Το φαινόμενο Σαμαρά και η πολιτική συγκυρία

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ

Τι σου είναι τελικά η πολιτική! Είναι ο χώρος όπου ανά πάσα στιγμή οι τελευταίοι έσονται πρώτοι. Αυτό συνέβη στην περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά.

Αναλύσεις έγιναν πολλές τα δύο τελευταία 24ωρα για τους λόγους που οι νεοδημοκράτες στράφηκαν μαζικά υπέρ της υποψηφιότητας Σαμαρά, όταν μόλις πριν από λίγες μόλις εβδομάδες, η απόφασή του να διεκδικήσει την ηγεσία της ΝΔ φαινόταν στους περισσότερους καταδικασμένη σε αποτυχία, για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν τα γεγονότα του ‘93. Ο δεύτερος ήταν ότι έμεινε για πολλά χρόνια στο «ψυγείο» της πολιτικής, στο περιθώριο, σπρωγμένος από τον Κ. Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη (γεγονός που καθιστά την ήττα της κας Μπακογιάννη περισσότερο οδυνηρή για κείνη).
Η πολιτική όμως κρύβει εκπλήξεις. Η καταστροφική για την γαλάζια παράταξη διετία διακυβέρνησης από τον Κώστα Καραμανλή, 2007 – 2009, ανέτρεψε θεαματικά το κλίμα. Κι έτσι, ό,τι λειτουργούσε πριν από λίγους μήνες ως πολιτικό μειονέκτημα για τον Αντ. Σαμαρά, το τελευταίο δίμηνο είχε μετατραπεί σε πλεονέκτημα.

Πριν από ένα χρόνο δεν ήταν καν στην κυβέρνηση και ήταν δύσκολο να βρει θέση στο κάδρο με τα ηγετικά στελέχη της Ν.Δ. και πολύ περισσότερο να συγκροτήσει έναν ισχυρό μηχανισμό που θα στηριζόταν στα οφέλη ενός υπουργικού θώκου (ρουσφέτια, παραγοντισμός κ.ά.). Τον Ιανουάριο του 2009 ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά παρέμεινε μακριά από την Κυβερνητική Επιτροπή και τον στενό πυρήνα των στελεχών που είχαν την ευθύνη για τη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής. Για τις πρόωρες εκλογές ουδέποτε ρωτήθηκε ούτε είχε εικόνα για τους σχεδιασμούς του Κ. Καραμανλή. Μέχρι την τελευταία στιγμή, μάλιστα, εμφανιζόταν πεπεισμένος ότι ο Κ. Καραμανλής δεν θα αποφάσιζε επίσπευση των εκλογών- και αποφάσισε να γνωστοποιήσει δημόσια τη διαφωνία του απέναντι στα εκλογικά σενάρια, για να δεχθεί εσωκομματικές επιθέσεις και την επίπληξη του πρώην Πρωθυπουργού.

Σήμερα, όπως λένε κορυφαία στελέχη του κόμματος, τη δυναμική επιστροφή του Μεσσήνιου πολιτικού και η διαδρομή από το ναδίρ στο πολιτικό ζενίθ, συναντώνται εξαιρετικά σπάνια στα πολιτικά χρονικά. Πολλοί μάλιστα θεωρούν πως με δεδομένη την εκλογή του από ένα εκλογικό σώμα 800.000 περίπου ψηφοφόρων, καθίσταται αυτομάτως ο ισχυρότερος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας μετά τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, καθώς είναι ο πρώτος που εκλέγεται και επιβάλλεται από τη βάση και όχι από τους κλειστούς κομματικούς μηχανισμούς.

Ο χρόνος θα δείξει αν δικαιώσει αυτούς που τον εξέλεξαν...