Αν αδικούνται τόσο πολύ γιατί δεν σιχτιρίζουν και το κράτος και τη θέση τους για να βγουν στην αγορά, ώστε να πάψουν να είναι τα «συνήθη υποζύγια». Σύμφωνοι! Δεν το κάνουν διότι εκεί έξω τα πράγματα είναι χειρότερα. Υπάρχουν δηλαδή «υποζύγια» που χρόνια τώρα ζουν χειρότερα απ’ όσο θα ζήσουν τα «συνήθη», μετά τη μείωση κατά 12% των επιδομάτων τους......
Η «Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Πρέπει να υπάρξει, αλλά δεν μπορεί να είναι μονόδρομος. Δηλαδή ο Γερμανός που δουλεύει με παγωμένο τον μισθό για δεύτερο έτος, με τι καρδιά θα βάλει το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει τους 16 μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής; Πώς θα πεισθεί ότι είναι καλό να δουλεύει ο ίδιος μέχρι τα 67 για να μπορεί ο πιλότος της «Ολυμπιακής» να βγαίνει στη σύνταξη από τα πενήντα;
Οι «κοινωνικές κατακτήσεις». Αυτές μπορεί να είναι κατακτήσεις, αλλά από πού κι ώς πού είναι κοινωνικές; Δηλαδή, δεν παίρνουν όλοι οι Ελληνες επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία. Ούτε όλοι οι μισθοί διπλασιάζονται με το επίδομα ΔΙΒΕΤ όπως γίνεται στο υπουργείο Οικονομικών. Αυτό που ονομάζεται «κοινωνική κατάκτηση» σημαίνει ότι κοινωνικό είμαστε μαζί και στα επιδόματα χώρια.
Οι «απόμαχοι της εργασίας». Ευτυχώς δεν παρακολουθούν οι Γερμανοί ελληνική τηλεόραση. Διότι αν έβλεπαν τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων θα στύλωναν ακόμη περισσότερο τα πόδια. Αν παρακολουθούσαν δηλαδή τους Ελληνες «απόμαχους» να συγκρούονται με τα ΜΑΤ στο Μέγαρο Μαξίμου, δικαιολογημένα θα αναρωτιόταν: «τι σόι συνταξιούχοι είναι αυτοί που μπορούν να διασπούν τον κλοιό των 20ρηδων ανδρών; Κι αν μπορούν να το κάνουν αυτό γιατί να μην μπορούν να δουλέψουν -όπως κι εμείς- μέχρι τα 67;» kathimerini.gr
Μένω ειλικρινά άφωνος με την επιχειρηματολογία του Μανδραβέλλη.Δηλαδή για το ότι ξεφεύγουν απο την εφορία όλοι αυτοί με τα τεράστια εισοδήματα, φταίνε οι εφοριακοί που απεργούν;;;;Στη θέση του αν το είχα γράψει και το διάβαζα θα προσπαθούσα να το διαγράψω για να μην εκτεθώ.Και οι συνταξιούχοι που σπάνε τον κλοιό;Αφωνος....Με τόση ευτυχία που τους προσφέρεται, τι άδικοι και άπληστοι.Ολοφάνερα στημένοι με τόσα λεφτά που παίρνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή