Η Μαύρη Δύση της Αξιοπρέπειας. (Κύριε Καμίνη, έχετε δουλειά, τώρα!)

του Γιώργου Πήττα

Οδός Αριστομένους 79, κοντά στην Πλατεία Αττικής.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010, αργά το απόγευμα γύρω στις 8.

Δεν είχαν περάσει ακόμα 5-6 μέρες από την προηγούμενοι επίθεση κατά την οποία οι μαυροφορεμένοι κουκουλοφόροι έσπασαν την εξώπορτα της διώροφης μονοκατοικίας.

Στον πρώτο όροφο, ζει μία οικογένεια Ελλήνων, μεγάλοι άνθρωποι και τα παιδιά τους. Πάνω, μία οικογένεια Αιγυπτίων, οι οποίοι για την ακρίβεια και εάν για ορισμένους παίζει κάποιο ρόλο, συμβαίνει να είναι Χριστιανοί Κόπτες.

Σε γενικές γραμμές, από όσα μαθαίνω, οι άνθρωποι αυτοί δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν, εκτός από κάποιες φορές που είχαν ενδοοικογενειακούς καυγάδες και σηκώθηκαν κάπως οι τόνοι μεταξύ τους. Κάτι που όπως ξέρετε, δεν συμβαίνει ποτέ στην ιερά των Ελλήνων Φυλή, γνωστή για το χαμηλότονο και την ευγένεια της ιδιοσυγκρασίας της…

Παρ’ όλα αυτά, βρέθηκαν εκείνοι οι «πατριώτες» που προσβλήθηκαν από την παρουσία τους και κυκλοφόρησαν την δυσφορία τους στην ευρύτερη περιοχή, την «προστασία» της οποίας έχει αναλάβει δίκην νταβατζή, η Χρυσή Αυγή, που με την σειρά της τείνει πάντα ευήκοον το ους, για να βρει αφορμή και να δείξει τα δόντια της.

Έτσι, μετά την πρόβα της προηγούμενης Τρίτης, προχθές, πέρασαν ανενόχλητοι στο δεύτερο μέρος της Ιεράς Αποστολής τους:

Κατά της 8 μία ορδή κουκουλοφόρων, εξοπλισμένη με λοστούς, διέλυσαν κυριολεκτικά την αυλόπορτα, εισέβαλλαν στη μικρή αυλή, έσπασαν μαινόμενοι τραπέζια, καρέκλες, γλάστρες και ποδοβολώντας ανέβηκαν κατ’ ευθείαν στον όροφο που ζουν τα εξ’ Αιγύπτου μιάσματα, αλαλάζοντες τις γνωστές κραυγές «φύγετε από την Ελλάδα» και άλλα αναλόγου βάθους και στοχασμού.

Οι εξ Αιγύπτου συμπολίτες (δεν με νοιάζει ποσώς το αν είναι νόμιμοι ή παράνομοι) κατατρομαγμένοι, πέταξαν κάποια μπουκάλια στην αυλή όπου είχαν ξεμείνει λίγα από τα παλικάρια με τις κουκούλες για να φυλάνε τσίλιες και μετά από λίγο, όλο το μπουλούκι έφυγε αφήνοντας πίσω του το ρημαδιό και μια ομάδα ανθρώπων σε κατάσταση σοκ.

Αφού λοιπόν έφυγε η συμμορία, κατέφτασε και η Αστυνομία…

Η οποία Αστυνομία, στις έντονες διαμαρτυρίες των ενοίκων του κάτω ορόφου, δήλωσε το καταπληκτικό: «δεν μπορεί κανείς να σας προστατεύσει, να πάτε να βρείτε τον σπιτονοικοκύρη που νοίκιασε τον πάνω όροφο σε…αυτούς! Εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».

Και, οι ένστολοι υπάλληλοι του Υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» (ίσως, το πλέον οξύμωρο σχήμα στην δημόσια ζωή μετά τον «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό») έφυγαν αποποιούμενοι κάθε ευθύνη.

Λίγη ώρα μετά, «η Πλατεία ήταν γεμάτη από το νόημα που έχει κάτι» από τη φρίκη. Γνωστά στους περίοικους μέλη της Χρυσής Αυγής, πλημμύρισαν την πλατεία και έκαναν σουλάτσο κόβοντας κίνηση.

Όταν κάτοικος της περιοχής βρήκε τη δύναμη να τους κάνει μία παρατήρηση, τα παλικάρια γεμάτα ειρωνεία επανέλαβαν τη φράση της Αστυνομίας: «το λογαριασμό σε αυτόν που νοίκιασε το σπίτι».

Όλο αυτό το σκηνικό που περιγράφω πιο πάνω, είναι διασταυρωμένο από τουλάχιστον δύο κατοίκους της περιοχής.

Το εξαιρετικά δύσκολο της υπόθεσης, είναι πως οι άνθρωποι αυτοί, φοβούνται να κάνουν ένορκη και επώνυμη κατάθεση, τρέμουν για την εκδικητική μανία της Χρυσαυγίτικης συμμορίας που λυμαίνεται την περιοχή, τρέμουν για την ασφάλεια των παιδιών τους και των ιδίων.

Την περασμένη εβδομάδα έγραφα για την κρισιμότητα της ψήφου στις Δημοτικές Εκλογές, ειδικά υπό το βάρος υποψηφιοτήτων όπως του κου Καμίνη και του κου Μπουτάρη. Η χθεσινή συνέντευξη του τελευταίου στην Ελευθεροτυπία τουλάχιστον στα δικά μου τα αυτιά, ήρθε ως μουσική.

Και βέβαια, ανεξάρτητα από την Μνημονιακή κατοχή που βιώνει η Ελλάδα, η ανάδειξη των συγκεκριμένων στις συγκεκριμένες θέσεις, είναι μία ελάχιστη ανάσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο ξεθαρρεμένος φασισμός , η πλήρης Πολιτειακή ανεπάρκεια και η αδυναμία πολλών οργανώσεων να κατανοήσουν το τι συμβαίνει σε βάθος.

Δυστυχώς, τα ίδια φαινόμενα αρχίζουν να συμβαίνουν και στην Κύπρο.
Ξαφνικοί ξυλοδαρμοί πολιτών, με αιτία πως αυτοί, δεν μιλούν Ελληνικά και άλλα ανάλογα.

Και εδώ, υπάρχει ένας ανάλογος συνδυασμός.

Πολιτειακή ανεπάρκεια και συχνά εξοργιστικά επιδερμική προσέγγιση του ζητήματος από τις Μ.Κ.Ο. που μάχονται για τα δικαιώματα των Μεταναστών. Ζώντας στον μικρόκοσμό τους «αναλύουν» την πραγματικότητα με την (επιεικώς) αφέλεια κάποιων που μόλις κατέφτασαν από άλλο πλανήτη.

Δεν έχω ιδέα αν το Μεταναστευτικό Ζήτημα, χωράει κάποια αποτελεσματική Διαχείριση. Ξέρω πως διογκώνεται σε παγκόσμια κλίμακα, ξέρω πως συνολικά η Δύση έχει γιγάντιες ευθύνες για αυτό, ξέρω, πως θα συνεχίσει το μεταναστευτικό κύμα.

Είναι όμως κρίσιμο, να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους για να τσακιστούν τα άρρωστα μυαλά που σαν τα ζόμπι θρέφονται από το χάος.

Στην Αθήνα, τα «Τάγματα Εφόδου» έχουν ήδη αναλάβει δράση.
Στη Λευκωσία, τα συμπτώματα είναι μπροστά μας και πολλαπλασιάζονται.
Τα πάσης φύσεως «Τάγματα Εφόδου» δεν φυτρώνουν αν δεν έχουν εύφορο έδαφος, ούτε ο «ένοχος» είναι ο μέσος άνθρωπος που καταντάει –γιατί περί κατάντιας πρόκειται- σχεδόν να τα καλοδέχεται. ‘Όταν στην Ελλάδα και την Κύπρο, χώρες που έχουν προσφέρει αμέτρητους μετανάστες ορθώνουν ανάστημα οι εθνικιστικές συμμορίες, κάποιοι Θεσμικοί και εξωθεσμικοί, όχι μόνο δεν έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους, αλλά έχουν συστηματικά διαπράξει έγκλημα.               tvxs.gr