ΛΑ.Ο.Σ-ΧΑΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ-ΕΜΕΙΣ

Του Γιωργου Πήττα                                       Όταν πεθαίνει ο Χαμιντουλάν μπορεί να είναι νόμιμος ο ΛΑ.Ο.Σ;

Είχα ήδη ξεκινήσει να κάνω σημειώσεις για αυτό το άρθρο με μόνο αντικείμενο τον ΛΑ.Ο.Σ όταν ήρθε η είδηση για τον αδιανόητο θάνατο του 15χρονου Χαμιντουλάν και τον τραυματισμό της αδερφούλας του.

Σκέφτομαι συνέχεια τη διαδρομή του πατέρα του, ενός αξιοπρεπούς δασκάλου και ιδρυτή σχολείων στο Αφγανιστάν που διωγμένος από το ταλιμπανικό χάος προσπάθησε να προσφέρει ορίζοντα στα παιδιά του ερχόμενος στην Ελλάδα.

Αυτό που βίωσε η μητέρα τους, βλέποντας τον γιο τους να γίνεται κομμάτια, ο νους μου δεν το χωράει. Δεν μπορεί να το χωρέσει.

Αλλά δεν μπορεί να χωρέσει και την εκρηκτική απουσία της επόμενης μέρας.

Περίμενα –ο ανόητος και αφελής- το επόμενο πρωί, στο σημείο του φονικού να έχουν μαζευτεί χιλιάδες άνθρωποι, με χιλιάδες λουλούδια, άνθρωποι βουβοί από οδύνη αλλά και από οργή ξέχειλη για τη βία.

Περίμενα -ο ανόητος και αφελής- πως χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες θα παρατούσαν τα σπίτια τους και θα συγκεντρώνονταν εκεί αυθόρμητα με κεριά και άνθη να κάνουν πραγματικό επιτάφιο, στον μόνο αληθώς εσταυρωμένο, στον ανατιναγμένο πένητα, αυτόν τον καθρέφτη του υμετέρου αλλά και ημετέρου συλλογικού μας τίποτα.

Ο Χαμιντουλάν, δεν σκοτώθηκε τυχαία. Δολοφονήθηκε.

Ο ηθικός αυτουργός του φονικού, είμαστε όλοι εμείς...................

Που όταν η Σέχτα «Επαναστατών» ή ο Ε.Α. σπέρνανε θάνατο απαξιώναμε την ανάγκη μιας μαζικής απάντησης στον τρόμο.
Δεν μας αφορούσαν βλέπετε τα θύματα, ήταν «άλλοι».

Η μιζέρια, η άγνοια, η απέραντη κοινωνική μας αγραμματοσύνη, ακόμα αδυνατεί να αναγνώσει τον φόνο ως «στρατηγική» που οδηγεί μόνο στον εαυτό της.
Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που νομίζουν πως ο Φόνος μπορεί να υπηρετεί Σκοπό και αδυνατούν να δουν πως νομοτελειακά αυτοεγκλωβίζεται στον θάνατο.

Όσοι τολμήσαμε να προτείνουμε μαζική κινητοποίηση «κατά κάθε βίας από όπου και αν προέρχεται» συναντήσαμε μάλλον την συνολική χλεύη.

Ο Χαμιντουλάν μπορεί άθελά του να πήρε τη θέση κάποιου άλλου

Ίσως, αυτοί που έβαλαν τη βόμβα, τώρα να κουνάνε το κεφάλι τους και να λένε μέσα στον απέραντο «επαναστατικό» ναρκισσισμό τους « τι να γίνει; Παράπλευρη απώλεια…»

Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν τον εκρηκτικό μηχανισμό εκεί. Δεν με ενδιαφέρει. Την προκήρυξη των Πυρήνων της Φωτιάς την πιστεύω, έτσι διαισθητικά.

Δεν πιστεύω μεν στις βομβοφόρες κατσαρόλες τους, αλλά τα κείμενά τους φέρνουν μία ροκ απελπισία που μπορώ να νιώσω. Ίσως τώρα, να βρουν το κουράγιο να αντιληφθούν κάτι παραπάνω καθώς τούτο το πένθος είναι ασήκωτο και στους συμβολισμούς του.

Όταν τη νύχτα της 28ης Μαρτίου ο 15χρονος Χαμιντουλάν Ναζαφί έφευγε από την πρόσφυγα ζωή του, η Αθήνα ακόμα αντηχούσε τα συνθήματα της ένστολης αισχρότητας:

«Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ».

«Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό».

«Τους λένε "Σκοπιανούς", τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ' απ' αυτούς»

Αυτά τα συνθήματα, ήρθε να τα υποστηρίξει ως «σημαία του Έθνους» ο αρχηγός του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.

Ρωτάω απλά.

Είναι δυνατόν να υπάρχει οποιαδήποτε νομική κάλυψη σε αυτή τη φρασεολογία και να είναι προβαλλόμενη ως «Εθνική Αξία»;

Αν οι φράσεις «θα γίνει μακελειό» «θα εκδικηθώ» «θα χύσω το αίμα σου» «θα ράψω τα ρούχα μου με το δέρμα τους» δεν συνιστούν τουλάχιστον εξώθηση σε αξιόποινες πράξεις και μάλιστα σε φόνο με υπόδειξη συγκεκριμένων στόχων τότε τι;

Μπορεί λοιπόν να είναι νόμιμος ένας φορέας που όλα αυτά τα θεωρεί «αρχές και σημαία» επισήμως; Γιατί, τι πιο επίσημο από την δήλωση του αρχηγού του;

Είναι δυνατόν να ακούμε στο Κοινοβούλιο λόγια ευαρέσκειας για την «υπεύθυνη» στάση του ΛΑ.Ο.Σ στην κρίση που περνάει η χώρα όταν όλοι γνωρίζουμε πως η φερόμενη ως «υπεύθυνη στάση» δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από μια υποκριτική και ζυγισμένη συμπεριφορά που αποσκοπεί τόσο σε μικροπολιτικά κέρδη όσο και στη σύγχυση; Δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο κύριος Καρατζαφέρης και τι αντιπροσωπεύουν τα πρωτοπαλίκαρα του;

Ή μας διαφεύγει πως ο ΛΑ.Ο.Σ είναι το συστηματικό εκκολαπτήριο του νεοφασισμού και του χυδαίου λόγου;

Ή δεν καταλαβαίνουμε πως με τρόπους πονηρούς το «κόμμα» αυτό ντοπάρει τα μέλη του και ειδικά τα νεαρά ώστε αυτά να αποτελούν τον πάγκο (και ίσως όχι μόνο) της Χρυσής Αυγής;

Είπε ο κος Καρατζαφέρης:

"Αυτοί οι οποίοι διακινδυνεύουν καθημερινά την σωματική τους ακεραιότητα για την τιμή της πατρίδας, διώκονται γιατί χρησιμοποίησαν συνθήματα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν τη σημαία του Έθνους"

Και στον διαδικτυακό τόπο της νεολαίας του «κόμματος» τα αλαλάζοντα μέλη, ήρθαν να χειροκροτήσουν:

«Μπράβο στον Πρόεδρο.
ο Υπουργός Προ.Πο τίνει να γίνει ένα απο τα μεγαλύτερα νεοταξίτικα σκουλήκια.
το λέω και εγω "κυριε" Προ.Πο.

"Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι αλβανε"
Φυσικά δε μου φταίνε σε τίποτα τα συμπαθή και χρήσιμα τετράποδα...»

Αυτό γράφει το μέλος «Λεωνίδας» με αριθμό συμμετοχής σε σχόλια που ξεπερνά τα 6.000, σε σχετική συζήτηση στο Φόρουμ, κάτω από τον τίτλο
«Τιμή και Δόξα στους άγρυπνους φρουρούς του έθνους»

Την ίδια στιγμή, ο έτερος στυλοβάτης του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ο περιώνυμος τσιριχτός Άδωνης Γεωργιάδης, γνωστός και ως μπουμπούκος, μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και αυτός, στην επίσημη προσωπική του ιστοσελίδα, διαθέτει και «φόρουμ» που αποκαλεί… «Εκκλησία του Δήμου» (θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων) στην οποία από όσο πρόσεξα ο ίδιος μεν πονηρά αποφεύγει να τοποθετηθεί, αλλά αφήνει τις ορντίναντσες του να εκφράζονται ελεύθερα και να περνούν γραμμή.

Θέλετε ένα ωραίο δείγμα;
Ο χρήστης με το ψευδώνυμο «Λύκος» προτείνει παρακαλώ, εμπάργκο στα εστιατόρια που έχουν ως delivery boys αλλοδαπούς.

Περιγράφει δε με την παραδοσιακή χυδαιότητα που χαρακτηρίζει ολάκερο το ακροδεξιό / εθνικιστικό ασκέρι τη… φρίκη που ένιωσε όταν του έφερε τα σουβλάκια του ένας νεαρός από το Πακιστάν. Αποδίδει μάλιστα στην ιθαγένεια του νεαρού το γιατί δεν του κάθισε καλά το φαγητό…

Ασφαλώς και δεν ενδιαφέρει τι υποστηρίζει ο κάθε κρετίνος «Λεωνίδας» και ο κάθε τραμπούκος «Λύκος» (κρίμα τα ψευδώνυμα…)
Αυτά τα εξευτελισμένα υποκείμενα δεν αξίζουν ούτε για ανθρωπολογική μελέτη καθώς αποτελούν περιττώματα.

Όμως, όταν τα μηνύματα και τα σχόλια αυτών των ανθρωποειδών σιωπηρά νομιμοποιούνται από μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου –εφ όσον αυτά γράφονται στους δικούς τους ιστότοπους, τότε υπάρχει ζήτημα νομικό, συνταγματικό και ηθικό.

Και ο κος Βενιζέλος , Υπουργός Εθνικής Άμυνας θα έπρεπε να έχει την στοιχειώδη ευαισθησία (διότι έξυπνος είναι) να μην καταδέχεται να λερώνει το στόμα του με συγχαρητήρια προς τον κο Καρατζαφέρη που θεωρεί τα συνθήματα των ΟΥΚάδων «σημαία του έθνους».

Τον απίστευτο κο Καρατζαφέρη που άλλοτε υμνεί την άθλια συμμορία των απριλιανών συνταγματαρχών, πότε ομιλεί με σαρκασμό για το Πολυτεχνείο του 73, πότε θέλει να στείλει τους φορείς του AIDS σε ξερονήσια, πότε εκδίδει φιλοβασιλικά έντυπα, μοιράζει…υπουργεία στη Χρυσή Αυγή.

Όμως κακώς πολλοί τον θεωρούν αντιφατικό. Οι αντιφάσεις, είναι αθώες και συνήθως εκδηλώνονται σε ανθρώπους που έχουν αγωνίες και πάθη.

Ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ ελίσσεται πονηρά και γοργά, ανάλογα την συγκυρία, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τις διαθέσεις της κοινής γνώμης-στην ειδική μερίδα που τον ενδιαφέρει κάθε φορά- και, χρησιμοποιεί εκείνες τις λεκτικές αποχρώσεις που θα στοχεύσουν ευθέως στο θυμικό του κάθε «κοινού στόχος».

Στις 9 και 30 το πρωί μπορεί να εξηγεί γιατί οι ομοφυλόφιλοι είναι ψυχικά ασθενείς ή επικίνδυνοι για τα παιδιά μας και, στις 4 το απόγευμα να ζητά πολιτική συνεργασία με τους ομοφυλόφιλους γιατί «βρε αδερφέ Έλληνες είμαστε όλοι, δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε». Απλά κάθε φορά διαφέρουν τα ακροατήρια.

Η πρακτική του, κάποιοι το λέμε πολλά χρόνια τώρα, είναι και εξαιρετικά επικίνδυνη και το χειρότερο, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στον βαθμιαίο εκφασισμό ενός κομματιού της κοινωνίας μας.

Το ασυνάρτητο χάος, αυτό της απελπισίας και των προβλημάτων που δεν μπορεί να δει ορθολογικά μεγάλο μέρους του κόσμου, είναι αυτό που θρέφει τον φασισμό και διευκολύνει τον κάθε Καρατζαφέρη να πουλάει το προϊόν του.

Στην Ελλάδα του 2010, εδώ, που δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Εδώ που ο Μάριος Ζ. παραμένει έγκλειστος στις φυλακές.
Εδώ που οι Έλληνες βιαστές της Natalie Karneef κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Εδώ που διαπαιδαγωγούμε πιτσιρίκια στο να καίνε τα σπίτια των μεταναστών.
Εδώ που ο φερμένος από την ανάγκη 15χρονος Χαμιντουλάν άφησε την έσχατη πνοή.
Εδώ που τα παραδείγματα συντριβής κάθε είδους αξιοπρέπειας είναι αμέτρητα.

Ποιος πότε και πως θα μαντρώσει τον φασισμό;
Ποιος πότε και πως θα απαιτήσει από τον κο Καρατζαφέρη επίσημη ανάκληση της δήλωσης περί «εθνικών συνθημάτων»;
Ποιος πότε και πως θα θέσει ζήτημα νομιμότητας του ΛΑ.Ο.Σ στην Ελληνική Βουλή;
Εμείς πότε θα θυμώσουμε ενάντια στη βία από όπου και αν προέρχεται;
Εμείς πότε θα αποβάλλουμε τον κομπλεξικό διαχωρισμό των θυμάτων της βίας ανάλογα με την ιδιότητά τους;
Εμείς πότε θα καταλάβουμε πως το φίδι είναι στον δικό μας κόρφο;

Αλήθεια όταν οι ΟΥΚάδες εκτόξευαν τα τρισάθλια συνθήματά τους ακούστηκε καμιά διαμαρτυρία; Ακούστηκε έστω ένα «αίσχος»; Όχι.

Αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα πρέπει πια να γράψει τα απομνημονεύματα της και μετά να μπει στον τάφο της. Στην ταφόπλακα θα πρέπει να γράψει: Χαμιντουλάν Ναζαφί.         tvxs.gr