κενο

Τον ερχομο σου παντα καρτερω
σε μια κλωστη θαρρω κρεμεται η ζωη μου
Λογια και σκεψεις θελω να σου πω,
μα παντα χανω τον ειρμο,
οταν την λαμψη απ'τα ματια σου αντικρυσω
Περιδιαβαινει ο νους αλλου
το σωμα καιγεται αργα και λυωνει
τετοιες στιγμες
γιατι με λογια εγω να χαραμισω?
Παλι θα μεινω στο κενο
να διαφεντευω τις ιδεες
παζαρια με τον χαρο εγω να κανω
Να μου αφησει ακομα μια...
νυκτια
να σε ξαναβρω
Το νεκταρ απ'τα χειλη σου
να πιω να ξεδιψασω
Κι οτι μωρο μου με πονα
για λιγο να ξεχασω...
Κατερινα παπα