Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν στην Αθήνα για τη συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, μπήκε και πάλι στο μικροσκόπιο της κριτικής. Αυτή τη φορά οι γνώμες διίσταντο. Άλλοι είδαν το ποτήρι μισοάδειο , αφού και πάλι τα έκτροπα δεν απεφεύχθησαν και άλλοι μισογεμάτο, αφού ήταν σαφώς περιορισμένα σε σχέση με τα γεγονότα του περυσινού Δεκέμβρη.
Διχάστηκε και ο Τύπος. Άλλοι έγραφαν ότι η αστυνομία απέδειξε ότι όταν κάνει καλά τη δουλειά της και όταν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, τότε τα χειρότερα μπορούν να αποτραπούν. Άλλοι έγραψαν για αποτυχία του Χρυσοχοΐδη να ελέγξει την κατάσταση και άλλοι ότι το δόγμα της μηδενικής ανοχής απέναντι σε κουκουλοφόρους, βανδάλους κλπ, οδηγεί στη βία της αστυνομίας, σε ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Εδώ και δύο μήνες, από τότε που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, η «υποδοχή» του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έγινε με τα γνωστά γεγονότα στα Εξάρχεια, στη διάρκεια παρουσίασης ενός βιβλίου, παρόντος του Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι μίλησαν για εκ των έσω προβοκάτσια σε βάρος της νέας πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου. Από την επόμενη μέρα άρχισε πολύ μεθοδικά να καλλιεργείται ένα κλίμα προεξόφλησης σφοδρών επεισοδίων, αρχής γενομένης από τη 17η Νοέμβρη και την επέτειο του Πολυτεχνείου, με αποκορύφωμα την 6η Δεκεμβρίου, τα οποία θα δοκίμαζαν σοβαρά στην πράξη τους σχεδιασμούς και τις δεσμεύσεις του Υπουργού. Δεν υπάρχει πολίτης αυτής της χώρας και κυρίως της Αθήνας που να μην κράτησε την ανάσα του για την επερχόμενη , καταστροφή.
Τι μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση μπροστά στην προαναγγελθείσα ουσιαστικά καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, ενδεχομένως και άλλων πόλεων; Να κατεβάσει την Αστυνομία στους δρόμους, αυτή τη φορά με σαφείς εντολές και σχέδιο δράσης, με εντολές για καταστολή και όχι για «αμυντική στάση» που όλοι γνωρίζουν πού οδήγησε τον περασμένο Δεκέμβρη. Οδήγησε σε ανυπολόγιστες καταστροφές περιουσιών των πολιτών και σε μια αστυνομία άβουλη και ανίσχυρη, χωρίς οργάνωση και σχέδιο δράσης, όπου ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε. Οδήγησε στην οργή των πολιτών κατά του κράτους λόγω της αδυναμίας του να τους προστατέψει αποτελεσματικά και μετέτρεψε τους αστυνομικούς σε σάκο του μποξ, με βολές από Πολιτεία και πολίτες, για ανικανότητα και αδυναμία, μέχρι την πλήρη κατάχρηση της εξουσίας που κατείχε σε βάρος διαδηλωτών και αθώων πολιτών. Η οργή απέναντι σε μια αστυνομία άβουλη και έρμαιο πολιτικών σκοπιμοτήτων οδήγησε τους επόμενους μήνες στη στοχοποίησή τους από τρομοκρατικές οργανώσεις και λοιπά περιθωριακά στοιχεία.
Δεύτερη προτεραιότητα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, είναι να ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Άλλο ένα τραγικό λάθος που έκανε η συντηρητική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Εξομοίωσε τους διαδηλωτές και την νεολαία που είχε ξεσηκωθεί με τη δολοφονία του 15χρονου αγοριού, με τους κουκουλοφόρους, τους χούλιγκανς, τους βανδάλους και όποιους άλλους εκμεταλλεύτηκαν τον ξεσηκωμό για να παραδώσουν τη χώρα στο χάος. Όταν όλη η Ευρώπη μιλούσε για κοινωνική εξέγερση στην Ελλάδα, η προηγούμενη κυβέρνηση εθελοτυφλούσε και περί άλλων ετύρβαζε. Βεβαίως πλήρωσε το τίμημα…
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ξεκαθάρισε το στόχο από την αρχή. Διαχώρισε πλήρως την εξέγερση από την τυφλή βία. «Οι νέοι δίκαια βγήκαν στους δρόμους εκείνες τις μέρες για να εκφράσουν το θυμό τους για τη δολοφονία ενός συνομηλίκου τους. Δεν βγήκαν όμως μόνο γι' αυτό. Διαδήλωσαν ενάντια σε όσα έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε ουραγό της Ευρώπης: την ελλειμματική εκπαίδευση, την μεσαιωνική αγορά εργασίας, το ξεχαρβάλωμα των θεσμών, το υποβαθμισμένο περιβάλλον, τη διαφθορά που έχει διαποτίσει την κρατική μηχανή. Αυτό είναι και το βαθύτερο πολιτικό νόημα της περσινής εξέγερσης. Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε η κοινωνία προς όλες τις κατευθύνσεις» είχε δηλώσει πριν από λίγες ημέρες.
Και συνέχισε: «Δυστυχώς, κάποιοι επένδυσαν πάνω στην διάλυση του κράτους και στην κοινωνική και πολιτική έκρηξη της περιόδου εκείνης. Το αίμα ενός άτυχου παιδιού έγινε η αφορμή για να εκφραστεί ένα πρωτοφανές κύμα βίας στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της χώρας μας. Μέσα από την διαμαρτυρία των πολιτών και των μαθητών απέναντι στο αποτρόπαιο γεγονός, κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να βανδαλίσουν, να καταστρέψουν και να λεηλατήσουν τις πόλεις. Προσέδωσαν ιδεολογικό άλλοθι σε μια υποκουλτούρα ωμής βίας και καταστροφικής μανίας που κατέληξε σε καμένα κτίρια, σπασμένες βιτρίνες, λεηλασίες και δολοφονικές επιθέσεις».
Για να καταλήξει: «Δεν θα ανεχθούμε την επανάληψη ενός σκηνικού βίας και τρόμου στο κέντρο της Αθήνας. Δεν θα παραδώσουμε την Αθήνα στους βάνδαλους. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να καπηλευθεί τις ειρηνικές εκδηλώσεις και τις πορείες για τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου».
Το στίγμα της πολιτικής της κυβέρνησης ήταν σαφές και ξεκάθαρο. Και αυτό εν πολλοίς έγινε. Αν και πολλοί μπορεί να ήταν εκείνοι που πόνταραν και επεδίωκαν επανάληψη του Δεκέμβρη του 2008, το σκηνικό τρόμου και χάους που επικράτησε πέρσι στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, δεν επαναλήφθηκε. Η προσπάθεια να υποστηριχθεί ότι και πάλι έγιναν επεισόδια και πάλι καταλύθηκε το κράτος, δεν πέρασε. Τα μικρής έκτασης επεισόδια δεν μπορούν να συγκριθούν με κανένα τρόπο με το περσινό χάος και το μαρτυρούν οι ίδιοι οι πολίτες.
Βεβαίως υπήρχαν και ατυχή περιστατικά, όπως κάθε φορά σε ανάλογες περιπτώσεις μαζικών διαδηλώσεων, όπου διάφοροι παεισφρύουν, για τους δικούς τους λόγους, με σκοπό την πρόκληση επεισοδίων. Ήταν μεμονωμένα. Άλλωστε και σε αυτό το επίπεδο, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν σαφής. Πρόσφατα, στο 18ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας είχε πει: «Μην επιτρέψετε σε κανέναν να πουλάει πολιτικές ζαρντινιέρας και ράμπο. Να τελειώνουμε μ’ αυτά. Τι σχέση έχει η καθημερινότητα του ειδικού φρουρού και του αστυνομικού, με έναν ή δύο αστυνομικούς που βρίσκουν μια γυναίκα με ένα μικρό παιδί στο δρόμο και τη βρίζουν και δένουν πισθάγκωνα; Πού ακούστηκε αυτό; Τι είδους δημοκρατική συμπεριφορά είναι αυτή, τι είδους ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αυτή; Από πού πηγάζει; Η βία φέρνει πόλεμο. Είμαστε ενάντια στη βία, οποιασδήποτε μορφής. Δεν θα ανεχθούμε ξανά την αστυνομική βία. Δε θα ξαναντροπιάσουμε το Αστυνομικό Σώμα με τέτοιες συμπεριφορές. Δεν έχουν θέση, το επαναλαμβάνω, δεν έχουν θέση στην αστυνομία και σε κανένα Σώμα Ασφαλείας, τέτοιου είδους αστυνομικοί. "Θέλω αστυνομία σύγχρονη, όχι αστυνομία με γιουρούσια και μπουλούκια. Όχι αστυνομία η οποία ακολουθεί μεθόδους ασφαλίτικες του ’50».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου